Αντιμετώπιση δερματικών ελλειμμάτων του αντιβραχίου με χρήση εκτατήρων δέρματος στη γάτα

Abstract

Skin stretching devices exploit the viscoelastic properties of skin thus achieving primary closure of large skin defects. Skin stretchers have been used successfully in the management of defects on the distal extremities in humans and dogs; however, there are no reports of their use in cats. Therefore, the purpose of the present study was to evaluate the effectiveness of skin stretching devices on the closure of skin defects on the extremities of cats and to determine the effects of stretching on skin healing as evaluated by ultrasonography and histology.Skin defects were created on the craniolateral surface of each mid-forearm (day 0) in 20 adult DSH cats under general anesthesia. The defects had a length of 3 cm, whereas their width ranged, in order to be equal to the 50% of the circumference of the mid-forearm. Undermining of the wound edges in the left extremity was further performed at a distance of 0.5 cm. The cats were randomly allocated in two groups (A and B) of 10 cats each. The cats of each group were further allocated in two sub-groups (A1, A2 and B1, B2 respectively) of 5 cats each. In group A, a needle obtained from an over the needle catheter was inserted along each side of the wound. In group B, two pairs of staples placed circumferentially and perpendicular to the skin edges were used. Simple interrupted sutures were passed through the staples on each opposing side of the wound and were tied over a syringe (having side holes), after passing through the syringe's side holes. Sutures were stabilized over the syringe with the aid of silicone stabilizers.In subgroups A1 and B1, on the first postoperative day, three-cycle loading was performed on the wound edges, by forces of 1 Kg on the right, and 3 Kg on the left limb. Forces were applied for 2-3 minutes, followed by relaxation periods of 1 minute duration. In subgroups A2 and B2, three-cycle loading was performed by forces of 3 Kg on the right, and 1 Kg on the left limb. After cycle loading, sutures were tightened once again. This procedure was repeated once daily during the first 4 days. On the fourth post-operative day skin stretchers were removed and the defects were closed primarily. In both groups, after primary closure, wounds were bandaged. Bandages were changed daily until suture removal on the 14th postoperative day. Thereafter bandages were changed on the 18th, 24th, and 30th postoperative days. Subjective clinical evaluation of wounds was performed daily from the 4th to the 14th postoperative day and thereafter on the 18th, 24th, and 30th postoperative day. The clinical scoring of wound healing was graded according to a 6-grade scale. Ultrasonography measurements of skin thickness were performed before the creation of the defects (day 0), and on the 4th, 14th and 30th postoperative day. Specimens for histological evaluation were obtained on the same days.Comparison between groups A and B revealed statistically significant differences in clinical scoring of wound healing, whereas no differences were observed between undermined and non-undermined wounds. In group B clinical scoring was better than that in group A. Subgroup A2 had a better clinical scoring compared to A1; statistically significant differences were revealed between the forces applied but not between undermined and non-undermined wounds. Statistically significant differences were revealed between subgroups B1 and B2 between undermined and non-undermined wounds but not between the forces applied. Regarding skin thickness, statistically significant differences were revealed on ultrasonography between groups A and B on the 4th and 14th postoperative day but no significant differences were revealed between undermined and non-undermined wounds. With the exceptions of (a) the degree of cellular infiltration on the 4th postoperative day, which increased significantly in group A compared to B, and (b) collagen orientation on the 4th postoperative day, which increased significantly in group B compared to A, no significant differences were observed. Finally, an increase in the overall skin thickness was observed by both ultrasonography and histology with both skin stretching devices.In conclusion, skin stretching devises can be used effectively for the management of feline skin defects on the distal forelimbs. Staples had a better effect compared to needles. The tension applied to the skin, ranging from 1 to 3 kg, proved safe and, when used in combination with cycle loading, resulted in skin elongation. Skin stretching with needles is more effective when applied forces of 1 kg are combined with skin undermining. On the contrary, if skin stretching is performed with staples, undermining should be avoided.

