Ψυχολογικοί και κοινωνικοί παράγοντες που εμπλέκονται στην ανάρρωση των ατόμων με κατάθλιψη μέτριας και ελαφράς μορφής

Abstract

Sentimentality as a regulatory mental process, especially mood disorders, concerns specialists today more than ever. Depressive disorders are a real public health problem because of the pain caused, combined disability and suicidal potential thereof. The issue of important social cancellation co-exists with personal nullification and impairment of the whole family. Within this complex context, this project was proposed to evaluate the type and dynamics of depressed mood, especially of medium and mild nature. The ultimate objective aims to change the standpoint on evolution and prognosis of depression, the actual therapeutic approaches and particularly on the concept of social and vocational rehabilitation of the depressed adult. The study of interaction between individual predisposition to depression and multiple factors (psychosocial context, age of onset, incident frequency), as well as the role of social liability, the meaning on the onset of the disease, duration and the events thereof, was carried out on a representative sample of selected patients from the department of the 1st Clinic of the Psychiatric Hospital "Alexandru Obregia" in Bucharest, diagnosed with medium and mild depression, without psychotic elements. The women and men of this team were described in terms of socio-demographic and clinical-evolutionary characteristics. The means for data collection were: clinical interview, observation of behavior, health records, forensic documents, the psychometric research method of personality based on a questionnaire, projective techniques. The processing and statistical analysis of the collected data was performed through numerous techniques defined by the complexity of medical topics that were studied: multiple logistic regression, the median test, bivariate correlations, Pearson correlation, Spearman correlation, chi-square tests and other nonparametric test.The general conclusions highlighted the impact of the disease on the socioprofessional integration of the patient, the significant interference with family functionality, the defensive attitude of the patient towards personal and social life, the state of mental health and illness, reduce of respect for self. The attitude of the general population varies by gender: women are considered to have a predisposition to depression due to their passive nature, more often stressful, because of the need for emotional support. Depressed men are considered weak, which means that they will be forced to seek additional internal sources to overcome, in principle, their own low self-esteem. Depressed individuals have a deficit premorbid adaptation, characterized in particular by social withdrawal, avoidance of interpersonal contact, reduction of motivational and cognitive abilities. All these prognostic factors affect patient compliance to treatment, with profound socio-economic implications. The practical value of this project consists, on the one hand, to restore the concept actuality of "emotional consciousness" in connection to organic life and the phenomenon of knowledge, and, on the other hand, to a reassessment of the network of social-family support, which offers specific stable and useable sources (material, psychological). In addition, the active involvement of a passive person, in terms of mood, for psychotherapeutic treatment, is the key to success in the long run.

