Ουσία και μορφή στον κινηματογράφο

Abstract

The present study borders on the relation between the form and the essence of cinema from a philosophical point of view. In particular, it thoroughly investigates the occurrence of the movement of pictures, whether it is conveyed in the external reality as a film or it is developed in the inner world of the director and the viewer. The aim of the research is to locate and indicate those inmost, crucial elements which, characterizing the structure of eight selected films respectively, contribute to the clarification of the relation between the cinema pictures and the emotional state of the viewers. The detailed investigation of the notion of movement, which is presented in a specialized way in the films, indicated the existence of essence factors which are responsible for the creation of emotional variations in the innermost self of the viewer. The view that ‘motion is emotion’ is subsequently used in order for the state of cinema reality to be inquired into. The platonic myth of the cave is examined in relation to the role of imagination in the creation of a reality situation, which the research associates with the cinema reality. Finally, points of similarity and difference between the external experience of the film and the inner-emotional state of the viewer are specified.

Η εργασία αυτή προσεγγίζει φιλοσοφικά τη σχέση της μορφής με την ουσία του κινηματογράφου. Συγκεκριμένα, εξετάζει αναλυτικά το φαινόμενο της κίνησης των εικόνων, είτε αυτή αποδίδεται στην εξωτερική πραγματικότητα ως κινηματογραφική ταινία είτε εξελίσσεται στον εσωτερικό κόσμο του σκηνοθέτη και του θεατή. Απώτερος σκοπός της έρευνας είναι να εντοπίσει και να αναδείξει τα ενδότερα κρίσιμα στοιχεία που, χαρακτηρίζοντας αντίστοιχα τη μορφή οκτώ επιλεγμένων ταινιών, συντελούν ώστε να διευκρινιστεί η σχέση ανάμεσα στις κινηματογραφικές εικόνες και τη συναισθηματική κατάσταση των θεατών. Η αναλυτική εξέταση της έννοιας της κίνησης, η οποία παρουσιάζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο στις κινηματογραφικές ταινίες, έδειξε την ύπαρξη παραγόντων ουσίας που ευθύνονται για την πρόκληση συναισθηματικών μεταβολών στην εσωτερικότητα του θεατή. Η θέση ότι «η κίνηση είναι συγκίνηση» χρησιμοποιείται στη συνέχεια για να ερευνηθεί σε βάθος η φύση της κινηματογραφικής πραγματικότητας. Ο πλατωνικός μύθος του σπηλαίου εξετάζεται σε συνάρτηση με το ρόλο της φαντασίας στην παραγωγή μιας πραγματικότητας, την οποία η έρευνα συσχετίζει με την κινηματογραφική πραγματικότητα. Προσδιορίζονται, τέλος, τα σημεία ομοιότητας και διαφοράς ανάμεσα στην εξωτερική εμπειρία της ταινίας και την εσωτερική - συναισθηματική κατάσταση του θεατή.