Διερεύνηση πιθανής ενθεσοπάθειας σε ασθενείς με ψωρίαση συγκεκριμένων εντοπίσεων, με σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους (High resolution MRI ή/και Ultrasound), πριν και μετά την αγωγή με βιολογικούς παράγοντες ή απρεμιλάστη

Abstract

Introduction: Psoriasis is a chronic inflammatory disease due to malfunction of T- lymphocytes. It affects 1-3% of the general population worldwide and is equally common in men and women. There are various characteristic clinical forms of psoriasis. Chronic scaly plaques are commonly seen on the elbows, knees and scalp, while psoriatic arthritis occurs in up to 30% of patients. Aim: It was to identify initial enthesopathy lesions in patients with psoriasis and predisposing factors for the appearance of psoriatic arthritis (e.g. nail psoriasis, psoriasis in the mesogluteal fissure, on the scalp) before the start of medication with biological therapy " secukinumab" or apremilast. With the help of imaging techniques, the course and progress of the patients under treatment was monitored at 0 and 16 weeks. Method: The study included 76 patients of all ages who were followed at the outpatient clinics or in the Dermatology Clinic of the University Hospital of Larisa during 2018/2019. The PASI score, NAPSI score, Caspar Criteria and the DLQI were used for the classification and the follow-up of the patients. Prior to inclusion in the study, patients signed a consent form. After signing the consent form, the patients underwent a simple biochemical and hematological test and specific indicators of psoriasis severity were recorded (PASI score, NAPSI score and the DLQI score)Results: Significant differences were found between the two groups of patients in all three indicators: The non-parametric Mann-Whitney U-test shows that the percentage change of PASI and DLQI in the two drugs groups presents a statistically significant difference (p-value < 0.001). From the parametric T-test it emerged that the percentage change of NAPSI in the two drugs presents a statistically significant difference (p-value = 0.003). Regarding imaging, the Two-sample Z test showed that after administration there is a statistically significant difference only in the swelling for the two populations that received the different drugs (p-values = 0.004 < 0.007). Conclusion: The present study highlights the superiority of the drug "secukinumab" over the drug "apremilast" in PASI, DLQI, NAPSI parameters, and in imaging techniques in patients with diagnosed psoriasis and predisposing factors for psoriatic arthritis, but without established psoriatic arthritis. The findings of the present study strengthen the view for early intensive treatment with secukinumab in people with severe psoriasis, which could potentially modify the natural course of the disease and even prevent the development of PsA, resulting in better patient outcomes.

Εισαγωγή: Η ψωρίαση είναι μία χρόνια φλεγμονώδης νόσος που οφείλεται σε διαταραγμένη λειτουργία των Τ λεμφοκυττάρων. Προσβάλλει ποσοστό 1-3% του γενικού πληθυσμού παγκοσμίως και είναι το ίδιο συχνή σε άντρες και γυναίκες. Υπάρχουν διάφορες χαρακτηριστικές κλινικές μορφές ψωρίασης. Συνήθως παρατηρούνται χρονιές λεπιδώδεις πλάκες που εντοπίζονται στους αγκώνες, στα γόνατα και στο τριχωτό της κεφαλής, ενώ ψωριασική αρθρίτιδα εμφανίζεται έως και στο 30% των ασθενών. Σκοπός : Σκοπός της μελέτης ήταν η εντόπιση αρχόμενων βλαβών ενθεσοπάθειας σε ασθενείς με ψωρίαση και προδιαθεσικούς παράγοντες για εμφάνιση ψωριασικής αρθρίτιδας (π.χ. ψωριασική ονυχία, ψωρίαση στη μεσογλουτιαία σχισμή, στο τριχωτό της κεφαλής) πριν από την έναρξη φαρμακευτικής αγωγής με βιολογικούς παράγοντες «σεκουκινουμάμπη» ή απρεμιλάστη. Με τη βοήθεια απεικονιστικών μεθόδων πραγματοποιήθηκε η παρακολούθηση της πορείας και εξέλιξης των ασθενών υπό αγωγή, στις 0 και 16 εβδομάδες. Μέθοδος: Στη μελέτη εντάχθηκαν 76 ασθενείς όλων των ηλικιών που παρακολουθούνταν στα εξωτερικά ιατρεία ή στην Δερματολογική Κλινική του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας κατά τη διάρκεια του 2018/2019. Για την κατάταξη των ασθενών καθώς και για την παρακολούθηση των ασθενών, χρησιμοποιήθηκαν τα PASI score, NAPSI score, Caspar Criteria και το DLQI. Πριν από την ένταξη τους στη μελέτη, οι ασθενείς υπέγραφαν έντυπο συγκατάθεσης. Μετά την υπογραφή του εντύπου συγκατάθεσης οι ασθενείς υποβάλλονταν σε έναν απλό βιοχημικό και αιματολογικό έλεγχο και γινόταν καταγραφή ειδικών δεικτών βαρύτητας της ψωρίασης (PASI σκορ, NAPSI σκορ και το DLQI ). Αποτελέσματα: Διαπιστώθηκαν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δυο ομάδων ασθενών Και στους τρεις δείκτες: Από τη μη παραμετρική δοκιμασία Mann-Whitney U-test προκύπτει ότι η ποσοστιαία μεταβολή του PASI και του DLQI στα δύο φάρμακα παρουσιάζει στατιστικώς σημαντική διαφορά (p-value < 0.001). Από το παραμετρικό T-test προέκυψε ότι η ποσοστιαία μεταβολή του NAPSI στα δύο φάρμακα παρουσιάζει στατιστικώς σημαντική διαφορά (p-value = 0.003).Αναφορικά με την απεικόνιση, από τη δοκιμασία Two-sample Z test προέκυψε ότι μετά τη χορήγηση υπάρχει στατιστικώς σημαντική διαφορά μόνο στο οίδημα για τους δύο πληθυσμούς που έλαβαν τα διαφορετικά φάρμακα (p-values = 0.004 < 0.007). Συμπέρασμα: Η παρούσα μελέτη αναδεικνύει την ανωτερότητα του φαρμάκου «σεκουκινουμάμπη» έναντι του φαρμάκου «απρεμιλάστη» στις παραμέτρους PASI, DLQI και NAPSI, και απεικοντιστικά σε ασθενείς με διαγνωσμένη ψωρίαση και προδιαθεσικούς παράγοντες για ψωριασική αρθρίτιδα, χωρίς όμως εγκατεστημένη ψωριασική αρθρίτιδα. Τα ευρήματα της παρούσας μελέτης ενισχύουν την άποψη για πρώιμη εντατική θεραπεία με σεκουκινουμάμπη σε άτομα με σοβαρή ψωρίαση, η οποία θα μπορούσε ενδεχομένως να τροποποιήσει τη φυσική πορεία της νόσου, ακόμη και να αποτρέψει την ανάπτυξη PsA, με συνέπεια καλύτερη έκβαση για τους ασθενείς.