Ο ρόλος των Aurora κινασών και των εκλεκτικών αναστολέων τους στη μετάδοση του σήματος του ηπατοκυτταρικού καρκίνου: πειραματική μελέτη σε μύες

Abstract

Background: To elucidate the expression of Aurora kinases (AURK) and the anticancer effects of pan-aurora kinase inhibitor Danusertib in hepatocarcinogenesis model in C56Bl6 mice.Methods: Thirty mice C56Bl6 were randomly divided into Group A or control, Group B animals who underwent experimental hepatocarcinogenesis with diethylnitrosamine (DEN), and Group C animals with DEN-induced hepatocarcinogenesis that treated with pan-aurora kinase inhibitor Danusertib. Primary antibodies for immunochistochemistry (IHC) included rabbit antibodies against Ki-67, DKK1, INCENP, cleaved caspase-3, NF-κB p65, c-Jun, β-catenin. Hepatocyte growth factor receptor (C-MET/HGFR) and Bcl-2 antagonist of cell death (BAD) serum levels were determined using a quantitative sandwich enzyme immunoassay technique.Results: Inhibition of AURK reduced the number of DEN-induced liver tumours. Apoptosis and proliferation was very low in both DEN-induced and anti- AURK groups respectively. The hepatocellular adenoma cells of DEN-treated mice uniformly had ample nuclear INCENP whereas in anti- AURK markedly decreased. Expression of β-catenin, NF-kB and c-Jun did not differ in liver tumors of both AURK -depleted and non-depleted mice. Conclusions: Depletion of AURK reduced the number of DEN-induced hepatic tumours. However, their size did not differ significantly between the groups.

Σκοπός. Η μελέτη διενεργήθηκε για να διαπιστωθούν τα αντινεοπλασματικά χαρακτηριστικά του Danusertib, όπως η αναστολή της ανάπτυξης των όγκων και η συρρίκνωση αυτών. Μέθοδοι. Η ομάδα Α ή εικoνικής επέμβασης αποτελούνταν από 10 πειραματόζωα. Στα 20 πειραματόζωα της ομάδος Β χορηγήθηκε διεθυλνιτροσαμίνη 5μγ/γρ βάρους την 14η ημέρα της ζωής τους ενδοπεριτοναϊκώς. Τον 9ο μήνα τυχαίως επιλέχθηκαν 10 πειραματόζωα και υποβλήθηκαν σε θεραπεία με παναναστολέα των (aurora) εωσικών κινασών 15mg/gr δια μία εβδομάδα, αυτά αποτέλεσαν την τρίτη ομάδα. Τον 10ο μήνα θυσιάστηκαν όλα τα πειραματόζωα. Οι παράγοντες της καρκινογένεσης μελετήθηκαν με ιστολογικές, ανοσοϊστοχημικές, μορφομετρικές εξετάσεις και με τη μέθοδο του ενζυμικού ανοσοπροσροφητικού προσδιορισμού. Αποτελέσματα: Όλα τα πειραματόζωα της ομάδας Β ανέπτυξαν ηπατοκυτταρικά αδενώματα. Η αδρανοποίηση των (aurora) εωσικών κινασών δεν επέδρασε επί του κυτταρικού πολλαπλασιασμού και της αποπτώσεως των νεοπλασματικών κυττάρων. Παρομοίως, δεν επέδρασε επί της β-κατενίνης και της ΔΚΚ1 των ηπατοκυτταρικών αδενωμάτων. Τα πειραματόζωα με ηπατοκυτταρικά αδενώματα εμφάνισαν σημαντικώς ολιγότερη Bcl-2 στον ορό, συγκρινόμενα με τα υγιή πειραματόζωα. Τα επίπεδα της Bcl-2 αυξήθηκαν σημαντικώς μετά τη θεραπεία με αναστολείς των (aurora) εωσικών κινασών. Παρομοίως η πρωτεΐνη του παράγοντα της επιθηλιομεσεγχυματικής μετάπτωσης (c-MET) εμφάνισε στατιστικώς σημαντική αύξηση στα υποβληθέντα σε θεραπεία πειραματόζωα. Η πρωτεΐνη του έσω κεντρομεριδίου (INCENP) εντοπίστηκε επαρκώς στους πυρήνες των ηπατοκυτταρικών αδενωμάτων. Εν αντιθέσει, εξαφανίσθηκε τελείως από τους όγκους των υποβληθέντων σε θεραπεία πειραματόζωων. Συμπεράσματα: Το εύρημα που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής στην παρούσα μελέτη είναι η έντονη παρουσία της πρωτεΐνης του έσω κεντρομεριδίου (INCEP) στους πυρήνες των ηπατοκυτταρικών αδενωμάτων και ακολούθως η πλήρης εξάλειψή του από αυτούς μετά τη θεραπεία με αναστολείς των Εωσικών κινασών. Μελλοντικές ερευνητικές υποθέσεις θα άξιζε να διερευνήσουν τους ρόλους της Εωσικής κινάσης Β και της πρωτεΐνης του έσω κεντρομεριδίου ως συστατικών μερών του χρωμοσωμικού μεταφορικού συμπλέγματος στη διαδικασία της καρκινογένεσης.