Μελέτη της δράσης της ερυθροποιητίνης σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής

Abstract

In addition to its role in the endogenous control of erythropoiesis, recombinant human erythropoietin (rh-EPO) has been shown to exert tissue protective properties in various experimental models. However, its potential role in the cardiac arrest (CA) setting has not yet been sufficiently elucidated and only limited evidence exists regarding the possible role of rh-EPO in the CA setting. The purpose of our study was to evaluate the effect of rh-EPO administration in an experimental pig model of ventricular fibrillation (VF)-induced CA. The primary goal of our study was to investigate whether rh-EPO exerts any beneficial effect on ROSC (Return of Spontaneous Circulation) rates, while the secondary aim was to assess its impact in the short-term basis of 24-hour and 48-hour survival and neurologic score. VF was electrically induced in 20 piglets and maintained untreated for 8 minutes before attempting resuscitation. Animals were randomized to receive rh-EPO (5000 IU/kg, EPO group, n=10) immediately before the initiation of chest compressions, or to receive 0.9% NaCl solution instead (control group, n=10). Endpoints of the experiment were defined as either asystole or ROSC.Compared with controls, the EPO group had higher rates of ROSC (100% vs 60%, p=0.011), and higher 24h and 48-h survival (100% vs 40%, p=0.001). Diastolic aortic pressure (DAoP) and coronary perfusion pressure (CPP) during cardiopulmonary resuscitation (CPR) were significantly higher in the EPO group compared to the placebo group. EPO treated animals required fewer number of shocks in comparison with animals that received normal saline (p=0.04). Furthermore, the neurologic alertness score was higher in the EPO group compared to placebo at 24 (p=0.004) and 48 hours (p=0.021).Administration of rh-EPO in a pig model of VF-induced CA just before reperfusion facilitates ROSC and improves survival rates as well as hemodynamic variables.

Οι δείκτες επιβίωσης μετά από επεισόδιο καρδιακής ανακοπής παραμένουν χαμηλοί παρά τις προόδους που έχουν σημειωθεί στην πρόληψη, την αντιμετώπιση και τη φροντίδα μετά την αναζωογόνηση. Η ερυθροποιητίνη, μία ορμόνη γνωστή κυρίως για τον αιμοποιητικό ρόλο της, εμφανίζει καρδιο-προστατευτικές και νευρο-προστατευτικές ιδιότητες μέσω πλειοτροπικών δράσεων.Σκοπός της παρούσας ερευνητικής προσπάθειας, ήταν η μελέτη της επίδρασης της χορήγησης ερυθροποιητίνης σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής, Πρωτογενές καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν η ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας, ενώ δευτερογενή καταληκτικά σημεία η επιβίωση στις 24 και 48 ώρες και η νευρολογική έκβαση.Πρόκειται για τυχαιοποιημένη τυφλή μελέτη με χρήση ομάδας ελέγχου. Είκοσι (20) χοίροι τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες: στην ομάδα παρέμβασης (n=10), στην οποία χορηγήθηκε ενδοφλεβίως άπαξ ερυθροποιητίνη σε δόση 5000 IU/kg μετά από 8 min αθεράπευτης κοιλιακής μαρμαρυγής, αμέσως πριν την έναρξη αναζωογόνησης, και στην ομάδα ελέγχου (n=10) στην οποία χορηγήθηκε την ίδια χρονική στιγμή φυσιολογικός ορός.Στην ομάδα της ερυθροποιητίνης παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική αύξηση της διαστολικής πίεσης της αορτής και της πίεσης πλήρωσης των στεφανιαίων αγγείων κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης ( overall p value<0.001). Ως προς το πρωτογενές καταληκτικό σημείο, όλοι οι χοίροι της ομάδας της ερυθροποιητίνης ανέκτησαν αυτόματη κυκλοφορία (10 από τους 10), ενώ στην ομάδα ελέγχου ανάκτηση αυτόματης κυκλοφορίας επετεύχθη μόνο σε 4 από τους 10 χοίρους (100% έναντι 40%, p=0,001). Στατιστικά σημαντική διαφορά παρατηρήθηκε επίσης υπέρ της ομάδας της ερυθροποιητίνης αναφορικά με την επιβίωση στις 24 και 48 ώρες (100% της ομάδας της ερυθροποιητίνης έναντι 20% της ομάδας ελέγχου, p=0.001), καθώς και στο νευρολογικό score στις 24 και 48 ώρες (95.0 της ομάδας της ερυθροποιητίνης έναντι 55.0 της ομάδας ελέγχου, p=0.021).Η χορήγηση ερυθροποιητίνης σε χοίρειο μοντέλο κοιλιακής μαρμαρυγής βελτιώνει τις αιμοδυναμικές παραμέτρους κατά τη διάρκεια της αναζωογόνησης, το ποσοστό ανάκτησης αυτόματης κυκλοφορίας, καθώς και την επιβίωση και τη νευρολογική έκβαση στις 48 ώρες.