Η επίδραση της προδιαστολής πριν τη διακαθετηριακή εμφύτευση βιοπροσθετικής αυτοεκπτυσσόμενης αορτικής βαλβίδας στη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη έκβαση των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτήν

Abstract

Balloon aortic valvuloplasty (BAV) has been used prior to valve implantation of a self- expandable valve as part of the transcatheter aortic valve implantation (TAVI) procedure. We aimed to evaluate the impact of BAV prior to TAVI. We studied 262 consecutive patients who were treated either with (pre-BAV- TAVI group) or without BAV (D-TAVI group). Implantation depth (ID) was angiographically measured at non-coronary cusp (NCC) and left coronary cusp (LCC) at: the starting point (stage-1), before (stage-2), and after (stage-3) final bioprosthesis release. Paravalvular regurgitation (PVR) was assessed after implantation, at discharge, at 1st and 6th month after TAVI and 1-year clinical follow-up were recorded. Overall, from stage-1 to stage-3, prosthesis migrated toward the left ventricle,in both cusps and groups. At NCC a forward migration was observed from stage-1 to stage-2 in both groups (p < 0.001). In the pre-BAV-TAVI group only, at NCC, an upward migration decreased the ID from stage-2 to stage-3 (p = 0.022). PVR >=grade 2, immediately after expansion was more frequently observed in pre-BAV-TAVI group (37,1% vs 10,1%, respectively; p<0,001). However, PVR was similar at discharge, 1st and 6th month after TAVI. Clinical parameters were comparable between the two groups. In pre-BAV-TAVI group left bundle branch block (LBBB) was more frequently observed vs D-TAVI group (26% vs 13%, p=0,018), but the frequency of permanent pacemaker implantation after TAVI did not differ between the two groups. In addition, BAV didn’ t increase the risk of stroke or death from any cause over time during the first year of follow-up. Finally, it was observed that patients with left ventricular ejection fraction (LVEF)< 50% at discharged appear to have 15% lower survival probability during the first year of follow-up after TAVI. The use of BAV prior to TAVI may have an impact on device final position, PVL and LBBB, but not on short- and long-term clinical outcome. Future studies are needed to investigate the safety and outcomes of direct TAVI and to identify which patients must safely undergo pre-BAV TAVI approach.

Η προδιαστολή της αορτικής βαλβίδας με μπαλόνι πριν τη διακαθετηριακή εμφύτευση αυτοεκπτυσσόμενης αορτικής βαλβίδας (ΔΕΑΒ) αποτελεί συχνά μέρος της διαδικασίας της εμφύτευσης. Στόχος μας ήταν να αξιολογήσουμε την επίδραση της προδιαστολής πριν την εμφύτευση στη βραχυπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη έκβαση των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτήν. Μελετήσαμε 262 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε διακαθετηριακή εμφύτευση βαλβίδας με (ομάδα 2) ή χωρίς (ομάδα 1) προδιαστολή. Το βάθος εμφύτευσης μετρήθηκε αγγειογραφικά στο μη στεφανιαίο άκρο (NCC) και στο αριστερό στεφανιαίο άκρο (LCC) στο: αρχικό σημείο τοποθέτησης (στάδιο-1), πριν (στάδιο-2) και μετά (τελικό-3) την τελική απελευθέρωση της βιοπρόθεσης. Η παραβαλβιδική ανεπάρκεια (ΠΑ) εκτιμήθηκε μετά την εμφύτευση, κατά την έξοδο από το αιμοδυναμικό εργαστήριο, κατά την έξοδο από το νοσοκομείο, τον 1ο και τον 6ο μήνα μετά την επέμβαση και οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 1 έτος.Συνολικά, από το στάδιο-1 έως το στάδιο-3, η βιοπρόθεση μετατοπίστηκε προς την αριστερή κοιλία, και στα δύο άκρα και στις δυο ομάδες. Στο NCC παρατηρήθηκε μια βαθύτερη μετατόπιση από το στάδιο-1 στο στάδιο-2 και στις δύο ομάδες (p <0,001). Στην ομάδα που υπεβλήθη σε προδιαστολή, στο NCC, μια ανοδική μετατόπιση μείωσε το βάθος εμφύτευσης από το στάδιο-2 στο στάδιο-3 (p = 0,022). Η ΠΑ>=ΙΙ, αμέσως μετά την εμφύτευση παρατηρήθηκε συχνότερα στην ομάδα που υπεβλήθη σε προδιαστολή (37,1% έναντι 10,1%, αντίστοιχα, p <0,001). Ωστόσο, η βαρύτητα και η συχνότητα της ΠΑ ήταν παρόμοια κατά την έξοδο από το αιμοδυναμικό εργαστήριο, κατά την έξοδο από το νοσοκομείο, τον 1ο και τον 6ο μήνα μετά την ΔΕΑΒ. Τα βασικά χαρακτηριστικά ήταν συγκρίσιμα μεταξύ των δύο ομάδων. Στην ομάδα ομάδα που υπεβλήθη σε προδιαστολή παρατηρήθηκε συχνότερα ο αποκλεισμός αριστερού σκέλους (LBBB) έναντι της ομάδας ομάδα που δεν υπεβλήθη σε προδιαστολή (26% έναντι 13%, p = 0,018), αλλά η συχνότητα εμφύτευσης μόνιμου βηματοδότη μετά την επέμβαση δεν διέφερε μεταξύ των δύο ομάδων. Επιπλέον, η προδιαστολή δεν αύξησε τον κίνδυνο αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου ή θανάτου από οποιαδήποτε αιτία με την πάροδο του χρόνου κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους παρακολούθησης. Τέλος, παρατηρήθηκε ότι οι ασθενείς με κλάσμα εξώθησης της αριστερής κοιλίας (LVEF) <50% κατά την έξοδο από το νοσοκομείο φαίνεται να έχουν 15% χαμηλότερη πιθανότητα επιβίωσης κατά το πρώτο έτος παρακολούθησης μετά τη ΔΕΑΒ.Η διενέργεια προδιαστολής πριν από τη ΔΕΑΒ φαίνεται πως έχει επίδραση στην τελική θέση της βιοπρόθεσης, στην ΠΑ αμέσως μετά την εμφύτευση και στον LBBB, αλλά όχι στα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα κλινικά αποτελέσματα. Η τέλεση της προδιαστολής παραμένει στη κρίση του επεμβατικού καρδιολόγου.