Εισαγωγή: Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει τον τρόπο ζωής και την υγεία όλων των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι άλλαξαν τον τρόπο ζωής τους. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής στην πανδημία COVID-19 και επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό, κυρίως λόγω της συνεχούς επαφής τους με ασθενείς COVID-19 και λόγω του φόβου νόσησης των ιδίων και των οικογενειών τους. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ της παχυσαρκίας, της διατροφής, του τρόπου ζωής και των διαταραχών ύπνου στο νοσηλευτικό προσωπικό κατά την έναρξη και δύο έτη μετά την έναρξη της πανδημίας. Μεθοδολογία: Η παρούσα μελέτη είναι πολυκεντρική συγχρονική μελέτη συσχέτισης. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσε το νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία, ανεξαρτήτου βαθμίδας εκπαίδευσης και ετών υπηρεσίας. Το ερωτηματολόγιο Short Form 36 Health Survey Questionnaire (SF-36) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής, το Mediterranean Diet Score για τ ...
Εισαγωγή: Η πανδημία COVID-19 έχει επηρεάσει τον τρόπο ζωής και την υγεία όλων των ανθρώπων. Πολλοί άνθρωποι άλλαξαν τον τρόπο ζωής τους. Το νοσηλευτικό προσωπικό είναι εργαζόμενοι πρώτης γραμμής στην πανδημία COVID-19 και επηρεάστηκαν σε μεγάλο βαθμό, κυρίως λόγω της συνεχούς επαφής τους με ασθενείς COVID-19 και λόγω του φόβου νόσησης των ιδίων και των οικογενειών τους. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ της παχυσαρκίας, της διατροφής, του τρόπου ζωής και των διαταραχών ύπνου στο νοσηλευτικό προσωπικό κατά την έναρξη και δύο έτη μετά την έναρξη της πανδημίας. Μεθοδολογία: Η παρούσα μελέτη είναι πολυκεντρική συγχρονική μελέτη συσχέτισης. Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσε το νοσηλευτικό προσωπικό που εργάζεται στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία, ανεξαρτήτου βαθμίδας εκπαίδευσης και ετών υπηρεσίας. Το ερωτηματολόγιο Short Form 36 Health Survey Questionnaire (SF-36) χρησιμοποιήθηκε για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής, το Mediterranean Diet Score για την αξιολόγηση της συμμόρφωσης στη Μεσογειακή δίαιτα και το ερωτηματολόγιο Pittsburg Sleep Quality Index (PSQI) για την αξιολόγηση της ποιότητας του ύπνου. Η σωματική δραστηριότητα των συμμετεχόντων αξιολογήθηκε με μία σειρά ερωτήσεων από το Αμερικάνικο Κολλέγιο Αθλητικής Ιατρικής. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα της IBM SPSS v.22.0 χρησιμοποιώντας παραμετρικές και μη παραμετρικές μεθόδους. