Διαταραχές αγωγής μετά από διαδερμική αντικατάσταση αορτικής βαλβίδας

Abstract

Background: One of the major and most frequent complications with transcatheter aortic valve implantation (TAVI) is the damage of the conduction system that can result in the development of complete atrioventricular (AV) block and new bundle branch block (BB).Aim: The purpose of this study was to assess clinical, electrocardiographic, and electrophysiological predictors of conduction abnormalities in patients undergoing TAVI with the CoreValve prosthesis.Methods: Forty-ve consecutive patients with severe aortic stenosis, who underwent CoreValve transcatheter implantation were randomized 2:1 to electrocardiographic and electrocardiographic plus electrophysiological evaluations. Pacemakers were implanted in patients with complete AV block. Follow-up was performed at 1, 6, 12, and 24 months.Results: Conduction was affected in the total group of patients undergoing TAVI. The QRS widened, basically due to new left bundle branch blocks (LBBBs). Within 1 month, 10 patients (22%) developed complete AV block and 15 patients (33%) developed a new bundle BB, with LBBBs being the most common (14–31%). In the 30 patients who underwent an electrophysiological study, prolonged HV intervals were prognostic for pacemaker implantation. Conclusion: Conduction was affected in patients undergoing TAVI with CoreValve implantation, but serious complications that required permanent pacing generally occurred in patients with pre-existing conduction abnormalities.

Εισαγωγή. Μιά από τις σημαντικότερες και συχνότερες επιπλοκές μετά από διακαθετηριακή εμφύτευση αορτικής βαλβίδας (TAVI) είναι η βλάβη στο σύστημα αγωγής που μπορεί να οδηγήσει στην εμφάνιση πλήρους κολποκοιλιακού αποκλεισμού και νέων σκελικών αποκλεισμών. Σκοπός. Σκοπός της μελέτης ήταν η ανίχνευση κλινικών, ηλεκτροκαρδιογραφικών και ηλεκτροφυσιολογικών παραγόντων υπεύθυνων για διαταραχές αγωγής σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVI με τη βαλβίδα τύπου CoreValve.Μέθοδοι. Σαρανταπέντε διαδοχικοί ασθενείς με σοβαρή αορτική στένωση που υποβλήθηκαν σε διακαθετηριακή εμφύτευση CoreValve τυχαιοποιήθηκαν 2:1 σε ηλεκτροκαρδιογραφικές και ηλεκτροφυσιολογικές συν ηλεκτροκαρδιογραφικές εκτιμήσεις. Στους ασθενείς με πλήρη κολποκοιλιακό αποκλεισμό εμφυτεύθηκαν βηματοδότες. Παρακολούθηση πραγματοποιήθηκε στους 1,6,12 και 24 μήνες.Αποτελέσματα. Η αγωγή επηρεάστηκε στο σύνολο των ασθενών μετά την TAVI. Το QRS διευρύνθηκε κυρίως λόγω των νέων αποκλεισμών αριστερού σκέλους (LBBBs). Εντός μηνός, 10 ασθενείς (22%) εμφάνισαν πλήρη κολποκοιλιακό αποκλεισμό και 15 ασθενείς (33%) κάποιο νέο σκελικό αποκλεισμό, με τα LBBBs να είναι τα πιο συχνά (14–31%). Στους 30 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ηλεκτροφυσιολογική μελέτη, τα παρατεταμένα διαστήματα HV ήταν προγνωστικά για εμφύτευση βηματοδότη.Συμπέρασμα. Η αγωγή επηρεάστηκε στους ασθενείς που υποβλήθηκαν σε TAVI με τοποθέτηση CoreValve, αλλά σοβαρές επιπλοκές που απαιτήθηκε εμφύτευση βηματοδότη παρουσιάστηκαν γενικά σε ασθενείς με προϋπάρχουσες διαταραχές αγωγής.