Οι εκτατήρες δέρματος είναι συσκευές με τις οποίες αξιοποιείται η ιδιότητα του δέρματος να εκτείνεται όταν του ασκηθεί δύναμη, ενώ ταυτόχρονα, με τη χρήση τους, εκμεταλλευόμαστε τις εμβιομηχανικές και ιξωδοελαστικές ιδιότητές του, επιτυγχάνοντας την κάλυψη μεγάλων δερματικών ελλειμμάτων. Με τη χρήση εκτατήρων στο περιφερικό τμήμα των άκρων του ανθρώπου και του σκύλου έχουν επιτευχθεί ικανοποιητικά αποτελέσματα. Όμως, δεν υπάρχει καμία αναφορά χρήσης τους στη γάτα. Στην παρούσα μελέτη διερευνήθηκε η δυνατότητα χρήσης εκτατήρων με σκοπό την κάλυψη δερματικών ελλειμμάτων στο περιφερικό τμήμα των άκρων της γάτας, καθώς επίσης, οι μεταβολές που υφίσταται το δέρμα μετά από την εφαρμογή τους, όπως διαπιστώθηκαν με κλινική, υπερηχοτομογραφική και ιστοπαθολογική εξέταση.Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκαν 20 ενήλικες γάτες, φυλής Κοινής Ευρωπαϊκής, οι οποίες χωρίστηκαν σε 2 ομάδες (Α και Β) των 10 ζώων, μία για κάθε εφαρμοζόμενη τεχνική, ενώ, ταυτόχρονα, η κάθε ομάδα χωρίστηκε σε 2 υποομάδες (Α1, Α2 και Β1, Β2) των 5 ζώων, ανάλογα με τη δύναμη έλξης που ασκούταν στο κάθε άκρο. Στα ζώα της ομάδας Α χρησιμοποιήθηκαν, ως εκτατήρες, βελόνες με υποδερμική διαδρομή, ενώ σε αυτά της ομάδας Β χρησιμοποιήθηκαν ζεύγη μεταλλικών συνδετήρων. Μεταξύ των εκτατήρων και διαμέσου μίας σύριγγας, στην επιφάνεια της οποίας είχαν δημιουργηθεί πολλαπλές οπές, διέρχονταν ράμματα, τα οποία σταθεροποιούνταν στην επιφάνεια της σύριγγας με τη βοήθεια σταθεροποιητών ράμματος από σιλικόνη, ενώ ανάμεσά τους τοποθετούνταν αποστειρωμένες γάζες. Σε αμφότερες τις ομάδες, με τα ζώα υπο γενική αναισθησία, την ημέρα 0, δημιουργούνταν ελλείμματα δέρματος στην έξω και πρόσθια επιφάνεια των αντιβραχίων, σταθερού μήκους 3 cm και κυμαινόμενου πλάτους (ίσου με το 50% της περιμέτρου των αντιβραχίων). Ανεξάρτητα από την τεχνική που εφαρμοζόταν στην κάθε ομάδα, στο αριστερό αντιβράχιο γινόταν αποκόλληση των χειλέων του τραύματος από τους υποκείμενους ιστούς, ενώ στο δεξιό αντιβράχιο δεν γινόταν.Στα ζώα των υποομάδων Α1 και Β1, από την πρώτη μετεγχειρητική ημέρα, ασκούταν τρεις διαδοχικές έλξεις στα χείλη του τραύματος με δύναμη 1 kg στο δεξιό και 3 kg στο αριστερό άκρο, ενώ στα ζώα των υποομάδων Α2 και Β2 ασκούταν δύναμη 3 kg στο δεξιό και 1 kg στο αριστερό άκρο. Οι έλξεις αυτές είχαν διάρκεια 2΄-3΄, ενώ μεταξύ τους παρεμβάλλονταν διαστήματα χαλάρωσης διάρκειας 1΄. Μετά την εφαρμογή των έλξεων γινόταν νέα σύσφιξη των ραμμάτων. Η διαδικασία αυτή επαναλαμβανόταν μία φορά την ημέρα για συνολικά 4 ημέρες, ενώ την 4η μετεγχειρητική ημέρα μετά το πέρας του κύκλου έλξεων, γινόταν αφαίρεση των εκτατήρων και σύγκλειση του τραύματος κατά πρώτο σκοπό. Σε όλα τα ζώα, μετά τη συρραφή γινόταν επίδεση των τραυμάτων. Οι αλλαγές των επιδέσεων γίνονταν καθημερινά μέχρι την ημέρα αφαίρεσης των ραμμάτων (14η μετεγχειρητική ημέρα), ενώ, στη συνέχεια, γίνονταν την 18η, 24η και 30η μετεγχειρητική ημέρα. Για την κλινική εκτίμηση των τραυμάτων χρησιμοποιήθηκε κλίμακα 6 διαβαθμίσεων. Οι υπερηχοτομογραφικές μετρήσεις πραγματοποιούνταν πριν τη δημιουργία του δερματικού ελλείμματος, την ημέρα σύγκλεισής του κατά πρώτο σκοπό (4η μετεγχειρητική ημέρα), την ημέρα αφαίρεσης των ραμμάτων (14η μετεγχειρητική ημέρα) και την τελευταία ημέρα του πειραματισμού (30η μετεγχειρητική ημέρα). Για την ιστοπαθολογική μελέτη γινόταν βιοψίες σε απόσταση 0,5 cm από το τραύμα, τις ημέρες που γινόταν και οι υπερηχοτομογραφικές μετρήσεις.