Ο ρόλος της ενδοτενόντιας έγχυσης αναβολικών στεροειδών και της κίνησης στην επούλωση των ρήξεων του τενοντίου πετάλου των στροφέων του ώμου: μελέτη σε κουνέλια

Abstract

There is still controversy about the effect of anabolic steroid on connective tissue. The local use of anabolic steroid on a torn tendon, in combination with surgical reconstruction way, increase repair process. Forty eight male rabbits were divided in four groups with anabolic steroids and immobilization as variables, after rotator cuff incision and reconstruction. Fifteen days later the tendons were sent for biomechanical and histological evaluation. Groups without anabolic steroid effect showed a better healing and level in comparison, with groups under anabolic steroid use. Immobilization provided slightly better results without statistical significance. The effect of nandrolone decanoate local use on a rotator cuff tear is detrimental, acting as a healing inhibitor. There is a major possibility anabolic steroids acts as a healing inhibitor after minor or greater tendon damage during daily activities.

Η επίδραση των αναβολικών στεροειδών στο συνδετικό ιστό παρά τις μέχρι τώρα μελέτες, είναι ακόμα υπό διερεύνηση. Η τοπική χρήση in vitro σε καλλιέργεια τενοντίων κυττάρων αυξάνει τις εμβιομηχανικές ιδιότητες του τένοντα. Η υπόθεσή μας ήταν ότι το ίδιο συμβαίνει μετά από τοπική χρήση δεκανοϊκής νανδρολόνης σε κομμένο, και ραμμένο τένοντα in vivo σε κουνέλια. Σε τέσσερεις ομάδες με 12 κουνέλια έκαστη, έγινε διατομή και επανασυρραφή του πετάλου των στροφέων του ώμου τους. Στην 1η ομάδα δε χορηγήθηκε αναβολικό και ακολούθησε ακινητοποίηση, στη 2η πάλι δε χορηγήθηκαν αναβολικό αλλά δεν έγινε ακινητοποίηση. Η 3η και 4η ομάδα είχαν επίδραση αναβολικού, η 3η με ακινητοποίηση και η 4η χωρίς. Δύο εβδομάδες μετά πάρθηκαν οι τένοντες οι μισοί για εμβιομηχανική και οι άλλοι μισοί για παθολογοανατομική μελέτη. Οι ομάδες χωρίς την επίδραση του αναβολικού (1η & 2η) παρουσίασαν καλύτερα επίπεδα επούλωσης με πολύ υψηλότερης σε ποιότητα εμβιομηχανικές ιδιότητες. Η ακινητοποίηση, δεν έδειξε να επιφέρει στατιστικά σημαντική διαφοροποίηση. Η τοπική επίδραση δεκανοϊκής νανδρολόνης στην επούλωση των τενόντων είναι βλαπτική και προκαλεί ουσιαστικά αναστολή της διαδικασίας. Είναι πολύ πιθανό το ίδιο να συμβαίνει και σε μικροκακώσεις εντός του τένοντα κατά τις συνήθεις δραστηριότητες.