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε σε Ρ < 0,05. Αποτελέσματα: Στη μελέτη συμμετείχαν 1710 άτομα νοσηλευτικό προσωπικό ηλικίας 42,3±9,1 έτη. Το 65,5% εργάζονταν σε κυκλικό ωράριο και το 50,9% αθλούνταν. Οι συμμετέχοντες στην αρχή της πανδημίας έναντι δύο έτη μετά την έναρξη αυτής έκαναν σημαντικά περισσότερη μέτριας έντασης σωματική άσκηση (50,4±60,7 έναντι 43,8±65,8, p<0,05), είχαν σημαντικά καλύτερη σωματική λειτουργικότητα (82,5±25,5 έναντι 80,1±26,1, p<0,05) και σωματικό ρόλο (92,3±11,4 έναντι 89,9±12,3, p<0,05), είχαν σημαντικά λιγότερο σωματικό πόνο (93,4±13,2 έναντι 84,1±16,6, p<0,05), σημαντικά καλύτερη γενική υγεία (59,4±21,9 έναντι 55,1±23,9, p<0,05), σημαντικά καλύτερο συναισθηματικό ρόλο (77,9±26,6 έναντι 71,7±30,4, p<0,05) και πνευματική-ψυχική υγεία (67,2±19,2 έναντι 65,2±22,1, p<0,05), σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία στη συνοπτική κλίμακα σωματικής υγείας (81,9±12,4 έναντι 77,3±15,4, p<0,05), σημαντικά μεγαλύτερη συνολική βαθμολογία στο Mediterranean Diet Score (26,6±9,7 έναντι 25,4±6,3, p<0,05), κατανάλωναν σημαντικά περισσότερα γεύματα την ημέρα (2,8±1,1 έναντι 1,4±0,5, p<0,05), χρειάζονταν σημαντικά περισσότερο χρόνο για να αποκοιμηθούν κάθε βράδυ (23,4±24,2 έναντι 22,2±22,8, p<0,05), κοιμόντουσαν σημαντικά περισσότερες ώρες τη νύχτα (6,2±1,6 έναντι 5,9±1,4, p<0,05), είχαν σημαντικά καλύτερη υποκειμενική ποιότητα ύπνου (1,98±0,2 έναντι 1,68±0,3, p<0,05), σημαντικά λιγότερη καθυστέρηση έλευσης ύπνου (1,89±1,5 έναντι 1,64±1,7, p<0,05), σημαντικά λιγότερες διαταραχές ύπνου (0,91±0,8 έναντι 0,71±0,8, p<0,05), σημαντικά λιγότερη ημερήσια δυσλειτουργία (1,02±0,8 έναντι 0,96±0,9, p<0,05), σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία στο ερωτηματολόγιο PSQI (8,6±3,1 έναντι 8,1±3,7, p<0,05) και φοβόντουσαν σημαντικά περισσότερο το COVID-19 (19,2±6,8 έναντι 15,6±6,6, p<0,05). Οι συμμετέχοντες δύο έτη μετά την έναρξη της πανδημίας έναντι των συμμετεχόντων στην αρχή της πανδημίας είχαν σημαντικά καλύτερη ζωτικότητα (58,6±22,9 έναντι 56,2±21,5, p<0,05) και κοινωνική λειτουργικότητα (52,9±26,7 έναντι 45,1±27,3, p<0,05), σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία στη συνοπτική κλίμακα ψυχολογικής υγείας (62,1±20,2 έναντι 61,6±16,9, p<0,05), έπιναν σημαντικά περισσότερους καφέδες κατά τη διάρκεια της βάρδιας (1,7±0,9 έναντι 1,3±0,9, p<0,05) και σημαντικά περισσότερους καφέδες την ημέρα (2,9±1,1 έναντι 1,8±1,1, p<0,05), είχαν σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια ύπνου (1,65±0,9 έναντι 1,55±0,9, p<0,05) και έκαναν σημαντικά μεγαλύτερη χρήση υπνωτικών φαρμάκων (0,96±0,9 έναντι 0,89±0,9, p<0,05). Συμπεράσματα: Δύο έτη μετά την έναρξη της πανδημίας, το νοσηλευτικό προσωπικό αύξησε το βάρος του, μείωσε τη συχνότητα και την ένταση της σωματικής δραστηριότητας, είχε μέτρια προς καλή ποιότητα ζωής, μείωσε τη συμμόρφωσή του με τα πρότυπα Μεσογειακής διατροφής, κοιμόταν λιγότερο και φοβόταν λιγότερο την πανδημία COVID-19. Λόγω της φύσης του επαγγέλματος, είναι απαραίτητο οι Διοικήσεις των νοσοκομείων να σχεδιάσουν προγράμματα υποστήριξης του νοσηλευτικού προσωπικού και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής να μεριμνήσουν για την επαρκή στελέχωση των οργανισμών υγειονομικής περίθαλψης με νοσηλευτικό προσωπικό.Λέξεις κλειδιά: νοσηλευτικό προσωπικό, διατροφικές συνήθειες, ποιότητα ζωής, συνήθειες ύπνου, σωματική άσκηση, πανδημία COVID-19.
