Ο ρόλος των γονιδιακών πολυμορφισμών UCHL3 και HNMT σε Έλληνες ασθενείς με διαβητική αμφιβληστροειδοπάθεια

Abstract

Purpose After searching the relevant literature, two-point gene polymorphisms rs4885322 of the UCHL3 enzyme and rs11558538 of the HNMT enzyme were selected as the most frequent and significant, and the possible association between the risk of developing diabetic retinopathy (DR) in Greek patients with type 2 diabetes (T2DM) was investigated. Methods Our material included 71 patients with T2DM without DR (control group) and 85 patients with T2DM and DR (patient group), of the same race and gender. Initially, the demographic and clinical data of the patients were collected and then they underwent a complete ophthalmological examination. Subsequently, genetic testing for the above point gene polymorphisms was performed. The statistical analysis was implemented using the STATA v.16.1 program. Results No statistically significant differences were observed between the patient group and the control group (p-value ≥ 0.05) in terms of. The effect of the rs488532 polymorphism allele increases the risk of AD in patients with DM-2 by 2.04 times. Also, in the dominant genetic model, the risk of AD in patients with DM-2 is increased by 123% (p-value < 0.05). In addition, the presence of the rs11558538 polymorphism allele increases the risk of AD in patients with DM-2 by 3.27 times. Also, in the dominant genetic model, the risk of AD in patients with DM-2 is increased by 231 (p-value < 0.05). Conclusions The UCHL3 gene polymorphism rs4885322 is associated with an increased risk of AD, possibly due to reduced UCHL3 expression and impaired insulin signaling. The HNMT gene polymorphism rs11558538 is associated with an increased risk of AD, approximately 3-fold, possibly due to reduced HNMT activity and impaired insulin receptor signaling.

Σκοπός Μετά την αναζήτηση της σχετικής βιβλιογραφίας, επελέγησαν δύο σημειακοί γονιδιακοί πολυμορφισμοί rs4885322 του ενζύμου UCHL3 και rs11558538 του ενζύμου HNMT, ως οι συχνότεροι και σημαντικότεροι, και διερευνήθηκε η πιθανή συσχέτιση μεταξύ του κινδύνου ανάπτυξης διαβητικής αμφιβληστροειδοπάθειας (ΔΑ) σε Έλληνες ασθενείς με ΣΔ τύπου 2 (ΣΔ-2).Μέθοδοι Το υλικό μας περιλάμβανε 71 ασθενείς με ΣΔ-2 χωρίς ΔΑ (ομάδα ελέγχου) και 85 ασθενείς με ΣΔ-2 και ΔΑ (ομάδα ασθενών), ίδιας φυλής και φύλου. Αρχικά, πραγματοποιήθηκε συλλογή των δημογραφικών και κλινικών δεδομένων των ασθενών και στη συνέχεια υποβλήθηκαν σε πλήρη οφθαλμολογική εξέταση. Στη συνέχεια, πραγματοποιήθηκε γενετικός έλεγχος για τους ανωτέρω σημειακούς γονιδιακούς πολυμορφισμούς. Η στατιστική ανάλυση υλοποιήθηκε μέσω του προγράμματος STATA v.16.1. Αποτελέσματα Δεν παρατηρήθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ της ομάδας ασθενών και της ομάδας ελέγχου (p-value ≥ 0,05) ως προς τη. Η επίδραση του αλληλίου του πολυμορφισμού rs488532 αυξάνει τον κίνδυνο ΔΑ στους ασθενείς με ΣΔ-2 κατά 2,04 φορές. Επίσης, στο επικρατές γενετικό μοντέλο ο κίνδυνος ΔΑ στους ασθενείς με ΣΔ-2 είναι αυξημένος κατά 123% (p-value < 0,05). Επιπλέον, η παρουσία του αλληλίου του πολυμορφισμού rs11558538 αυξάνει τον κίνδυνο ΔΑ στους ασθενείς με ΣΔ-2 κατά 3,27 φορές. Επίσης, στο επικρατές γενετικό μοντέλο ο κίνδυνος ΔΑ στους ασθενείς με ΣΔ-2 είναι αυξημένος κατά 231 (p-value < 0,05). Συμπεράσματα Ο σημειακός γενετικός πολυμορφισμός rs4885322 του ενζύμου UCHL3 συσχετίζεται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΔΑ, πιθανώς λόγω μειωμένης έκφραση του ενζύμου UCHL3 και διαταραχής της σηματοδότησης της ινσουλίνης. Ο σημειακός γονιδιακός πολυμορφισμός rs11558538 του ενζύμου HNMT σχετίζεται με ενισχυμένο κίνδυνο ΔΑ, περίπου κατά 3 φορές, πιθανώς λόγω μειωμένης δραστηριότητας του ενζύνου HNMT και διαταραχής της σηματοδότησης του υποδοχέα της ινσουλίνης.