Βλεννοκήλες και άλλα κυστικά και συμπαγή μορφώματα με επεκτατικό χαρακτήρα στις παρακείμενες οστικές δομές της ρινός και των παραρρινίων κοιλοτήτων: μελέτη του κλινικού, απεικονιστικού και βιοεργαστηριακού ελέγχου καθώς και της θεραπευτικής προσέγγισης

Abstract

Purpose: The purpose of this specific study is the analysis of biomarkers in paranasal sinuses benign tumours, the study of the role and behavior of periostin in patients with CRSwNP, as well as the study of periostin expression for the first time in patients with mucoceles, in patients with retention cysts, patients with antrochoanopolyps and in patients with inverted papilloma. Patients and Methods: In this thesis, the expression levels of the periostin gene (POSTN) were investigated, both mRNA and protein in tissue, as well as protein concentration in serum using the PRC, ELISA, Western methods. Tissues from nasal polyps (P, n=36), inverted papillomas (IP, n=18), cysts (Cy, n=16), mucoceles (Mu, n=10) and choanopolyps (Ch, n=10) were analyzed, while tissues from 36 healthy individuals (C1-36) were used as control samples. Once isolation of the total RNA extract was complete, each sample was quantified by photometry at 260 nm. At the same time, the quality of the total RNA isolated from each sample was checked with agarose gel in the presence of formaldehyde.ResultsA significant increase in POSTN mRNA levels was observed in polyps, retention cysts and mucoceles, while in antrochoanopolyps an increase was observed but without a statistically significant difference, while in inverted papillomas no increase in POSTN gene mRNA expression was observed. Regarding POSTN levels in the patients' serum (ELISA), a statistically significant difference with an increase was observed only in mucoceles, while an increase was observed in polyps, and antrochoanopolyps without a statistically significant difference, and finally no increase was observed in inverted papillomas. According to Western immunoblotting, a statistically significant difference appeared in polyps, retention cysts, mucoceles and antrochoanopolyps, while again no increase was observed in inverted papillomas. Conclusions: This study for the first time addressed and identified the increased presence of POSTN in patients with benign cystic and solid tumours such as mucoceles, retention cysts and antrochoanopolyps compared to the general population. Given the different level of expression for each clinical entity, POSTN may have a role with potential clinical utility as a biomarker, for the differential diagnosis in patients with cystic as well as solid nasal and paranasal sinus polymorphisms but further studies will be needed to clarify its role.POSTN expression in nasal polyps showed a statistically significant increase, indicating that POSTN plays a role in the inflammatory processes of their pathogenic mechanism. Therefore, POSTN may have a role with potential clinical utility as a biomarker, predictor of disease severity, or therapeutic target in chronic inflammatory diseases with clear tissue remodeling features such as CRSwNP.Our results provide evidence for future studies of the pathogenesis of CRSwNP and drug targets of CRSwNP, as well as for future studies of the pathogenesis of cystic and solid formations of the nose and paranasal sinuses.

