Ο ρόλος των βιοδεικτών στο να προβλέπουν την εμφάνιση επιπλοκών και την πρόγνωση ασθενών με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις

Abstract

The prediction of the severity and prognosis of patients with traumatic brain injury (TBI) is crucial for timely and appropriate clinical decision-making. In the present study, we sought to investigate whether clinical factors and routine laboratory parameters obtained from the peripheral blood of patients with TBI presented to the emergency department (ED) can be utilized as potential TBI biomarkers. The duration of the study was three years and included a total of 137 patients.Univariate analysis between patients with mild TBI and moderate/severe TBI revealed statistically significant differences in several laboratory biomarkers, including glucose and the absolute number of neutrophils and lymphocytes, as well as in clinical parameters including the severity of the mechanism of injury. Regarding the role of laboratory parameters as diagnostic biomarkers of traumatic intracranial injury in patients with mild traumatic brain injury (mTBI), statistically significant differences were only observed for the absolute neutrophil count (ANC). However, after excluding patients with extreme glucose values or known history of diabetes mellitus (DM), glucose was also found to be a significant factor. Additionally, higher values of neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR), platelet-to-lymphocyte ratio (PLR) and glucose-to-potassium ratio (GPR) were correlated with positive CT findings.In patients requiring urgent neurosurgical intervention, risk factors were found to be low Glasgow Coma Scale (GCS), use of anticoagulants, and anisocoria. Among the laboratory parameters, the NLR, PLR, GPR, and SII were significantly associated with neurosurgical intervention, with high negative predictive value but moderate sensitivity.Patients’ fatal outcome at discharge was associated with increased age, size of subdural hematoma, glucose levels, prolonged coagulation times, days of intensive care unit (ICU) hospitalization, and days of mechanical ventilation. For the prediction of major complication or death within 15 days, glucose and NLR showed a statistically significant correlation. Finally, factors related to poor functional outcome at 6 months included the presence of subarachnoid or subdural hemorrhage, intubation at admission, use of antiplatelets, and increased age. Secondary parameters, including NLR, PLR, and SII, had significantly higher values in patients with poorer outcomes.

Η αξιολόγηση της βαρύτητας και της πρόγνωσης των ασθενών με κρανιοεγκεφαλική κάκωση (ΚΕΚ) αποτελεί σημαντική παράμετρο για την έγκαιρη και κατάλληλη λήψη κλινικών αποφάσεων. Η μελέτη είχε ως σκοπό την διερεύνηση του ρόλου των κλινικών καθώς και των εργαστηριακών παραμέτρων ρουτίνας που λαμβάνονται από το περιφερικό αίμα, ως πιθανούς βιοδείκτες ΚΕΚ. Στην μελέτη έλαβαν μέρος 137 ασθενείς με ΚΕΚ. Η διάρκεια της μελέτης ήταν 3-έτη.Η σύγκριση των ασθενών με ήπια ΚΕΚ έναντι αυτών με μέτρια/σοβαρή ΚΕΚ ανέδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές σε πολλαπλές εργαστηριακές παραμέτρους συμπεριλαμβανομένου της γλυκόζης καθώς και του απόλυτου αριθμό ουδετερόφιλων, λεμφοκυττάρων, αλλά και σε κλινικές παραμέτρους όπως η βαρύτητα του μηχανισμού κάκωσης. Η διάκριση μεταξύ ασθενών με ήπια ΚΕΚ που είχαν θετικά ευρήματα στην αξονική τομογραφία και αυτών με αρνητικά ευρήματα κατέδειξε ότι στατιστικά σημαντική συσχέτιση εμφάνισαν μόνο ο απόλυτος αριθμός ουδετερόφιλων, ενώ μετά τον αποκλεισμό ασθενών με ακραίες τιμές γλυκόζης ή ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη ,προστέθηκε και η γλυκόζη. Στην πολυπαραγοντική ανάλυση, o απόλυτος αριθμός ουδετερόφιλων παρέμεινε ανεξάρτητος δείκτης. Από τους δευτερογενείς δείκτες, υψηλές τιμές Neutrophile to Lymphocyte Ratio (NLR), Platelet to Lymphocyte Ratio (PLR) και Glucose to Potassium Ratio (GPR) σχετίστηκαν με θετική ΑΤ. Η ανάγκη για επείγουσα χειρουργική παρέμβαση συσχετίστηκε κλινικά με χαμηλή κλίμακα Γλασκώβης, λήψη αντιπηκτικών και ανισοκορία. Από τους εργαστηριακούς δείκτες, η γλυκόζη, το INR και τα ουδετερόφιλα παρέμειναν ανεξάρτητοι προγνωστικοί δείκτες κατά την πολυπαραγοντική ανάλυση. Το μοντέλο εμφάνισε υψηλή ειδικότητα αλλά περιορισμένη ευαισθησία. Οι δευτερογενείς δείκτες NLR, PLR, GPR συσχετίστηκαν ισχυρά με την ανάγκη για χειρουργείο, με υψηλή αρνητική προγνωστική αξία αλλά μέτρια ευαισθησία. Η τελική έκβαση (επιβίωση/θάνατος) των ασθενών κατά το εξιτήριο συσχετίστηκε την ηλικία, το μέγεθος του υποσκληριδίου αιματώματος, και εργαστηριακές παραμέτρους όπως την συγκέντρωση της γλυκόζης, τους χρόνους πήξης, τις ημέρες νοσηλείας σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) και μηχανικής υποστήριξης της αναπνοής. Για την πρόβλεψη σοβαρής ενδονοσοκομειακής επιπλοκής ή θανάτου στις 15 ημέρες η γλυκόζη και το NLR εμφάνισαν στατιστικά σημαντική συσχέτιση. Η ανάλυση της λειτουργικής έκβασης στους 6 μήνες έδειξε ότι η καλή πρόγνωση σχετιζόταν με την απουσία υπαραχνοειδούς και υποσκληριδίου αιμορραγίας, ενώ η δυσμενής έκβαση συσχετίστηκε με διασωλήνωση κατά την εισαγωγή, λήψη αντιαιμοπεταλιακών, και την μεγαλύτερη ηλικία. Οι δευτερογενείς δείκτες (NLR, PLR, SII) εμφάνισαν υψηλότερες τιμές σε ασθενείς με φτωχότερη έκβαση.