Reflection of system and method acting in contemporary turkish and greek theater and cinema

Abstract

This thesis examines the formalist character of Stanislavski and Method acting in Turkish-Greek theater and film acting education and practice from 1958 until 2010. The interpretations of acting applied in Türkiye and Greece were identified using theoretical references from cinema and theatre acting theories. This study compares and analyzes these interpretations through the lens of cultural and art historical contexts. Interviews with actors, directors, and academics have yielded substantial insights. This study further explores the impact of the Republican Revolution on Turkish theater and cinema. In addition to exploring the intersection of traditional Turkish theater traditions and Western cultural influences, the thesis examines the intermingling of Brechtian aesthetics with the shadow play and meddah, highlighting their common features. Additionally, it analyzes the application and outcomes of Stanislavski's acting theory in Turkish cinema. The thesis also addresses the integration of Greek theater and film into a universal aesthetic framework shaped by Stanislavski’s influence. The conclusion section presents comparative findings that address the core research question of the thesis regarding the impact of the Stanislavski System and Method on the art of acting in Turkish and Greek cinema and theater

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τον φορμαλιστικό χαρακτήρα της μεθόδου Στανισλάφσκι και της μεθόδου υποκριτικής στην τουρκική και ελληνική εκπαίδευση και πρακτική υποκριτικής στο θέατρο και τον κινηματογράφο από το 1958 έως το 2010. Οι ερμηνείες της υποκριτικής που εφαρμόστηκαν στην Τουρκία και την Ελλάδα προσδιορίστηκαν με τη χρήση θεωρητικών αναφορών από τις θεωρίες υποκριτικής στον κινηματογράφο και το θέατρο. Η μελέτη αυτή συγκρίνει και αναλύει αυτές τις ερμηνείες μέσα από το πρίσμα των πολιτιστικών και ιστορικών πλαισίων της Συνεντεύξεις με ηθοποιούς, σκηνοθέτες και ακαδημαϊκούς έχουν αποδώσει σημαντικές πληροφορίες. Η μελέτη διερευνά περαιτέρω τον αντίκτυπο της Δημοκρατικής Επανάστασης στο τουρκικό θέατρο και τον κινηματογράφο. Εκτός από τη διερεύνηση της διασταύρωσης των παραδοσιακών τουρκικών θεατρικών παραδόσεων και των δυτικών πολιτισμικών επιρροών, η διατριβή εξετάζει την ανάμειξη της αισθητικής του Μπρεχτ με το θέατρο σκιών και το μεντάχ, επισημαίνοντας τα κοινά χαρακτηριστικά τους. Επιπλέον, αναλύει την εφαρμογή και τα αποτελέσματα της θεωρίας υποκριτικής του Στανισλάφσκι στον τουρκικό κινηματογράφο. Η διατριβή εξετάζει επίσης την ενσωμάτωση του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου σε ένα καθολικό αισθητικό πλαίσιο που διαμορφώθηκε από την επιρροή του Στανισλάφσκι. Το κεφάλαιο των συμπερασμάτων παρουσιάζει συγκριτικά ευρήματα που απαντούν στο βασικό ερευνητικό ερώτημα της διατριβής σχετικά με τον αντίκτυπο του Συστήματος και της Μεθόδου Στανισλάφσκι στην τέχνη της υποκριτικής στον τουρκικό και ελληνικό κινηματογράφο και θέατρο.