Η επίδραση εναλλακτικών μεθόδων προπόνησης στη βελτίωση της ταχύτητας στο ποδόσφαιρο

Abstract

The aim of the present study was to examine the effect of four alternative training methods on improvement of straight and with change of direction (Cod) speed of youth soccer players. An aliquot aim was to examine the effect on improvement of power and maximal strength of the lower limbs. The sample consisted of 67 soccer players aged 14-16. The first training method involved the application from the experimental group (EG) of additional weight shorts of 300 gr (AWS) on the quadriceps femoris muscles and their participation in typical soccer training. The second method involved the application from the EG of the same shorts and their participation in a combined strength/speed/soccer training. The third and fourth methods involved the application of the EG of vertical and horizontal plyometric exercises respectively in typical soccer training. The intervention programs lasted 12 weeks during the in-season period. The participants were assessed before each intervention program and after 12 and 16 weeks respectively. The common assessing variables of all programs were: height, weight, body mass index, waist circumference, power and maximum strength of the lower extremities. In the first program additionally: 10- and -30-m straight-sprint, Cod (right/left turn) and agility/ball technique. In the following programs additionally: best/mean/total performance of six repeated straight sprints and with Cod and the fatigue index. The analysis of variance of repeated measures was used. The results of the first program showed a statistically significant improvement of the EG compared to the control group (CG) in power and maximum strength of the lower extremities, of the second program in the best sprint performance, in the fatigue index, in power and maximum strength of the lower extremities and of the third program in the straight and with Cod best/mean/total sprint performance of six repeated sprints, in the fatigue index, in power and maximum strength of the lower extremities. It is concluded that such interventional programs during the in-season lead to improvements in straight as well as in Cod speed and additional parameters of physical performance, while also contributing positively to injury prevention.

Σκοπός της παρούσας έρευνας ήταν η διερεύνηση της επίδρασης τεσσάρων εναλλακτικών μεθόδων προπόνησης στη βελτίωση της ταχύτητας σε ευθεία και με αλλαγή κατεύθυνσης (ΑΚ) νεαρών ποδοσφαιριστών. Επιμέρους σκοπός αποτέλεσε η διερεύνηση στη βελτίωση της ισχύος και της μέγιστης δύναμης των κάτω άκρων. Το δείγμα αποτέλεσαν 67 ποδοσφαιριστές ηλικίας 14-16 ετών. Η πρώτη μέθοδος προπόνησης αφορούσε την εφαρμογή από την πειραματική ομάδα (ΠΟ) ενός σορτς με επιπρόσθετο βάρος 300 gr (ΣΕΒ) στους τετρακέφαλους μηριαίους μυς και τη συμμετοχή σε τυπικές προπονήσεις ποδοσφαίρου. Η δεύτερη μέθοδος αφορούσε την εφαρμογή από την ΠΟ του ίδιου σορτς και τη συμμετοχή σε συνδυαστική προπόνηση δύναμης/ταχύτητας/ποδοσφαίρου. Η τρίτη και τέταρτη μέθοδος αφορούσε την πραγματοποίηση από τις δύο ΠΟ κάθετων και οριζόντιων πλειομετρικών ασκήσεων αντίστοιχα, στις τυπικές προπονήσεις ποδοσφαίρου. Τα παρεμβατικά προγράμματα πραγματοποιήθηκαν στην αγωνιστική περίοδο και ήταν διάρκειας 12 εβδομάδων. Οι συμμετέχοντες αξιολογήθηκαν πριν από κάθε παρεμβατικό πρόγραμμα και μετά από 12 και 16 εβδομάδες αντίστοιχα. Οι κοινές μεταβλητές αξιολόγησης όλων των προγραμμάτων ήταν: ύψος, βάρος, δείκτης μάζας σώματος, περιφέρεια μέσης, ισχύς και μέγιστη δύναμη των κάτω άκρων. Στο πρώτο πρόγραμμα επιπλέον: η ταχύτητα των 10- και 30-m ευθεία, ΑΚ (δεξιά/αριστερή στροφή) και ευκινησία/τεχνική με τη μπάλα. Στα ακόλουθα προγράμματα επιπλέον: η καλύτερη επίδοση, ο μέσος όρος και το σύνολο της επίδοσης έξι επαναλαμβανόμενων ταχυτήτων σε ευθεία και με ΑΚ και ο δείκτης κόπωσης. Χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση διακύμανσης επαναλαμβανόμενων μετρήσεων. Από τα αποτελέσματα του πρώτου προγράμματος προέκυψε στατιστικά σημαντική βελτίωση της ΠΟ συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου (ΟΕ) στην ισχύ και στη μέγιστη δύναμη των κάτω άκρων, του δεύτερου προγράμματος στην καλύτερη επίδοση της ταχύτητας, στο δείκτη κόπωσης, στην ισχύ και στη μέγιστη δύναμη των κάτω άκρων και του τρίτου προγράμματος στην καλύτερη επίδοση, στο μέσο όρο και στο σύνολο της επίδοσης έξι επαναλαμβανόμενων ταχυτήτων σε ευθεία και με ΑΚ, στο δείκτη κόπωσης, στην ισχύ και στη μέγιστη δύναμη των κάτω άκρων. Συμπεραίνεται ότι τέτοιου είδους παρεμβατικά προγράμματα στην αγωνιστική περίοδο, οδηγούν στη βελτίωση της ταχύτητας σε ευθεία αλλά και με ΑΚ και πρόσθετων παραμέτρων της φυσικής απόδοσης, συμβάλλοντας παράλληλα θετικά και στην πρόληψη τραυματισμών.

