Νατριουρητικά πεπτίδια και καρδιακή λειτουργία σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2

Abstract

Background: Diabetes is associated with a twofold to fivefold increase in the risk of heart failure, independent of hypertension, body mass index or coronary disease. The American College of Cardiology-American Heart Association recommendations for diagnosis and management of heart failure classify patient who have diabetes (but no obvious myocardial structural abnormalities) as stage A «pre-heart failure» patients and urge clinicians to try to prevent the development of overt or manifest LV systolic and diastolic dysfunction. Aims: To assess early pre-clinical heart dysfunction of type-2 diabetic patients using the biochemical markers ANP and BNP together with the echocardiography Myocardial Performance Index (MPI, TEI index). Methods: We studied a cohort of 44 asymptomatic randomly recruited type-2 diabetic patients who were free of a history of heart failure, coronary artery disease. The patients we evaluated by clinical examination and Doppler echocardiography studies with special emphasis to Myocardial Performance Index (TEI index). BNP, ANP and HbA1c were measured. We investigated the correlation between BNP and TEI index, ANP and TEI index, BNP and HbA1c, TEI index and HbA1c, ANP and HbA1c. Results: Log TEI index correlated with log BNP (r²=0,453, p<0,001). Log TEI index correlated with HbA1c (r²=0,226 p<0,014) and log BNP correlated with HbA1c (r²=0,258, p<0,008). No statistically significant correlation was found between ANP and TEI index, ANP and HbA1c. Conclusions: In asymptomatic type-2 diabetic patients free of heart disease there is a strong correlation between BNP and TEI index and there values tend to be higher than the normal reference values. Both BNP and TEI index are considered to be sensitive subclinical markers that their increased values imply an ongoing myocardial dysfunction. Both markers offer remarkable opportunity for an early recognition of ventricular dysfunction of a pre-clinical stage permitting early therapeutic intervention with the potential to postpone or potentially keep free of complications the patients. We anticipate that both markers will become clinically established in the near future offering new diagnostic and therapeutic perspectives.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ των νατριουρητικών πεπτιδίων BNP και ΑΝΡ και του Μυοκαρδιακού Δείκτη Απόδοσης (ΜΡΙ, TEI index) σε διαβητικούς τύπου-2 ασθενείς χωρίς γνωστό ιστορικό καρδιοαγγειακής νόσου. Υλικό – Μέθοδοι: Το τελικό υλικό της μελέτης αποτέλεσαν 44 διαβητικοί τύπου-2 ασθενείς (22 γυναίκες και 22 άνδρες). Οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε Doppler υπερηχοκαρδιογράφημα, με ταυτόχρονη μέτρηση των BNP και ANP. Έγινε έλεγχος συσχέτισης μεταξύ των BNP και ANP με υπερηχοκαρδιογραφικές παραμέτρους με ιδιαίτερη έμφαση του δείκτη MPI (TEI index) ο οποίος αποτελεί έναν ευαίσθητο και υποκλινικό δείκτη εκτίμησης της συνολικής καρδιακής λειτουργίας. Αποτελέσματα: Η μέση τιμή TEI index στους άνδρες ήταν 0,60+-0,27 ενώ στις γυναίκες η αντίστοιχη τιμή του δείκτη ήταν 0,47±0,12. για το ΒΝΡ η μέση τιμή στους άνδρες ήταν 213±170pg/ml ενώ στις γυναίκες η αντίστοιχη τιμή ήταν 154±120pg/ml. Για το ΑΝΡ η μέση τιμή στους άνδρες ήταν 50,10±70pg/ml ενώ στις γυναίκες η αντίστοιχη τιμή ήταν 49±30pg/ml. Από τους υπερηχοκαρδιογραφικούς δείκτες μόνο ο TEI index φάνηκε να έχει στατιστικά σημαντική συσχέτιση με το ΒΝΡ (r²=0,453, p<0,001) ανάλογη στατιστικά σημαντική συσχέτιση δεν διαπιστώθηκε μεταξύ του ΑΝΡ και του TEI index. Συμπέρασμα:Τόσο το ΒΝΡ όσο και ο TEI index παρουσιάζουν αυξημένες τιμές στους διαβητικούς τύπου-2 ασθενείς διατηρώντας μια ισχυρή μεταξύ τους σχέση. Δεδομένου ότι και οι δύο αποτελούν πρώιμους δείκτες για την εκτίμηση της μυοκαρδιακής δυσλειτουργίας σε ασυμπτωματικούς ασθενείς, τόσο η μεμονωμένη όσο και η συνδυαστική τους χρησιμοποίηση στους διαβητικούς τύπου-2 ασθενείς παρέχει την δυνατότητα πρώιμης ανίχνευσης της μυοκαρδιακής δυσλειτουργίας καθιστώντας εφικτή μία έγκαιρη φαρμακευτική παρέμβαση προσδοκώντας την αναβολή ή ακόμη και την ακύρωση της εκδήλωσης των καρδιαγγειακών επιπλοκών της νόσου.