Η συναισθηματικότητα ως ρυθμιστική ψυχική διαδικασία, και ειδικά οι διαταραχές διάθεσης, απασχολούν σήμερα τους ειδικούς περισσότερο από ποτέ. Οι καταθλιπτικές διαταραχές αποτελούν ένα πραγματικό πρόβλημα της δημόσιας υγείας λόγω του πόνου του οποίου επιφέρουν, της συνδυασμένης ανικανότητας και του αυτοκτονικού δυναμικού τους. Μαζί με την προσωπική ακύρωση και τη δυσλειτουργία ολόκληρης της οικογένειας, βρίσκεται η σημαντική κοινωνική ακύρωση. Σε αυτό το σύνθετο πλαίσιο, η παρούσα εργασία προτάθηκε να αξιολογήσει τον τύπο και τη δυναμική της καταθλιπτικής διάθεσης, ειδικότερα της μέσης και ελαφράς μορφής. Ο απώτερος στόχος της αποβλέπει στην αλλαγή της οπτικής σχετικά με την εξέλιξη και την πρόγνωση της κατάθλιψης, τις πραγματικές θεραπευτικές προσεγγίσεις και ιδιαίτερα σχετικά με την αντίληψη της κοινωνικό-επαγγελματικής επανένταξης του ενήλικου καταθλιπτικού. Η μελέτη της αλληλοεπίδρασης μεταξύ της ατομικής προδιάθεσης για κατάθλιψη και της πολυπαραγοντικότητας (ψυχοκοινωνικό πλαίσιο, ηλικία έναρξης, συχνότητα επεισοδίων) καθώς και ο ρόλος της κοινωνικής υπαιτιότητας, η σημασία στην έναρξη της πάθησης, η διάρκεια και οι εκδηλώσεις της, πραγματοποιήθηκε σε ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ασθενών, επιλεγμένων κατά περίπτωση, από την πτέρυγα της 1ης Κλινικής του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου “Alexandru Obregia” στο Βουκουρέστι, με διάγνωση κατάθλιψης μέσης και ελαφράς μορφής, χωρίς ψυχωτικά στοιχεία. Η περιγραφή της ομάδας γυναικών και αντρών έγινε με όρους κοινωνικό-δημογραφικών και κλινικό-εξελικτικών χαρακτηριστικών. Ως μέσα συλλογής των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν: η κλινική συνέντευξη, παρατήρηση της συμπεριφοράς, ο ιατρικός φάκελος, τα ιατροδικαστικά έγγραφα, η ψυχομετρική μέθοδος έρευνας της προσωπικότητας βάσει ερωτηματολογίου, προβολικές τεχνικές. Η επεξεργασία και η στατιστική ανάλυση των συγκεντρωθέντων δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω πολυάριθμων τεχνικών, καθορισμένες από το σύνθετο της ιατρικής θεματολογίας που μελετήθηκε: πολλαπλή λογιστική παλινδρόμηση, το τεστ της διαμέσου, διμετάβλητες συσχετίσεις, συσχέτιση Pearson, συσχέτιση Spearman, έλεγχοι «χ2» (chisquare tests) και άλλα μη παραμετρικά τεστ. Τα γενικά συμπεράσματα, έφεραν στην επιφάνεια την επίδραση της ασθένειας πάνω στην κοινωνικό-επαγγελματική ένταξη του ασθενή, τη σημαντική προσβολή της οικογενειακής λειτουργικότητας, την αμυντική συμπεριφορά του ασθενή απέναντι στην προσωπική και κοινωνική ζωή, την κατάσταση της ψυχικής υγείας και την ασθένεια, τη μείωση του σεβασμού του εαυτού. Η στάση του γενικού πληθυσμού διαφέρει ανάλογα με το φύλο: οι γυναίκες θεωρούνται ως έχουσες προδιάθεση για κατάθλιψη λόγω της παθητικής φύσεως, συχνότερα αγχώδης λόγω της ανάγκης για συναισθηματική συμπαράσταση. Οι καταθλιπτικοί άντρες θεωρούνται αδύναμοι, γεγονός που σημαίνει ότι θα αναγκαστούν να αναζητήσουν πρόσθετες εσωτερικές πηγές, για να ξεπεράσουν, καταρχήν, την ίδια δική τους χαμηλή αυτοεκτίμηση. Τα καταθλιπτικά άτομα διαθέτουν μια ελλειμματική προνοσηρή προσαρμογή, χαρακτηριζόμενη ειδικότερα, από κοινωνική απόσυρση, αποφυγή των διαπροσωπικών επαφών, μείωση των κινητηρίων και γνωστικών ικανοτήτων. Όλοι οι παραπάνω προγνωστικοί παράγοντες επηρεάζουν τη συμμόρφωση του ασθενή στη θεραπεία, με βαθιές κοινωνικό-οικονομικές επιπτώσεις. Η πρακτική αξία της παρούσης εργασίας, συνίσταται αφενός στην επαναφορά στην επικαιρότητα της έννοιας της «συναισθηματικής συνείδησης» σχετικά με την οργανική ζωή και το φαινόμενο της γνώσης, και αφετέρου στην επαναξιολόγηση του δικτύου κοινωνικόοικογενειακής υποστήριξης, το οποίο προσφέρει συγκεκριμένες σταθερές και αξιοποιήσιμες πηγές (υλικές, ψυχολογικές). Επιπλέον, η ενεργή ανάμειξη ενός παθητικού ατόμου, από την άποψη της διάθεσης, στη ψυχοθεραπευτική οδό, αποτελεί το κλειδί της επιτυχίας σε μακροπρόθεσμη βάση