Ziel der vorliegenden Studie war es, die Auswirkungen von vier alternativen Trainingsmethoden auf die Verbesserung der linearen Sprintschnelligkeit sowie der Richtungswechselschnelligkeit (COD) bei jungen Fußballspielern zu untersuchen. Ein weiteres Ziel war die Untersuchung der Verbesserung der Explosivkraft und der Maximalkraft der unteren Extremitäten. Die Stichprobe bestand aus 67 Fußballspielern im Alter von 14 bis 16 Jahren. Die erste Trainingsmethode beinhaltete das Tragen einer Shorts mit einem Zusatzgewicht von 300 g an die Quadrizepsmuskeln der Versuchsgruppe (VG) während des regulären Fußballtrainings. Die zweite Methode umfaßte das Tragen derselben Shorts der VG und die Beteiligung in einem kombinierten Kraft-/Schnelligkeits-/Fußballtraining. Die dritte und vierte Methode betrafen die Durchführung von vertikalen bzw. horizontalen plyometrischen Übungen durch zwei verschiedene Versuchsgruppen während des regulären Fußballtrainings. Die Interventionsprogramme fanden während der Wettkampfperiode statt und dauerten 12 Wochen. Die Teilnehmer wurden vor Beginn jedes Interventionsprogramms sowie nach 12 und 16 Wochen bewertet. Die gemeinsamen Bewertungsvariablen aller Programme umfassten: Körpergröße, Körpergewicht, Body-Mass-Index, Taillenumfang, Explosivkraft und Maximalkraft der unteren Extremitäten. Im ersten Programm wurden zusätzlich folgende Parameter bewertet: Sprintschnelligkeit über 10 und 30 Meter (linear), Richtungswechselschnelligkeit (rechts/links) sowie Beweglichkeit/Technik mit dem Ball. In den folgenden Programmen wurden zusätzlich bewertet: die beste Leistung, der Durchschnitt und die Gesamtleistung von sechs wiederholten Sprints (linear und mit COD) sowie der Ermüdungsindex. Zur Auswertung wurde eine Varianzanalyse mit Messwiederholungen verwendet. Die Ergebnisse des ersten Programms zeigten eine statistisch signifikante Verbesserung der VG im Vergleich zur Kontrollgruppe (KG) hinsichtlich der Explosivkraft und der Maximalkraft der unteren Extremitäten. Im zweiten Programm wurde eine signifikante Verbesserung der besten Sprintleistung, des Ermüdungsindex, der Explosivkraft und der Maximalkraft der unteren Extremitäten festgestellt. Im dritten Programm verbesserte sich die beste Leistung, der Durchschnitt und die Gesamtleistung bei sechs wiederholten Sprints (linear und mit COD), der Ermüdungsindex sowie die Explosivkraft und Maximalkraft der unteren Extremitäten signifikant. Es wird gefolgert, dass solche Interventionsprogramme während der Wettkampfperiode zur Verbesserung der linearen Sprintschnelligkeit sowie der Richtungswechselschnelligkeit und weiterer physischer Leistungsparameter führen und gleichzeitig positiv zur Verletzungsprävention beitragen können.