Μια μελέτη ανάλυσης συσχετισμού ολόκληρου του γονιδιώματος για τον προσδιορισμό μονηρών νουκλεοτιδικών πολυμορφισμών που προδιαθέτουν στην εκδήλωση διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας

Abstract

Background: The wide use of adalimumab (ADA) in the management of Ηidradenitis Suppurativa (HS) generates two different concerns. The first concern is the cost-efficacy of treatment with ADA, and this was explored in a real-world cohort. The second concern arises from the results of randomized clinical trials that show a wide variation in response to ADA treatment in HS. This varied response could be associated with genetic polymorphisms and this was explored in a prospective multicenter clinical trial. Methods: The study has two parts. On the first part, patients-visits were divided into visits under treatment with agents blocking tumor necrosis factor (anti-TNFs) or other therapies. The cost of exacerbations was calculated. The effectiveness of anti-TNFs was calculated by the containment of exacerbations. The primary endpoint for this part of the study was the cost-savings under anti-TNFs. On the second part patients with moderate to severe HS receiving ADA treatment at least 12 weeks were enrolled and Single nucleotide polymorphisms (SNPs) were analyzed. The primary endpoint of this part of the study was the association between carriage of SNPs in the promoter of TNF gene and their response to ADA. Results: Total containment of exacerbations was found in 25.1% of visits under other therapies and in 63.4% of visits under anti-TNFs, with cost-savings per visit under anti-TNFs of the amount of €178.92. In Hurley II stage, mean annual cost was decreased to €3,264.2 with anti-TNFs from €8,309.6 under other therapies (p: 0.004). HiSCR response after 12 weeks of ADA treatment was 71.8% among carriers of the common GGG haplotype and 50.0% among carriers of minor frequency SNP haplotypes (p: 0.031; OR: 0.39). This significance extends to week 36. Conclusions: Treatment with anti-TNFs reduces significant the cost burden of HS through containment of HS exacerbations. Carriage of at least one minor frequency SNP haplotype of the promoter of the TNF gene is associated with lack of response to ADA treatment.

Σκοπός: Η ευρεία χρήση της ανταλιμουμάμπης (ADA) στην θεραπεία τη διαπυητικής ιδρωταδενίτιδας (ΔΙ) εγείρει δύο διαφορετικούς προβληματισμούς. Ο πρώτος αφορά την εξοικονόμηση κόστους με την χρήση του ADA, το οποίο και ερευνήθηκε σε πραγματικά δεδομένα ασθενών. Ο δεύτερος προέρχεται από τα αποτελέσματα τυχαιοποιημένων κλινικών μελετών όπου διαπιστώνεται μεγάλο εύρος στην ανταπόκριση στην θεραπεία με ADA. Αυτή η μεγάλη διαφοροποίηση στα αποτελέσματα θα μπορούσε να εξηγηθεί με γενετικούς πολυμορφισμούς και αυτό ερευνάται σε μια προοπτική πολυκεντρική μελέτη. Μέθοδοι: Αυτή η μελέτη αποτελείται από δύο μέρη. Στο πρώτο, ασθενείς-επισκέψεις χωρίστηκαν σε αυτές υπό θεραπεία με παράγοντες έναντι του παράγοντα νέκρωσης όγκων (anti-TNFs) και αυτές υπό άλλες θεραπείες. Το κόστος των εξάρσεων υπολογίστηκε. Η αποτελεσματικότητα των anti-TNFs υπολογίστηκε μέσω του συνολικού περιορισμού των εξάρσεων. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο αυτού του μέρους της μελέτης ήταν η εξοικονόμηση κόστους υπό θεραπεία με anti-TNFs. Στο δεύτερο μέρος της μελέτης ασθενείς με μέτρια έως σοβαρή ΔΙ που ελάμβαναν τουλάχιστον 12 εβδομάδες θεραπεία με ADA εντάχθηκαν και αναλύθηκαν μονήρεις νουκλεοτιδικοί πολυμορφισμοί (SNPs) του γονιδιώματος τους. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν η συσχέτιση μεταξύ φορέων SNPs στον εκκινητή του γονιδίου του TNF κα της ανταπόκρισης στην θεραπεία με ADA. Αποτελέσματα: Ο συνολικός περιορισμός των εξάρσεων διαπιστώθηκε στο 25,1% των επισκέψεων υπό άλλες θεραπείες έναντι του 63,4% των επισκέψεων υπό anti-TNFs, με εξοικονόμηση κόστους ανά επίσκεψη υπό anti-TNF της τάξεως των 178,92€. Στο στάδιο Hurley II, το μέσο ετήσιο κόστος μειώθηκε στα 3.264,2€ με την χρήση anti-TNFs από 8.309,6€ υπό άλλες θεραπείες (p: 0,0041, Η ανταπόκριση στο HiSCR μετά από 12 εβδομάδες θεραπεία με ADA ήταν 71,8% μεταξύ των φορέων του κοινού GGG απλοτύπου και 50,0% μεταξύ των φορέων μίας δευτερευούσης συχνότητας SNP απλοτύπου (p: 0,031, OR: 0,39). Αυτή η σημαντικότητα επεκτείνεται και στην εβδομάδα 36. Συμπεράσματα: Η θεραπεία με anti-TNFs μειώνει σημαντικά το οικονομικό βάρος των ασθενών με ΔΙ μέσω μείωσης του συνολικού περιορισμού των εξάρσεων. Η φορεία τουλάχιστον ενός δευτερευούσης συχνότητας SNP απλοτύπου του εκκινητή του γονιδίου του TNF συσχετίζεται με απώλεια ανταπόκρισης στην θεραπεία με ADA.