Introduction: The COVID-19 pandemic has affected the lifestyle and health of all people. Many people changed their lifestyle. Nursing staff are frontline workers in the COVID-19 pandemic and have been greatly affected, mainly because of their constant contact with COVID-19 patients and because of the fear of getting themselves and their families sick.Purpose: The purpose of the present study was to investigate the association between obesity, diet, lifestyle and sleep disorders in nursing staff at baseline and two years after the onset of the pandemic.Methodology: The present study is a multicenter cross-sectional correlational study. The sample of the study was the nursing staff working in the Greek public hospitals, regardless of education level and years of service. The Short Form 36 Health Survey Questionnaire (SF-36) was used to assess quality of life, the Mediterranean diet score to assess adherence to the Mediterranean diet, and the Pittsburgh sleep quality index (PSQI) to assess sleep quality. Participants' physical activity was assessed with a list of questions from the American College of Sports Medicine. Data analysis was done with the IBM SPSS v.22.0 statistical program using parametric and non-parametric methods. The level of significance was set at P < 0.05.Results: The study included 1710 nursing staff aged 42.3±9.1 years. 65.5% worked rotating shifts and 50.9% exercised. Participants at the beginning of the pandemic versus two years after its onset did significantly more moderate-intensity physical exercise (50.4±60.7 vs. 43.8±65.8, p<0.05), had significantly better physical functioning (82.5±25.5 vs. 80.1±26.1, p<0.05) and physical role (92.3±11.4 vs. 89.9±12.3, p<0.05), had significantly less physical pain (93.4±13.2 vs. 84.1±16.6, p<0.05), significantly better general health (59.4±21.9 vs. 55.1±23.9, p<0.05), significantly better emotional role (77.9±26.6 vs. 71.7±30.4, p<0.05) and mental-emotional health (67.2±19.2 vs. 65.2±22.1, p<0.05), significantly higher score on the summary physical health scale (81.9±12.4 vs. 77.3±15.4, p<0.05), significantly higher total score on the Mediterranean Diet Score (26.6±9.7 vs. 25.4±6.3, p<0.05), consumed significantly more meals per day (2.8±1.1 vs. 1.4±0.5, p<0.05), needed significantly more time to fall asleep each night (23.4±24.2 vs. 22.2±22.8, p<0.05), slept significantly more hours per night (6.2±1.6 vs. 5.9±1.4, p<0.05), had significantly better subjective sleep quality (1.98±0.2 vs. 1.68±0.3, p<0.05), significantly less delayed sleep onset (1.89±1.5 vs. 1.64±1.7, p<0.05), significantly fewer sleep disturbances (0.91±0.8 vs. 0.71±0.8, p<0.05), significantly less daytime dysfunction (1.02±0.8 vs. 0.96±0.9, p<0.05), significantly higher score on the PSQI questionnaire (8.6±3.1 vs. 8.1±3.7, p<0.05) and were significantly more afraid of COVID-19 (19.2±6.8 vs. 15.6±6.6, p<0.05). Participants two years after the start of the pandemic compared to participants at the beginning of the pandemic had significantly better vitality (58.6±22.9 vs. 56.2±21.5, p<0.05) and social functioning (52.9±26.7 vs. 45.1±27.3, p<0.05), significantly higher scores on the summary psychological health scale (62.1±20.2 vs. 61.6±16.9, p<0.05), drank significantly more coffees during the shift (1.7±0.9 vs. 1.3±0.9, p<0.05) and significantly more coffees per day (2.9±1.1 vs. 1.8±1.1, p<0.05), had significantly longer sleep duration (1.65±0.9 vs. 1.55±0.9, p<0.05) and made significantly greater use of hypnotic medications. (0.96±0.9 vs. 0.89±0.9, p<0.05).Conclusions: Two years after the start of the pandemic, nursing staff gained weight, decreased the frequency and intensity of physical activity, had moderate to good quality of life, decreased their compliance with Mediterranean diet standards, slept less, and were less afraid of the COVID-19 pandemic. Due to the nature of the profession, it is necessary for hospital administrations to design nursing support programs and for policy makers to ensure that health care organizations are adequately staffed with nursing staff.Key words: nursing staff, eating habits, quality of life, sleep habits, physical exercise, COVID-19 pandemic.
