Το θέατρο ως πεδίο πολιτικών και οικονομικών συγκρούσεων κατά τον ύστερο Μεσαίωνα: η περίπτωση της Αγγλίας

Abstract

This doctoral dissertation explores the ways that middle and lower ranks and the urban elites in medieval England employed medieval drama, pageants and civic rituals in order to ensure their political and economic privileges and promote their political and economic agenda after the plague and the enforcement of labour statutes and ordinances. It examines the transformation of medieval drama to a field of public debate, giving both sides the opportunity to spark controversy and defuse political and economic crises. In the dissertation the political role of the repertoire is highlighted, even when the dramatized story was based on the Bible. The dissertation thus proposes a shift of historical emphasis from the morphological development and the artistic analysis to the political significance of medieval theatre and its impact on the political and economic conditions and policies that established in later medieval English towns after the plague.

Αντικείμενο της διατριβής αποτελεί η διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα από τη μια πλευρά και οι αστικές και αριστοκρατικές ολιγαρχίες από την άλλη χρησιμοποίησαν το μεσαιωνικό δράμα, τα τελετουργικά με έντονα θεατρικά στοιχεία, τις κοσμικές παρελάσεις και ποικίλες άλλες εκφάνσεις της μεσαιωνικής δραματουργίας ως εργαλείο εξασφάλισης και διεκδίκησης πολιτικών και οικονομικών προνομίων στις αγγλικές πόλεις του ύστερου Μεσαίωνα. Στη διατριβή υποστηρίζεται ότι το αγγλικό δράμα δεν αποτελεί μονάχα ένα καλλιτεχνικό σύνολο αναπαραστάσεων στη βάση της επίδρασης της Εκκλησίας και της αριστοκρατίας, αλλά και ένα πολιτικό εργαλείο μιας δυναμικής πλειοψηφίας εμπόρων και τεχνιτών που επιχειρούσαν συνεχώς στο εσωτερικό των αστικών κοινοτήτων να προστατέψουν και να διεκδικήσουν συγκεκριμένα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα. Στη διατριβή εξετάζεται ο μετασχηματισμός του μεσαιωνικού θεάτρου σε χώρο δημόσιας αντιπαράθεσης, σε πεδίο εκτόνωσης και πυροδότησης ενδο-αστικών συγκρούσεων και τονίζεται ότι το θεατρικό ρεπερτόριο αποτέλεσε μια πολιτική δήλωση ακόμα και όταν το θεματολόγιο προερχόταν ή βασιζόταν αποκλειστικά στην βιβλική ιστορία. Προτείνεται επομένως μια μετατόπιση του ιστορικού ενδιαφέροντος από τη μορφολογική εξέλιξη και την καλλιτεχνική ανάλυση στην πολιτική σημασία και νοηματοδότηση του μεσαιωνικού δράματος και στην καταλυτική συμβολή του στη διαμόρφωση των πολιτικών και οικονομικών συνθηκών που επικράτησαν στα αστικά κέντρα.