Διαταραχές αγωγιμότητας μυοκαρδίου και η επίδραση τους στη λειτουργικότητα της αριστεράς και δεξιάς κοιλίας

Abstract

Background: Cardiac resynchronization therapy (CRT) has an additive therapeutic influence on left ventricular function in heart failure patients, but the underlying mechanisms through which it works are not completely explained. Our aim was to further elucidate the role of this intervention via rotational mechanics using 2D speckle tracking echocardiography (2D-STE).Results: We investigated 46 patients (65 ± 9 years) who received CRT. All enrolled patients were assessed on admission by 2D-STE and 6 min walk test (6 min WT) and followed in the outpatient device clinic by 2D-STE (at 1 week and 6 months post-implantation) and 6 min WT (at 6 months post-implantation). On their first appointment all biventricular systems were optimised by atrioventricular delay optimisation and by changing the temporal activation of ventricular electrodes aiming to reach the highest left ventricular effective stroke volume across all activation options. A new 2D-STE based index (twist integral) targeting to assess the rotational mechanics of the whole cardiac cycle was also measured to further explain the CRT response. Twenty-two (48%) patients were responders at 6-month follow-up and most of them had dilated cardiomyopathy. The commonest selected mode that was related with the greatest left ventricular performance response was the simultaneous activation of the 2 ventricular leads (39%). The strongest predictor of CRT response was the improvement of effective stroke volume between admission and first appointment at clinic, followed by the improvement of twist integral, the absence of coronary artery disease, and the improvement of peak systolic twist. Conclusions: Additional CRT optimisation via changing the temporal activation of ventricular electrodes is beneficial for left ventricular performance in heart failure patients. The success of biventricular pacing may also be explained by the improvement of left ventricular rotational mechanics.

Ιστορικό: Η θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού (CRT) έχει αθροιστική θεραπευτική επίδραση στη λειτουργία της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά οι υποκείμενοι μηχανισμοί μέσω των οποίων λειτουργεί δεν έχουν εξηγηθεί πλήρως. Στόχος μας ήταν να αποσαφηνίσουμε περαιτέρω τον ρόλο αυτής της παρέμβασης μέσω της περιστροφικής μηχανικής χρησιμοποιώντας δε Αποτελέσματα: Διερευνήσαμε 46 ασθενείς (65 ± 9 ετών) που έλαβαν CRT. Όλοι οι εγγεγραμμένοι ασθενείς αξιολογήθηκαν κατά την εισαγωγή με τεστ 2D-STE και 6 λεπτά βάδισης (6 λεπτά WT) και παρακολουθήθηκαν στο τμήμα εξωτερικών ασθενών με 2D-STE (1 εβδομάδα και 6 μήνες μετά την εμφύτευση) και 6 λεπτά WT (στους 6 μήνες μετά την εμφύτευση). Στο πρώτο ραντεβού όλα τα αμφικοιλιακά συστήματα βελτιστοποιήθηκαν με βελτιστοποίηση της κολποκοιλιακής καθυστέρησης και με αλλαγή της χρονικής ενεργοποίησης των κοιλιακών ηλεκτροδίων με στόχο την επίτευξη του υψηλότερου αποτελεσματικού όγκου παλμού της αριστερής κοιλίας σε όλες τις επιλογές ενεργοποίησης. Μετρήθηκε επίσης ένας νέος δείκτης με βάση το 2D-STE (ολοκλήρωμα συστροφής) που στοχεύει στην αξιολόγηση της μηχανικής συστροφής ολόκληρου του καρδιακού κύκλου για να εξηγήσει περαιτέρω την απόκριση στη θεραπεία καρδιακού επανασυγχρονισμού (CRT). Είκοσι δύο (48%) ασθενείς ανταποκρίθηκαν σε παρακολούθηση 6 μηνών και οι περισσότεροι από αυτούς είχαν διατατική μυοκαρδιοπάθεια. Ο συνηθέστερος επιλεγμένος τρόπος λειτουργίας που συσχετίστηκε με τη μεγαλύτερη απόκριση απόδοσης της αριστερής κοιλίας ήταν η ταυτόχρονη ενεργοποίηση των 2 κοιλιακών απαγωγών (39°%). Ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας της ανταπόκρισης της CRT ήταν η βελτίωση του αποτελεσματικού όγκου παλμού μεταξύ της εισαγωγής και του πρώτου ραντεβού στην κλινική, ακολουθούμενη από τη βελτίωση του ολοκληρώματος συστροφής, την απουσία στεφανιαίας νόσου και τη βελτίωση της μέγιστης συστολικής συστροφής. Συμπεράσματα: Η πρόσθετη βελτιστοποίηση της θεραπείας καρδιακού επανασυγχρονισμού (CRT) μέσω της αλλαγής της χρονικής ενεργοποίησης των κοιλιακών ηλεκτροδίων είναι ευεργετική για την απόδοση της αριστερής κοιλίας σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια. Η επιτυχία της αμφικοιλιακής βηματοδότησης μπορεί επίσης να εξηγηθεί από τη βελτίωση της μηχανικής συστροφής της αριστερής κοιλίας.