Ανταπόκριση του γεννητικού συστήματος αγελάδων γαλακτοπαραγωγής σε ορμονικές αγωγές ελέγχου του ωοθηκικού κύκλου με βάση την νοργεστομέτη

Abstract

The purpose of this study was to investigate the effect of norgestomet treatment on ovarian follicular dynamics, behavioral estrus and ovulation, serum concentrations of estradiol-17β (E2) and progesterone (P4) and plasminogen activator activity in cervical mucus and endometrium, in dairy cows. Eleven days after estrus (Day 0=estrus) cows (n=38) were randomly assigned to one untreated control group (n=9) or to three norgestomet treatment groups (insertion of a norgestomet implant, SC, for 8 days, injection of estradiol valerate (5 mg) and norgestomet (3 mg) on the day of implant insertion and of eCG (500 I.U.) on the day of implant removal), a) with no other treatment (S1 group, n=9) and b) after corpus luteum regression, with administration of PGF2α on Day 10 (S2 group, n=11 and S3 group, n=9). In S3 group two additional norgestomet implants were inserted on Day 16 for 36 h. Artificial insemination was performed at 48 and 72 h after the implant removal. Follicular development was monitored by transrectal ultrasonography, starting on Day 10, on alternate days from Day 11 until Day 19 and then daily until apparent ovulation. Blood samples were collected on Days 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 29 και 31. Cervical mucus and endometrial biopsies were collected on Days 21 and 20, respectively. Competitive EIA and ECLIA were applied to estimate serum concentrations of P4 and E2, respectively. Plasminogen activator activity was determined in the cervical mucus and in the endometrium by a spectrophotometric method. For the identification of plasminogen activators (t-PA and u-PA) both immunological and spectrophotometric methods were used. Hormone concentrations, enzyme activity, characteristics of dominant follicles, behavioral estrus and ovulation were compared within the four groups by Kruskal Wallis and Mann-Whitney test. Spearman’s rank coefficient was calculated to detect correlations between hormone concentrations, enzyme activity and follicular characteristics, while x2 was used to estimate association between other variables. Probability levels of less than 0.05 were considered significant.

Ο σκοπός της διατριβής ήταν ο έλεγχος της επίδρασης ορμονικών αγωγών με βάση τη νοργεστομέτη α) στην εξέλιξη των ωοθυλακίων, β) στην εκδήλωση οίστρου και στην ωοθυλακιορρηξία, γ) στη δραστηριότητα των ενεργοποιών του πλασμινογόνου στην τραχηλική βλέννα και στο ενδομήτριο και γ) στις συγκεντρώσεις της οιστραδιόλης-17β (Ε2) και της προγεστερόνης (Π4) στον ορό του αίματος, σε αγελάδες γαλακτοπαραγωγής. Ο ωοθηκικός κύκλος 38 αγελάδων γαλακτοπαραγωγής, ηλικίας 4-6 ετών, συγχρονίσθηκε με χορήγηση δυο δόσεων PGF2α σε διάστημα 14 ημερών. Ακολούθως, εννέα ζώα χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες (ομάδα Μ) και στα υπόλοιπα, 11 ημέρες μετά από την εκδήλωση του οίστρου (ημέρα 0=ημέρα οίστρου), εφαρμόστηκε αγωγή εμφυτευμάτων νοργεστομέτης [τοποθέτηση εμφυτεύματος νοργεστομέτης, SC (για 8 ημέρες) και παράλληλα, χορήγηση νοργεστομέτης, 3 mg και βαλεριανικής οιστραδιόλης, 5 mg, ενδομυϊκά], α) χωρίς άλλη παρέμβαση (ομάδα Σ1, n=9) και β) μετά από προηγούμενη λύση του ωχρού σωματίου με χορήγηση PGF2α την ημέρα 10 (ομάδα Σ2, n=11 και Σ3, n=9). Στα ζώα της ομάδας Σ3, 5 ημέρες μετά την έναρξη της αγωγής (ημέρα 16), τοποθετήθηκαν δυο επιπλέον εμφυτεύματα νοργεστομέτης για 36 ώρες. Την ημέρα αφαίρεσης των εμφυτευμάτων στα ζώα των ομάδων Σ1, Σ2 και Σ3 χορηγήθηκε eCG σε δόση 500 I.U./ζώο, ενδομυϊκά και 48 και 72 ώρες αργότερα διενεργήθηκαν δυο σπερματεγχύσεις. Στα ζώα όλων των ομάδων πραγματοποιήθηκε σειρά αιματοληψιών (ημέρες 20, 21, 22, 23, 24, 25, 26, 27, 29 και 31), συλλογή τραχηλικής βλέννας (ημέρα 21) και βιοψία ενδομητρίου (ημέρα 20). Η εξέλιξη των μορφωμάτων των ωοθηκών ελεγχόταν με τη βοήθεια υπερηχογράφου, με έναρξη τη 10η ημέρα του πειραματισμού, κάθε 48 ώρες από την 11η έως τη 19η ημέρα του πειραματισμού και στη συνέχεια καθημερινά μέχρι και την ημέρα της ωοθυλακιορρηξίας. Ο προσδιορισμός των συγκεντρώσεων της Ε2 και της Π4 στον ορό του αίματος έγινε με ανοσοενζυμική (ECLIA) και ανταγωνιστική ανοσοενζυμική μέθοδο (EIA), αντίστοιχα. Ο προσδιορισμός της δραστηριότητας των ενεργοποιών του πλασμινογόνου στην τραχηλική βλέννα και στο ενδομήτριο έγινε με φασματοφωτομετρική μέθοδο. Η ταυτοποίηση των ενεργοποιών του πλασμινογόνου έγινε με συνδυασμό ανοσολογικών και φασματοφωτομετρικών μεθόδων.