Environmental security perceptions, policies, and inefficiencies of the European Union

Abstract

The present dissertation outlines how Europe's environmental security agenda emerged, developed, and faced implementation constraints. The theoretical analysis of environmental security and the empirical findings are the two main areas of study. By analyzing Europe's security objectives, this research attempts to provide evidence for why the environmental aspects of the Common Security and Defence Policy (CSDP) is not substantively integrated into the European Union's overall policies. This dissertation follows the conceptual developments of the environmental security field to explain the European context. The contemporary debate on environmental security is less than four decades old, dating back to the first academic attempts to link security concerns with environmental issues. The breadth of academic research on environmental security issues has significantly increased, however, it frequently yields recommendations to policymakers that are in contradiction. Several interpretations of how to deal with environmental issues in the field of security frequently mislead policymakers as they are doubtful whether their security policies effectively address environmental issues. Many decision-makers continue to hold a state-centered and militarized perspective, disregarding the environment-security nexus. The findings of this study lead to the conclusion that despite 15 years of establishment and development, Europe's environmental security framework and policies still face numerous obstacles. Different states, institutions and policymakers face the environmental issues with different security agendas. These various conceptualizations of the problem are valuable and advantageous from a state's point of view, but they seem to have adverse effects for the Union's overall security. The CSDP actors that set the EU’s security agenda take very seriously the environmental factor and give priority to define the nature of environmental threats and to respond to them properly; however, to strengthen the CSDP effectiveness several stakeholders need tailored environmental security policies and actions according to their mandates.

Η παρούσα διατριβή περιγράφει πώς προέκυψε, αναπτύχθηκε και ποιοι περιορισμοί υπήρξαν στην εφαρμογή της ατζέντας Περιβαλλοντικής Ασφάλειας της Ευρώπης. Η θεωρητική ανάλυση της Περιβαλλοντικής Ασφάλειας και τα εμπειρικά ευρήματα είναι οι δύο κύριοι τομείς μελέτης αυτής της έρευνας. Αναλύοντας τους στόχους ασφάλειας της Ευρώπης, αυτή η έρευνα επιχειρεί να παράσχει στοιχεία που εξηγούν «Γιατί οι περιβαλλοντικές πτυχές της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ) δεν ενσωματώνονται ουσιαστικά στις δράσεις άμυνας και ασφάλειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης;» Η παρούσα διατριβή ακολουθεί τις εννοιολογικές εξελίξεις στον τομέα της Περιβαλλοντικής Ασφάλειας για να εξηγήσει το ευρωπαϊκό πλαίσιο. Η σύγχρονη συζήτηση για την Περιβαλλοντική Ασφάλεια χρονολογείται σε λιγότερο από τέσσερις δεκαετίες από τότε που ξεκίνησαν οι πρώτες ακαδημαϊκές προσπάθειες ώστε να συνδεθούν οι ανησυχίες για την ασφάλεια με τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Το εύρος της ακαδημαϊκής έρευνας για ζητήματα περιβαλλοντικής ασφάλειας έχει αυξηθεί σημαντικά, ωστόσο, συχνά οι συστάσεις προς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής βρίσκονται σε αντίφαση. Πολλές ερμηνείες σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισης περιβαλλοντικών ζητημάτων στον τομέα της ασφάλειας δημιουργούν σύγχυση στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής καθώς είναι διφορούμενες και δεν ξεκαθαρίζουν ποιες πολιτικές ασφαλείας θα αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Έτσι, οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων συνεχίζουν να έχουν μια κρατοκεντρική και μιλιταριστική προσέγγιση, αγνοώντας τη σχέση περιβάλλοντος-ασφάλειας. Τα ευρήματα αυτής της μελέτης οδηγούν στο συμπέρασμα ότι παρά τα 15 περίπου χρόνια σύλληψης και ανάπτυξης του Ευρωπαϊκού πλαισίου Περιβαλλοντικής Ασφάλειας, η εφαρμογή και οι παραγόμενες πολιτικές εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια. Διαφορετικά κράτη, θεσμικά όργανα και φορείς χάραξης πολιτικής αντιμετωπίζουν τα περιβαλλοντικά ζητήματα με διαφορετικές ατζέντες ασφάλειας. Οι διάφορες εννοιολογήσεις του προβλήματος είναι πολύτιμες και επωφελείς για τα συμφέροντα ενός δρώντα ασφάλειας, αλλά φαίνεται να έχουν αρνητικές επιπτώσεις για τη συνολική ασφάλεια της Ένωσης. Οι φορείς ΚΠΑΑ που καθορίζουν την ατζέντα για την ασφάλεια της ΕΕ στις διακηρύξεις τους και στα διατάγματα τους λαμβάνουν πολύ σοβαρά υπόψη τον περιβαλλοντικό παράγοντα και δίνουν προτεραιότητα στον προσδιορισμό της φύσης των περιβαλλοντικών απειλών και στην κατάλληλη ανταπόκριση σε10αυτές. Ωστόσο, για να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της ΚΠΑΑ, όλα τα εμπλεκόμενα μέρη στην διαμόρφωση της ατζέντας ασφάλειας της Ευρώπης θα πρέπει να υιοθετήσουν πολιτικές και δράσεις περιβαλλοντικής ασφάλειας προσαρμοσμένες στους κανονισμούς, τις δυνατότητες και τα συμφέροντά τους ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να υπηρετούν την Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ευρώπης.