Ψυχοκοινωνικές διαστάσεις της μαθητικής αδιαφορίας: Η περίπτωση της Κέρκυρας

Abstract

[…] Στη μελέτη αυτή, θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε το πρόβλημα της μαθητικής αδιαφορίας, τόσο από την άποψη της αδυναμίας κάποιων παιδιών να παρακολουθήσουν τα μαθήματα λόγω κοινωνικής μειονεξίας όσο και σαν αποτέλεσμα ενός εκπαιδευτικού συστήματος το οποίο, υπηρετώντας τις ανάγκες μιας κοινωνίας που έχει θεοποιήσει την παραγωγικότητα και την κατανάλωση, μεταχειρίζεται το μαθητή σαν ένα ακόμα εμπόρευμα που πρέπει να παραχθεί με βάση κάποιες προδιαγραφές, για να μπορεί να παράγει και να καταναλώνει. Στο πλαίσιο μιας τέτοιας αντίληψης, η αδιαφορία δείχνει να είναι το φυσικό επακόλουθο ενός εκπαιδευτικού συστήματος που αντιμετωπίζει το μαθητή, αλλά και το δάσκαλο, ως αντικείμενο. Η μαθητική αδιαφορία με την έννοια αυτή αποτελεί αποτέλεσμα της σχολικής θεσμικής βίας που ασκείται στη δημιουργία ενός μαθητικού υποκειμένου που να θέλει και να μπορεί να μάθει. Η εξατομίκευση εξάλλου του προβλήματος που, στη σχολική καθημερινότητα, γίνεται με την επίρριψη των ευθυνών στους εκπαιδευτικά ευάλωτους μαθητές, αποσπά την προσοχή από το πρόβλημα εστιάζοντας στα πρόσωπα και, συμβάλλοντας στην «απώλεια της ταυτότητας των μαθητών με δυσκολίες»¹⁰, συνιστά μια μορφή σχολικής κακομεταχείρισης. Προκειμένου να διευκρινίσουμε τις παραπάνω σκέψεις θα επιχειρήσουμε να ανιχνεύσουμε το πώς η αδιαφορία γίνεται αντιληπτή από καθηγητές και μαθητές, πως εντάσσεται μια τέτοια αντίληψη στο σχολικό θεσμό ως οργανικό του τμήμα και ποιες συνέπειες έχει για το μαθητή, το σχολείο αλλά και την ευρύτερη κοινωνία. […]