Σκοπός: Σκοπός της συγκεκριμένης μελέτης αποτελεί η ανασκόπηση των βιοδεικτών σε μορφώματα ρινός-παραρρινίων κόλπων, η μελέτη του ρόλου και της συμπεριφοράς της περιοστίνης σε ασθενείς με χρόνια ρινοκολπίτιδα με ρινικούς πολύποδες, καθώς επίσης και η μελέτη της έκφρασης της περιοστίνης για πρώτη φορά σε ασθενείς με βλεννοκήλες παραρρινίων κόλπων, σε ασθενείς με κύστες εκ κατακρατήσεως, ασθενείς με χοανοπολύποδες και σε ασθενείς με ανεστραμμένο θήλωμα. Υλικά και μέθοδοι: Στην παρούσα διατριβή έγινε διερεύνηση των επιπέδων έκφρασης του γονιδίου της περιοστίνης (POSTN), τόσο σε επίπεδο mRNA και πρωτεΐνης σε ιστούς ασθενών, όσο και σε επίπεδο συγκέντρωσης της πρωτεΐνης σε ορούς ασθενών με τις μεθόδους PRC, ELISA, Western. Αναλύθηκαν ιστοί από ρινικούς πολύποδες (P, n=36), ανάστροφα θηλώματα (IP, n=18), κύστεις (Cy, n=16), βλεννοκήλες (Mu, n=10) και χοανοπολύποδες (Ch, n=10), ενώ ως δείγματα μάρτυρες χρησιμοποιήθηκαν ιστοί από 36 υγιή άτομα (C1-36). Μόλις ολοκληρώθηκε η απομόνωση του ολικού εκχυλίσματος RNA, ποσοτικοποιήθηκε το κάθε δείγμα με φωτομέτρηση στα 260nm. Παράλληλα έγινε έλεγχος της ποιότητας των ολικών RNA που απομονώθηκαν από κάθε δείγμα με πήκτωμα αγαρόζης παρουσία φορμαλδεΰδης.ΑποτελέσματαΠαρατηρήθηκε σημαντική αύξηση στα επίπεδα mRNA του POSTN στους πολύποδες, τις κύστεις και τις βλεννοκήλες, ενώ στους χοανοπολύποδες παρατηρήθηκε αύξηση όμως χωρίς στατιστικώς σημαντική διαφορά, ενώ στα ανάστροφα θηλώματα δεν παρατηρήθηκε αύξηση της έκφρασης του mRNA του γονιδίου POSTN. Αναφορικά με τα επίπεδα POSTN στον ορό των ασθενών (ELISA), στατιστικώς σημαντική διαφορά με αύξηση παρατηρήθηκε μόνο στις βλεννοκήλες, ενώ στους πολύποδες και τους χοανοπολύποδες παρατηρήθηκε αύξηση χωρίς όμως στατιστικώς σημαντική διαφορά και τέλος δεν παρατηρήθηκε αύξηση στα ανεστραμμένα θηλώματα. Σύμφωνα με τις ανοσοαποτυπώσεις κατά Western, στατιστικώς σημαντική διαφορά εμφανίστηκε στους πολύποδες, τις κύστεις, τις βλεννοκήλες και τους χοανοπολύποδες ενώ και παλι δεν παρατηρήθηκε αύξηση στα ανεστραμμένα θηλώματα. Συμπεράσματα: Η μελέτη για πρώτη φορά ασχολήθηκε και εντόπισε την αυξημένη παρουσία POSTN σε ασθενείς με καλοήθη κυστικά και συμπαγή μορφώματα όπως οι βλεννοκήλες, οι κύστεις κατακράτησης και οι χοανοπολύποδες σε σχέση με το γενικό πληθυσμό. Δεδομένου του διαφορετικού επιπέδου έκφρασης για την κάθε κλινική οντότητα, η POSTN μπορεί να έχει ρόλο με πιθανή κλινική χρησιμότητα ως βιοδείκτης, για τη διαφοροδιάγνωση σε ασθενείς με κυστικά αλλά και συμπαγή μορφώματα ρινός και παραρρινίων κόλπων αλλά θα χρειαστούν περαιτέρω μελέτες για να διευκρινιστεί ο ρόλος της. Η έκφραση της POSTN στους ρινικούς πολύποδες παρουσίασε στατιστικά σημαντική αύξηση, γεγονός που δηλώνει ότι η POSTN παίζει κάποιο ρόλο στις φλεγμονώδεις διεργασίες του παθογενετικού μηχανισμού τους. Συνεπώς, η POSTN μπορεί να έχει ρόλο με πιθανή κλινική χρησιμότητα ως βιοδείκτης, προγνωστικός για τη βαρύτητα της νόσου ή θεραπευτικός στόχος σε χρόνιες φλεγμονώδεις νόσους με σαφή χαρακτηριστικά αναδιαμόρφωσης ιστού όπως η CRSwNP.Τα αποτελέσματά μας παρέχουν στοιχεία για μελλοντικές μελέτες της παθογένεσης της CRSwNP αλλά και φαρμακευτικών στόχων της CRSwNP, καθώς επίσης και για μελλοντικές μελέτες της παθογένεσης κυστικών και συμπαγών μορφωμάτων ρινός και παραρρινίων κόλπων.