Μεταξύ των δύο ομάδων διαπιστώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά ως προς το βαθμό της μετεγχειρητικής εξέλιξης των τραυμάτων Στην ομάδα Β η κλινική εκτίμηση της επούλωσης των τραυμάτων ήταν καλύτερη σε σύγκριση με την Α. Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ δεξιού και αριστερού άκρου. Αναφορικά με τον βαθμό της μετεγχειρητικής εξέλιξης των τραυμάτων, κατά τη σύγκριση μεταξύ των υποομάδων Α1, Α2 διαπιστώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ των δυνάμεων που ασκήθηκαν στην κάθε υποομάδα, ανεξάρτητα από το άκρο, με την Α2 να έχει καλύτερα κλινικά αποτελέσματα από την Α1. Αντίθετα, κατά τη σύγκριση μεταξύ των υποομάδων Β1, Β2, διαπιστώθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά μεταξύ δεξιού και αριστερού άκρου και όχι μεταξύ των δυνάμεων που ασκήθηκαν στην κάθε υποομάδα.Όσον αφορά τις μεταβολές του πάχους του δέρματος με τη χρήση εκτατήρων, οι οποίες διαπιστώθηκαν κατά την υπερηχοτομογραφική εξέταση, μεταξύ της ομάδας Α και της ομάδας Β, παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά την 4η και την 14η μετεγχειρητική ημέρα, ενώ μεταξύ δεξιού και αριστερού άκρου δεν παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική διαφορά. Με την ιστοπαθολογική εξέταση παρατηρήθηκε, στατιστικώς σημαντική αύξηση ως προς τη διήθηση από φλεγμονώδη κύτταρα στην ομάδα Α σε σχέση με την Β καθώς και στον προσανατολισμό των κολλαγόνων ινών στην ομάδα Β σε σχέση με την Α, κατά την 4η μετεγχειρητική ημέρα. Τέλος, με τη χρήση των εκτατήρων δέρματος στη γάτα, παρατηρήθηκε αύξηση του πάχος του δέρματος, τόσο με τον υπερηχοτομογραφικό όσο και ιστοπαθολογικό έλεγχο.Συμπερασματικά, στη γάτα, η χρήση των εκτατήρων για την κάλυψη δερματικών ελλειμμάτων του περιφερικού τμήματος των άκρων έχει ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ειδικότερα, με τη χρήση των μεταλλικών συνδετήρων επιτυγχάνονται ταχύτερα και καλύτερα κλινικά αποτελέσματα από ό,τι με τις υποδερμικές βελόνες. Ταυτόχρονα, η άσκηση δύναμης 1-3 kg για την έκταση του δέρματος με τους εκτατήρες, είναι ασφαλής. Ωστόσο, η άσκηση μικρής δύναμης με τη χρήση υποδερμικών βελονών θα πρέπει να συνδυάζεται με αποκόλληση του παρακείμενου δέρματος. Η αποκόλληση μπορεί να βοηθήσει στην κάλυψη δερματικών ελλειμμάτων στη γάτα, αλλά πρέπει να είναι μικρής έκτασης προς αποφυγή επιπλοκών. Σε αντίθεση με τις υποδερμικές βελόνες, κατά τη χρήση μεταλλικών συνδετήρων είναι προτιμότερο να μην διενεργείται αποκόλληση του παρακείμενου δέρματος, ανεξαρτήτως της δύναμης που ασκείται σε αυτό.