Παιδαγωγική επικοινωνία στη σχολική τάξη: οι συναισθηματικές εμπειρίες των μαθητών Ε και Στ τάξης στα μαθηματικά

Abstract

The most important element in the classroom that promotes the transmission of knowledge and the children socialization is the human relationships that develop. Since each individual in the classroom has his or her own experiences, that means is a separate psychosomatic being, the developed interactions are those that will show the relationships that will unfold during the school year and will contribute in the transmission of both knowledge and the completion of pupils as social beings. Emotions consist of psychological, behavioral and cognitive responses in situations that can be addressed and controlled. Each student's emotional expression can be considered by the teacher as an opportunity to educate and support the development of those skills that will help him/her to manage his/her feelings in a constructive way. Thus, it is important to recognize the important link between emotions, thoughts and action. In addition, it is important to teach students that emotions can be manageable, regulated and controlled to some extent. This can be considered the most critical and difficult task a teacher has to do, a job that promotes him/her from a simple teacher to an educator. The purpose of this research is to assess the emotional experiences of primary school students in mathematics. In order to achieve the aim of the research 1618 Greek students were examined. The AEQ-M (Achievement Emotions Questionnaire - Mathematics) was translated into Greek and evaluates seven distinct feelings (pleasure, pride, anger, anxiety, shame, hopelessness, boredom) in Mathematics, in three learning contexts, before, during and after classroom lessons, homework, and tests. The AEQ-M is based on Pekrun’s (2006) control value theory. The control value theory refers to the achievement emotions that can be organized in specific ways in different areas.

Το βασικότερο στοιχείο μέσα στην τάξη που προάγει την μετάδοση της γνώσης και την κοινωνικοποίηση των παιδιών, είναι οι ανθρώπινες σχέσεις που αναπτύσσονται. Δεδομένου ότι το κάθε άτομο μέσα στην τάξη έχει τις δικές του εμπειρίες, το παρελθόν του, αποτελεί δηλαδή ένα ξεχωριστό ψυχοσωματικό ον, οι σχέσεις αλληλεπίδρασης που αναπτύσσονται είναι αυτές που θα καταδείξουν τις σχέσεις που θα αναπτυχθούν κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και θα συμβάλλουν στη μετάδοση τόσο της γνώσης όσο και στην ολοκλήρωση των μαθητών ως κοινωνικά όντα. Τα συναισθήματα αποτελούνται από τις ψυχολογικές, συμπεριφορικές και γνωστικές αντιδράσεις σε καταστάσεις που μπορούν να αντιμετωπιστούν και να ελεγχθούν. Η συναισθηματική έκφραση του κάθε μαθητή ξεχωριστά μπορεί να θεωρηθεί από τον δάσκαλο ως μια ευκαιρία για να τον εκπαιδεύσει και να υποστηρίξει την ανάπτυξη των δεξιοτήτων εκείνων που θα τον βοηθήσουν να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του με εποικοδομητικό τρόπο. Έτσι, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τον σημαντικό δεσμό μεταξύ συναισθημάτων, σκέψεων και δράσης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να διδαχθούν οι μαθητές ότι τα συναισθήματα μπορούν να είναι διαχειρίσιμα, να ρυθμιστούν και να ελεγχθούν σε κάποιο βαθμό. Αυτή μπορεί να θεωρηθεί και η πιο κρίσιμη και δύσκολη εργασία που έχει να επιτελέσει ένας δάσκαλος, μια εργασία που όμως τον προάγει από απλό δάσκαλο σε παιδαγωγό. Σκοπός της παρούσας εργασίας αποτελεί η ποσοτική διερεύνηση των συναισθηματικών εμπειριών των μαθητών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα Μαθηματικά. Για την επίτευξη του σκοπού της έρευνας εξετάστηκαν οι συναισθηματικές εμπειρίες των μαθητών στα Μαθηματικά σε 1618 Έλληνες μαθητές και μαθήτριες. Το εργαλείο (Achievement Emotions Questionnaire - Mathematics των Pekrun, R., Goetz T.,Frenzel A. 2005) μεταφράστηκε στα ελληνικά και αξιολογεί επτά διακριτά συναισθήματα (ευχαρίστηση, υπερηφάνεια, θυμός, άγχος, ντροπή, απελπισία, ανία) που βιώνουν οι μαθητές στα Μαθηματικά, σε τρία μαθησιακά πλαίσια, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το μάθημα των Μαθηματικών στην τάξη, στη μελέτη στο σπίτι και στα διαγωνίσματα. Το εργαλείο βασίζεται στη θεωρία του Pekrun (2006), στο ότι δηλαδή τα συναισθήματα επίτευξης μπορούν να οργανωθούν με συγκεκριμένους τρόπους σε διάφορους τομείς.