Θερμοκαυτηρίαση με μικροκύματα (microwave ablation-MWA) σε όγκους ήπατος: συσχέτιση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού σε κιρρωτικό και σε υγιές ηπατικό παρέγχυμα

Abstract

Objectives: To retrospectively compare and evaluate ablation zone volume and its reduction from baseline to 1 month follow-up post percutaneous microwave ablation (MWA) between healthy and cirrhotic liver parenchyma. Methods: Institutional database research identified 84 patients (118 hepatic tumors) who underwent percutaneous MWA with the same system. Caudal-right lobe ratio was applied to distinguish cirrhotic (n = 51) and healthy (n = 67) group; ITK-SNAP software was used to quantify ablation zone volume. Long (LAD) and short 1 (SAD-1) and 2 (SAD-2) axis, tumor size diameter (mm) and volume (cm³) of the ablation zones were evaluated for each treated lesion in both groups at baseline (immediately post ablation) and at 1 month follow-up. Results: There was no significant difference comparing ablation zone volumes at baseline (healthy group: mean ablation volume 14.84 cm³ versus cirrhotic group: mean ablation volume 17.85 cm³, p = 0.31) and 1 month post ablation (healthy group: mean ablation volume 9.15 cm³ versus cirrhotic group: mean ablation volume 11.58 cm³, p = 0.24). When both “healthy” and “cirrhotic” liver group were evaluated independently there was a significant difference of ablation volumes reduction (p-value < 0.001) from baseline to 1 month follow-up. When both groups were compared based on reduction (35.12–38.34%) there was no significant difference in ablation zone volumes (p-value = 0.77). Conclusions: Percutaneous MWA results in ablation zones of a comparable volume in both healthy and cirrhotic liver parenchyma. Both cirrhotic and healthy liver parenchyma experience a similar significant reduction of ablation zone volume at 1 month post therapy.

Σκοπός: Σκοπός της διδακτορικής διατριβής είναι η αναδρομική σύγκριση και αξιολόγηση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού και της μείωσής του από την αρχική εκτίμηση στον 1 μήνα παρακολούθησης μετά τον διαδερμικό θερμοκαυτηριασμό με μικροκύματα (MWA) μεταξύ υγιούς και κιρρωτικού ηπατικού παρεγχύματος. Υλικό και Μέθοδος: Μέσα από μια βάση δεδομένων εντοπίστηκαν 84 ασθενείς (118 ηπατικούς όγκους) που υποβλήθηκαν σε διαδερμική MWA με το ίδιο σύστημα. Εφαρμόστηκε ο λόγος Caudal-right lobe για τη διάκριση της ομάδας κιρρωτικών (n = 51) και υγιών (n = 67) ηπατικών παρεγχυμάτων. Το λογισμικό ITK-SNAP χρησιμοποιήθηκε για την ποσοτικοποίηση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού. Ο μακρύς (LAD) και ο βραχύς άξονας 1 (SAD-1) και 2 (SAD-2), η διάμετρος των αλλοιώσεων (mm) και ο όγκος (cm³) των ζωνών θερμοκαυτηρίασης αξιολογήθηκαν για κάθε βλάβη και στις δύο ομάδες κατά την αρχική φάση-baseline (αμέσως μετά την MWA) και κατά την παρακολούθηση – follow-up 1 μηνός. Αποτελέσματα: Δεν υπήρξε σημαντική διαφορά μεταξύ των όγκων των ζωνών κατάλυσης κατά το baseline (ομάδα υγιών: μέσος όγκος θερμοκαυτηριασμού 14,84 cm³ έναντι ομάδας κιρρωτικών: μέσος όγκος κατάλυσης 17,85 cm³, p = 0,31) και 1 μήνα μετά την MWA (ομάδα υγιών: μέσος όγκος κατάλυσης 9,15 cm³ έναντι ομάδας κιρρωτικών: μέσος όγκος κατάλυσης 11,58 cm³, p = 0,24). Όταν αξιολογήθηκαν ανεξάρτητα τόσο η ομάδα "υγιούς" όσο και η ομάδα "κιρρωτικού" ήπατος, υπήρξε σημαντική διαφορά στη μείωση των όγκων θερμοκαυτηριασμού (p-value < 0,001) από το baseline έως και το follow- up στον 1 μήνα. Όταν οι δύο ομάδες συγκρίθηκαν με βάση τη μείωση (35,12-38,34%) δεν υπήρξε σημαντική διαφορά στους όγκους της ζώνης θερμοκαυτηριασμού (p-value = 0,77). Συμπεράσματα: Η διαδερμική MWA οδηγεί σε ζώνες θερμοκαυτηριασμού συγκρίσιμου όγκου τόσο στο υγιές όσο και στο κιρρωτικό ηπατικό παρέγχυμα. Τόσο στο κιρρωτικό όσο και στο υγιές ηπατικό παρέγχυμα παρατηρείται παρόμοια σημαντική μείωση του όγκου της ζώνης θερμοκαυτηριασμού 1 μήνα μετά τη θεραπεία.