Η χρονική και αποψιακή μορφολογία στη διδασκαλία της ελληνικής και της κορεατικής ως ξένων γλωσσών

Abstract

As it is concerned as one of the crucial meanings to languages, the acquisition of tense and aspect system is one of the important parts in second language acquisition. One part of research concerns how beginners express time information in foreign language learning procedure. It has been argued from many researchers that the sequence of development of tense and aspect morphology in foreign language acquisition follows a universal pattern and the lexical aspect plays important role in acquisition. The aspect hypothesis (Andersen & Shirai 1994) supports that learners from the beginner level express lexical aspect along with tense and aspect morphology. It proposes that language learners are initially influenced by the inherent semantic aspect in the acquisition of tense and aspect morphology. Perfective past emerges earlier with accomplishments and achievements and progressive with activities. Our goal of this dissertation is that if perspectives of the Aspect Hypothesis are valid to L2 Greek and Korean especially in past tense acquisition.This dissertation reports the results of 2 corpus-based studies investigating how the acquisition of past tense in Greek and Korean is developed. The data from the tasks reveals the validity of hypothesis and the characteristic points of each language. Along with the analysis of the data, some hard point of each language acquisition was revealed. With these facts we suggest a teaching model for each language.

Ένας λόγος που η κατάκτηση της χρονο-αποψιακής μοφολογίας επέχει μια σημαίνουσα θέση στη διδασκαλία ξενών γλωσσών είναι ότι κάθε γλώσσα έχει τον δικό της τρόπο να διατυπώνει τη χρονικότητα. Έχει υποστηριχθεί από πολλούς ερευνητές ότι η ανάπτυξη της χρονο-αποψιακής μορφολογίας ακολουθεί ένα καθολικό πρότυπο και το λεξικό ποιόν ενεργείας διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Η παρούσα διατριβή βασίζεται στην υπόθεση λεξικού ποιού ενεργείας(Andersen & Shirai 1994) στην οποία υποστίριζει ότι η παρελθοντική μορφολογία της συνοπτικής άποψης αναπτύσσεται από τις επιτεύξεις και τα συμβάντα προς τις δραστηριότητες και τις καταστάσεις. Καθώς επίσης στις γλώσσες που διαθέτουν διάκριση συνοπτικής και μη συνοπτικής, η συνοπτική προηγείται της μη συνοπτικής.Η παρούσα διατριβή παρουσιάζει τα δεδομένα από τις 2 μελέτες (Cloze task και αφηγηματικός λόγος σε γραπτή μορφή) προκειμένου να ερευνήσουμε το πώς πραγματοποιείται η κατάκτηση του παρελθοντικού χρόνου στην Ελληνική και στην Κορεατική. Σε γενικές γραμμές, τα δεδομένα των μαθητών αποδεικνύουν τις απόψεις της υπόθεσης. Στον αφηγηματικό λόγο εμφανίζονται πιο έντονα η ατομική καθώς και η ομαδική διαφορά. Παρατηρήθηκαν επίσης αρκετά σημεία που μας προτρέπουν σε περαιτέρω διερεύνηση της ΚΓ2 Ελληνικής και Κορεατικής.