H επίδραση της προαναισθητικής αγωγής στη συχνότητα εμφάνισης της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας στο σκύλο

Abstract

Gastroeosophageal reflux (GOR) has been proved to be a serious complication of general anesthesia in humans and in dogs and cats. It mainly occurs when Lower Oesophageal Sphincter (LOS) pressure is decreased. The incidence of reflux in dogs range from 13% to 56% .There are many factors which influence the occurrence of GOR such as age, sex, weight, type of surgery, premedication and general anesthesia, volume and acidity of gastric content and duration of preanaesthetic fasting. The study was divided into the clinical and the experimental part. The clinical part included dogs of physical status 1 or 2 that underwent elective surgeries. All intra-abdominal and intra-thoracic surgeries were excluded from the study. The experimental part consist of 20 beagle dogs, that underwent general anaesthesia of a total of three times each, without any surgical manipulation. All subjects included in the study, had the same preanaesthetic fasting, with the last meal given three hours before premedication at the amount of half the daily portion of canned food. All dogs had free access to water up to one hour before premedication. Premedication in clinical cases included one of the following combinations: dexmedetomidine with morphine, pethidine or butorphanol, acepromazine with morphine, pethidine or butorphanol and midazolam with morphine, pethidine or butorphanol. Anaesthesia was induced with propofol to effect and maintained with isoflurane in oxygen. A pH-meter was inserted into the oesophagus, after anaesthesia was induced, in order to observe and record the pH of the refluxate. The duration of the observations ranged from 60 to 105 min in all cases. In the experimental part, each dog underwent three anaesthetic procedures in total, with intervals of one week. Premedication included dexmedetomidine, acepromazine or midazolam. Anaesthesia was induced with propofol and maintained with isoflurane in oxygen. The pH of the oesophagus was monitored and recorded for 60 min. Results of this study reveal a 44.1% of reflux during anaesthesia. The group of acepromazine – butorphanol demonstrated the highest incidence of reflux (66.7%). In contrast, the lowest incidence of reflux is located in the acepromazine – pethidine group (26.7%). High incidence of reflux was also observed in the dexmedetomidine – butorphanol group (53.3%). All cases of GOR experienced an acidic episode of reflux, except two cases of alkaline pH. GOR is recorded to have occurred during the first 30 min of anaesthesia except of 9 cases where reflux occurred after 60 min of anaesthesia. Castration revealed a high incidence of reflux in contrast to the diagnostic procedures and the experimental cases which experienced no incidence of reflux. Age, sex, weight, and recumbency did not reveal any influence on the incidence of reflux. Preanaesthetic fasting did not influence either the pH of the refluxate or the incidence of reflux. The presence of surgical manipulations and the use of opioids as part of the premedication appear to increase the incidence of reflux in dogs during anaesthesia.

Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) ονομάζεται η παλινδρόμηση γαστρικού περιεχομένου διαμέσου του οπίσθιου οισοφαγικού σφιγκτήρα (ΟΟΣ) προς τον αυλό του οισοφάγου. Η συχνότητα εμφάνισης της ΓΟΠ στο σκύλο κατά τη διάρκεια της γενικής αναισθησίας κυμαίνεται από 13% έως 56% σύμφωνα με τη διεθνή βιβλιογραφία. Στους παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση της ΓΟΠ συγκαταλέγονται η γενική αναισθησία, οι χειρουργικοί χειρισμοί, η προεγχειρητική νηστεία, η θέση κατάκλισης, η ηλικία, το βάρος, το φύλο καθώς και διάφορες παθολογικές καταστάσεις που πιθανόν να συνυπάρχουν. Η μελέτη χωρίστηκε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος περιελάμβανε κλινικά περιστατικά τα οποία υποβάλλονταν σε μη ενδοκοιλιακές ή μη ενδοθωρακικές επεμβάσεις. Το δεύτερο μέρος περιελάμβανε σκύλους της φυλής beagle που υποβάλλονται σε γενική αναισθησία χωρίς την πρόκληση χειρουργικού ερεθισμού. Όλα τα ζώα υποβλήθηκαν σε τρίωρη νηστεία πριν την έναρξη της προαναισθητικής αγωγής, με το τελευταίο γεύμα τους να περιλαμβάνει τη μισή ημερήσια ποσότητα κονσερβοποιημένης τροφής. Η πρόσβαση σε νερό ήταν ελεύθερη έως και μία ώρα από την έναρξη των πειραματισμών. Στα κλινικά περιστατικά χορηγήθηκαν, ως προαναισθητική αγωγή ένας από τους παρακάτω συνδυασμούς: δεξμεδετομιδίνη ή ακετυλοπρομαζίνη ή μιδαζολάμη σε συνδυασμό με ένα από τα παρακάτω οπιοειδή, μορφίνη ή πεθιδίνη ή βουτορφανόλη. Η εγκατάσταση της γενικής αναισθησίας έγινε σε όλα τα ζώα με προποφόλη και η διατήρηση με ισοφλουράνιο σε οξυγόνο. Μετά την εγκατάσταση της γενικής αναισθησίας τοποθετήθηκε ειδική συσκευή καταμέτρησης του pH του οισοφάγου. Η παρακολούθηση του pH του οισοφάγου και η καταγραφή του διήρκεσε από 60 λεπτά έως και 105 λεπτά σε όλες τις περιπτώσεις. Στο πειραματικό μέρος 20 σκύλοι φυλής beagle υποβλήθηκαν σε τρεις διαφορετικές αναισθησίες με μεσοδιάστημα μίας εβδομάδας από την κάθε αναισθησία και με μόνη διαφορά την προαναισθητική αγωγή που χορηγήθηκε. Σε όλα τα ζώα χορηγήθηκε προαναισθητικά δεξμεδετομιδίνη ή ακετυλοπρομαζίνη ή μιδαζολάμη ενώ η υπόλοιπη διαδικασία της γενικής αναισθησίας ήταν ίδια με το κλινικό μέρος. Η μετρήσεις του pH του οισοφάγου διαρκούσαν 60 λεπτά και σε κανένα ζώο δεν ασκήθηκε οποιοσδήποτε χειρουργικός ερεθισμός. Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας δείχνουν ότι το 44,1% το ζώων στα οποία χορηγήθηκαν οπιοειδή στην προαναισθητική αγωγή παρουσίασαν ΓΟΠ. Το υψηλότερο ποσοστό παλινδρόμησης καταγράφηκε στην ομάδα της ακετυλοπρομαζίνης - βουτορφανόλης (66,7%), ενώ το χαμηλότερο ποσοστό παλινδρόμησης παρουσίασε η ομάδα της ακετυλοπρομαζίνης – πεθιδίνης (26,7%). Όλα τα περιστατικά που εμφάνισαν ΓΟΠ είχαν όξινο pH αναγόμενου περιεχομένου, εκτός από δυο περιστατικά που είχαν αλκαλικό. Ο χρόνος εμφάνισης ΓΟΠ καταγράφεται στα πρώτα 30 λεπτά μετά την έναρξη της γενικής αναισθησίας, με μόλις 9/117 περιστατικά να εμφανίζουν ΓΟΠ μετά το πέρας το 60 λεπτών. Οι ορχεκτομές φαίνεται να εμφανίζουν αυξημένα ποσοστά ΓΟΠ σε σχέση με τα διαγνωστικά περιστατικά και τα πειραματικά περιστατικά τα οποία δεν παρουσίασαν κανένα περιστατικό παλινδρόμησης. Το φύλο, το βάρος, η ηλικία και η πλευρά κατάκλισης δεν φαίνεται να επηρεάζει τη συχνότητα εμφάνισης της ΓΟΠ. Η προεγχειρητική νηστεία δεν φαίνεται να επηρέασε τη συχνότητα εμφάνισης ΓΟΠ ούτε και το pH του αναγόμενου περιεχομένου. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι η χρήση των οπιοειδών στην προαναισθητική αγωγή και οι χειρουργικοί χειρισμοί αυξάνουν τη συχνότητα εμφάνισης τη ΓΟΠ.