Πολλαπλή σκλήρυνση και εμβολιασμοί

Abstract

Background Immunogenicity of influenza and pneumococcal vaccines varies and requires further elucidation in patients with multiple sclerosis (MS) under treatment with disease-modifying therapies (DMTs).Methods Adult MS patients who consented with vaccination after standard-of-care consultation by their treating physicians were enrolled. All received a single dose of an inactivated quadrivalent influenza vaccine and of the 23-valent pneumococcal vaccine. A blood sample was collected before and after four weeks of vaccination for measurement of antibodies against Influenza A, B and S. pneumoniae. Patients were followed-up for adverse events and MS relapse for 12 months. Results One hundred and seventy-two patients (65.7% female, mean age 42 ± 13 years old, mean MS duration 7.6 ± 7.2 years, 81.4% under DMTs) were enrolled from November 2019 to March 2020. Antibody measurements were available for 151 patients. Seropositivity for anti-PPSV23 did not differ between baseline and at 4 weeks of follow-up (n=56, 37.1%). There was a significant increase of absolute antibody titers post-vaccination for both influenza A and B (p<0.001). For Influenza A, seropositivity was evident for 57 (37.7%) patients at 4 weeks compared to 19 (12.6%) patients at baseline (pMcNemar <0.001). For Influenza Β, 110 (72.8%) seroconverted 4 weeks after vaccination compared to 12 (7.9%) at baseline (pMcNemar <0.001). Interferon and fumarate did not affect influenza seroconversion while rituximab was associated with lower titers. Mild local AEs (pain, edema) were observed in 23.8%; no severe AE was reported. Thirty-four patients (19.8%) had a relapse during the 12-month follow-up; none was attributed to the vaccination. Conclusions Seroconversion in MS patients on treatment was more frequent following influenza compared to PPSV23 vaccination. Rituximab had an effect on the height of the immune response. Better immunization coverage as well as future evaluation of the breadth of immune response elicited by immunization is necessary for these patients.

Εισαγωγή. Η ανοσογονικότητα των εμβολίων γρίπης και πνευμονιοκόκκου είναι κυμαινόμενη και απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση σε ασθενείς με Πολλαπλή Σκλήρυνση (ΠΣ) υπό αγωγή με ανοσοτροποιητικές θεραπείες (DMTs). Μια τέτοια προσπάθεια πραγματοποιήθηκε σε αυτή τη μελέτη.Μέθοδοι Στην μελέτη έλαβαν μέρος ενήλικες ασθενείς με ΠΣ, οι οποίοι δέχτηκαν να εμβολιαστούν μετά από σύσταση των θεραπόντων. Όλοι έλαβαν μια εφάπαξ δόση του αδρανοποιημένου τετραδύναμου εμβολίου της γρίπης και μια εφάπαξ δόση του 23-δύναμου εμβολίου για τον πνευμονιόκοκκο. Συλλέχθηκαν δείγματα αίματος πριν και 4 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό για τη μέτρηση αντισωμάτων κατά της γρίπης Α, Β και του πνευμονιοκόκκου. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 12 μήνες για τυχόν ανεπιθύμητες ενέργειες (ΑΕ). Αποτελέσματα 172 ασθενείς (65,7% γυναίκες, μέση ηλικία 42 ± 13 έτη, μέση διάρκεια ΠΣ 7,6 ± 7,2 έτη, 81,4% υπό DMT) έλαβαν μέρος στη μελέτη από τον Νοέμβριο 2019 ως τον Μάρτιο 2020. Μετρήσεις αντισωμάτων πραγματοποιήθηκαν σε 151 ασθενείς. Σε σύγκριση με την έναρξη, 56 (37,1%) ασθενείς εμφάνισαν αντισώματα 4 εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό με το 23-δύναμο εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο (pMcNemar > 0,99). Διαπιστώθηκε σημαντική αύξηση της απόλυτης τιμής του τίτλου των αντισωμάτων μετά τον εμβολιασμό για τη γρίπη Α και τη Β (p<0,001). Για τη γρίπη Α, ορομετατροπή διαπιστώθηκε σε 57 ασθενείς (37,7%) μετά τον εμβολιασμό, σε σύγκριση με 19 ασθενείς (12,6%) με θετικά αντισώματα στην έναρξη (pMcNemar <0,001). Για τη γρίπη Β, παρατηρήθηκε ορομετατροπή σε 110 ασθενείς (72,8%) μετά τον εμβολιασμό σε σύγκριση με 12 ασθενείς (7,9%) με θετικά αντισώματα στην έναρξη (pMcNemar <0,001). Η ιντερφερόνη και ο φουμαρικός διμεθυλεστέρας δεν επηρέασαν την ορομετατροπή για την γρίπη ενώ η ριτουξιμάμπη συσχετίστηκε με χαμηλότερους τίτλους αντισωμάτων. Ήπιες τοπικές ΑΕ (πόνος, οίδημα) παρατηρήθηκαν στο 23,8% των ασθενών. Δεν αναφέρθηκε σοβαρή ΑΕ. Σε 33 ασθενείς (19,8%) παρουσιάστηκε υποτροπή της νόσου κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, καμία όμως δεν αποδόθηκε στον εμβολιασμό. Συμπεράσματα. Σε ασθενείς με ΠΣ παρατηρήθηκε σημαντική ανοσογονικότητα του εμβολίου της γρίπης, κυρίως για την γρίπη Β, κάτι που δεν επιβεβαιώθηκε και για το 23-δύναμο εμβόλιο για τον πνευμονιόκοκκο. Η ριτουξιμάμπη επηρέασε το ύψος των ανοσολογικών αποκρίσεων. Σε αυτή την ομάδα ασθενών απαιτείται καλύτερη εμβολιαστική κάλυψη.