Slasher films: μια θεωρητική και ιστορική προσέγγιση

Abstract

This dissertation formulates a theoretical framework that is the basis of a concrete narrative analysis of the slasher film. Based on a semantic and syntactic approach, the dissertation separates and identifies the four key semantic elements of these narratives that are present throughout the existence of the subgenre (Normality, the Other, the Final Survivor and the victims), while there is a study of the changes on the narrative syntax, based on three main categories (the backstory of the Other, the connection of the Other with the Final Survivors, and the relationship of Normality with the rest three semantic elements separately). Through this analysis, the dissertation proves that the subgenre has evolved considerably and can be divided into three film cycles: the classical (1974-1993), the self-referential (1994-2000) and the neoslasher cycle (2000-2013). This research is based on a film corpus from the whole lifespan of the subgenre. The research sample consists of the films that were able to be in the top 100 of the US annual box office between 1974 and 2016.

Αυτή η διατριβή διατυπώνει ένα θεωρητικό πλαίσιο που αποτελεί τη βάση μιας στοχοποιημένης αφηγηματικής ανάλυσης των ταινιών slasher. Έχοντας ως βάση μια σημασιολογική και συντακτική προσέγγιση, η διατριβή διαχωρίζει και ταυτοποιεί τα τέσσερα βασικά σημασιολογικά στοιχεία αυτών των αφηγήσεων που υπάρχουν καθόλη τη διάρκεια της ύπαρξης του υποείδους (Κανονικότητα, Άλλος, Τελικός Επιζώντας και Θύματα), ενώ γίνεται και μια μελέτη των αλλαγών του συντακτικού των αφηγήσεων, που βασίζονται σε τρεις κύριες κατηγορίες (η προϊστορία του Άλλου, η σύνδεση του Άλλου και του Τελικού Επιζώντα και η σχέση της Κανονικότητας με τα υπόλοιπα τρία σημασιολογικά στοιχεία). Μέσω αυτής της ανάλυσης, η διατριβή αποδεικνύει ότι το υποείδος έχει εξελιχθεί σημαντικά και μπορεί να χωριστεί σε τρεις κύκλους ταινιών: τον κλασσικό (1974-1993), τον αυτοαναφορικό (1994-2000) και τον neoslasher κύκλο (2000-2013). Η έρευνα αυτή βασίζεται σε ένα σώμα ταινιών από ολόκληρη τη διάρκεια ζωής του υποείδους. Το ερευνητικό δείγμα αποτελείται από τις ταινίες που κατάφεραν να μπουν στις πρώτες 100 θέσεις του ετήσιου box office των ΗΠΑ μεταξύ 1974 και 2016.