Feature interpretability in second language acquisition: evidence from the null subject parameter in the greek / english interlanguage

Abstract

The aim of this dissertation is to evaluate the role of interpretable and uninterpretable features in second language acquisition targeting the Null Subject Parameter in the Greek/English interlanguage. This study allowed us to explore the source of optionality which characterizes the process of second language acquisition. To this end, semantically uninterpretable features involved in null, postverbal and that-t structures were investigated and the compensatory role of features interpretable both at the levels of Logical Form and Phonetic Form was examined. The semantically interpretable features studied were Referentiality and Definiteness on subjects, Predicate Type, as well as Animacy and Discourse-linking on wh-pronouns. On the other hand, Clausal Length and the No-Verb-Initial constraint of English clauses comprised the set of features interpretable at the level of Phonetic Form. Results from one judgement and two production English tasks as well as from a Greek anaphora resolution test suggested that uninterpretable formal features cause learnability problems even at advanced stages of proficiency, the result being that the abstract properties of subject-verb agreement in Greek are transferred in the Greek/English interlanguage. Crucially though, the effects of no-parameter resetting appear to be scattered in the Greek/English interlanguage in the sense that expletive null subject structures and existential postverbal structures were found to be more problematic for Greek learners than referential null subject structures and postverbal subject permutations respectively. With respect to interpretable features, the study suggested that they have an alleviating role improving learner target-deviant performance in a superficial, yet systematic way. Based on the above, it was concluded that the variability attested in second language acquisition is constrained and stems from the vulnerability of formal uninterpretable features as opposed to the availability of the interpretable ones

Σκοπός αυτής της διατριβής είναι να αξιολογήσει τον ρόλο των ερμηνεύσιμων και μη-ερμηνεύσιμων χαρακτηριστικών στη διαδικασία απόκτησης δεύτερης γλώσσας επικεντρώνοντας στην Παράμετρο του Κενού Υποκειμένου στην Ελληνική/Αγγλική διαγλώσσα. Η παρούσα μελέτη μας επέτρεψε να εξετάσουμε τα αίτια της απουσίας ομοιομορφίας η οποία χαρακτηρίζει τη διαδικασία απόκτησης δεύτερης γλώσσας. Για τον σκοπό αυτό εξετάστηκαν τα σημασιολογικά μη-ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά που εμπλέκονται σε δομές κενών και μεταρηματικών υποκειμένων καθώς και σε δομές εξαγωγής υποκειμένου πάνω από τον συμπληρωματικό δείκτη «ότι» (‘that’). Επίσης μελετήθηκε ο αναπληρωματικός ρόλος χαρακτηριστικών ερμηνεύσιμων τόσο στο επίπεδο της Λογικής Δομής όσο και στο επίπεδο της Φωνητικής Δομής. Τα σημασιολογικά ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά που εξετάστηκαν είναι η Αναφορικότητα και η Οριστικότητα στα υποκείμενα, ο Τύπος του Κατηγορήματος καθώς και η Εμψυχότητα (Animacy) και η Σύνδεση Λόγου (Discourse-Linking) στις ερωτηματικές αντωνυμίες. Από την άλλη μεριά, η Μακρότητα της Πρότασης και ο περιορισμός των Αγγλικών «Όχι-Ρήμα-Στην-Αρχή-Της-Πρότασης» (‘No-Verb-Initial’ constraint) αποτελέσαν την ομάδα των χαρακτηριστικών που είναι ερμηνεύσιμα στο επίπεδο της Φωνητικής Δομής. Τα αποτελέσματα από μία δοκιμασία κρίσης και δύο δοκιμασίες παραγωγής στα Αγγλικά καθώς επίσης και από ένα Ελληνικό τεστ λύσης αναπομπής έδειξαν ότι τα μη-ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά δημιουργούν προβλήματα στη διαδικασία της μάθησης ακόμα και σε προχωρημένο επίπεδο με αποτέλεσμα οι ιδιότητες της συμφωνίας ρήματος-υποκειμένου των Ελληνικών να μεταφέρονται στην Ελληνική/Αγγλική διαγλώσσα. Τα αποτελέσματα του μη-επαναπροσδιορισμού των παραμέτρων όμως φαίνονται να είναι διασκορπισμένα στην Ελληνική/Αγγλική διαγλώσσα: οι δομές κενού πλεοναστικού υποκειμένου και οι υπαρξιακές μεταρηματικές δομές (‘Τhere’–Ρήμα–Υποκείμενο) βρέθηκε ότι είναι πιο προβληματικές για τους Έλληνες μαθητές της Αγγλικής από τις δομές κενού αναφορικού υποκειμένου και τις μεταρηματικές δομές αντίστοιχα. Σε ότι αφορά στα ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά η παρούσα μελέτη κατέδειξε ότι έχουν έναν υποστηρικτικό ρόλο βελτιώνοντας συστηματικά, αν και μόνο επιφανειακά, την αποκλίνουσα από τη νόρμα των φυσικών ομιλητών γλωσσική συμπεριφορά των Ελλήνων μαθητών της Αγγλικής. Με βάση τα παραπάνω, το συμπέρασμα που διατυπώνει η παρούσα διατριβή είναι ότι η έλλειψη ομοιομορφίας που χαρακτηρίζει τη διαδικασία απόκτησης δεύτερης γλώσσας απορρέει από την μη-διαθεσιμότητα των μη-ερμηνεύσιμων χαρακτηριστικών, σε αντίθεση με τα ερμηνεύσιμα χαρακτηριστικά που φαίνονται να είναι διαθέσιμα