Μελέτη της αθηροσκληρυντικής καρδιοπάθειας σε σχέση με τη διάδραση του επικαρδιακού λίπους

Abstract

Introduction: Epicardial adipose tissue is a visceral fat unit which plays a determining and significant role in several cardiovascular diseases, such as coronary artery disease. Aim: In this clinical study we sought to gather information regarding local inflammation differences among epicardial adipose tissue biopsies, whereas we also investigated the clinical importance of epicardial adipose tissue thickness measurement, Methods: Thirty two patients who suffered from advanced coronary artery disease and underwent coronary artery bypass graft surgery (CABG) were included in the study. Epicardial adipose tissue samples were gathered from the region of left anterior descending artery with and without stenosis. Results: The mean age of the enrolled patients was 64±1.1 years, whereas the mean epicardial adipose tissue thickness was 7.4± 1.9 mm. Totally eleven inflammatory factors were studied regarding their epicardial adipose tissue concentrations. Seven inflammatory factors presented statistically significant differences between biopsies from the stenotic and non-stenotic regions. Both tumor necrosis factor-α (TNF-α) and interleukin- 1 α (Il- 1 α) were significantly correlated with clinical morbidities, such as diabetes. Conclusions: Pericoronary epicardial adipose tissue seems to be a a source of local inflammatory mediators which contribute in local inflammation procedure in patients with advanced coronary artery disease.

Εισαγωγή: Το επικαρδιακό λίπος αποτελεί έναν σπλαγχνικό λιπώδη ιστό, ο οποίος φαίνεται πως διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην εμφάνιση διαφόρων καρδιαγγειακών παθήσεων, όπως η στεφανιαία νόσος. Σκοπός: Στη μελέτη αυτή διερευνήσαμε τις τοπικές διαφορές του επικαρδιακού λίπος όσον αφορά στην τοπική φλεγμονώδη αντίδραση, ενώ ταυτόχρονα μελετήσαμε και τη σημασία της μέτρησης του πάχους του επικαρδιακού λίπους. Μέθοδοι: Τριάντα δύο ασθενείς με προχωρημένη στεφανιαία νόσο που υπεβλήθησαν σε χειρουργείο αορτοστεφανιαίας παράκαμψης εντάχθηκαν στη μελέτη αυτή. Δείγματα επικαρδιακού λίπους προερχόμενα από τον πρόσθιο κατιόντα ελήφθησαν τόσο από το σημείο της στένωσης του προσθίου κατιόντα όσο και από μη στενωτικές περιοχές του αγγείου αυτού. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των ατόμων που εντάχθηκαν στη μελέτη αυτή ήταν 64±1.1 έτη, ενώ το μέσο πάχος του επικαρδιακού λίπους ήταν 7.4± 1.9 χιλιοστά. Συνολικά 11 παράγοντες φλεγμονής μελετήθηκαν και πραγματοποιήθηκε σύγκριση των συγκεντρώσεών τους ανάμεσα στα στενωτικά και μη στενωτικά τμήματα. Εφτά από τους παράγοντες αυτούς παρουσίασαν στατιστικά σημαντικά υψηλότερες τιμές στα δείγματα του επικαρδιακού λίπους προερχόμενα από την περιοχή στένωσης του προσθίου κατιόντα συγκριτικά με τις μη στενωτικές περιοχές. Ο παράγοντας νέκρωσης των όγκων (TNF-α), καθώς και η ιντερλευκίνη 1 α (IL- 1 α) παρουσίαζαν θετική συσχέτιση και με κλινικές συννοσηρότητες, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης. Συμπεράσματα: Το περιστεφανιαίο επικαρδιακό λίπος αποτελεί πηγή έκκρισης φλεγμονωδών παραγόντων, οι οποίοι συμβάλλουν στην τοπική φλεγμονώδη αντίδραση στα άτομα με προχωρημένη στεφανιαία νόσο.