Media stereotypic framing of social protests: ideological functions and audience reception

Abstract

This thesis examines the effects of media stereotypic framing of social protests on audiences. The aim of this dissertation is to explore how public protests and media protest coverage are discussed by young Greek audience and to examine a proposed mechanism through which stereotypical protest coverage framing, known as protest paradigm, affects the audience’s perceptions on protest support and mobilization as well as political participation. The research interprets the protest paradigm framework from Media/Communication Studies and its effects on audiences, through the socio-psychological framework of Minority Influence theory. I examine the perceptions of the audience concerning protests and protest coverage as well as the pathway through which the protest paradigm influences these perceptions. I review the theory of Minority Influence with focus on the definition of minorities not in arithmetic but in power terms, as non-privileged groups which bring innovative ideas, challenge the existing social arrangements and dominant discourse and try to diffuse their ideas and mobilize the audience towards them. In addition, the conceptualization of the dual content and function of the construct of ideology is discussed, examining both the abstract nature of ideology with the use of social representations and the functional character of ideology as a substructure, motivating bottom-up processes linked to the theory of system justification.The empirical research of this thesis took place in three different phases from November 2019 to January 2021 and used both qualitative and experimental quantitative methodology approaches for a multi-faceted and in-depth examination of how an audience represents protest and protest coverage, as well as how the protest paradigm framing creates a mechanism of interrelated effects on the audience’s perceptions and attitudes towards protest issues. The first two studies aimed to map the audience’s discourse and shared meanings of protest and protest coverage by using a qualitative methodology approach. The objective of the third study was to examine how - mainly mainstream - media stories on public protests, which adhere to the protest paradigm framing mechanisms, act as a mechanism blocking the influence of the minority, affecting the audience’s perceptions on minority/protest groups and collective action mobilization, under the moderating effects of political ideology and system justification. To achieve this, a quantitative experimental research design was opted.The findings of this thesis’ studies indicate that young Greeks represent public protest as a dipole which consists of the antithetical representations of protest as a democratic tool on the one hand and as a space of social violence and conflict on the other. In addition, there are contradicting images of the protest coverage by the media in the discourse provided by this particular audience. The main differentiating point is the distinction between traditional/mainstream media, which are viewed as means of supporting and justifying the status quo through adhering to the protest paradigm and new/alternative media perceived as spaces for resistance and promotion of social change. Finally, studies’ findings support the hypothesis that the protest paradigm effects have a negative impact on the perceptions of an audience with regards to the behavioral and negotiation style of the protest/minority group, moderated by individual differences in political ideology and individual system justification motivations.This research offers a new insight into the ideological function of the protest paradigm effects, as it attempts to find the common ground between social and political psychology and reveals not only that these effects are ideologically moderated but that they also serve the function of justifying the existing social order by discouraging citizens’ support and mobilization towards unconventional forms of political participation, such as protest.

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τις επιπτώσεις στο κοινό που προκύπτουν από το στερεοτυπικό πλαίσιο κάλυψης της δημόσιας διαμαρτυρίας στα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (ΜΜΕ). Στόχος αυτής της διατριβής είναι να διερευνήσει πώς συζητούνται οι διαδηλώσεις και η κάλυψη τους από τα ΜΜΕ από το κοινό των νέων Ελλήνων/ίδων και να εξετάσει έναν προτεινόμενο μηχανισμό, μέσω του οποίου το στερεοτυπικό πλαίσιο κάλυψης των διαδηλώσεων, γνωστό ως πρότυπο διαμαρτυρίας, επηρεάζει τις αντιλήψεις του κοινού για την υποστήριξη των διαδηλώσεων και την κινητοποίηση σε αυτές, ως μέσο πολιτικής συμμετοχής.Η έρευνά μου ερμηνεύει το πλαίσιο του προτύπου διαμαρτυρίας, προερχόμενο από το ερευνητικό πεδίο των σπουδών ΜΜΕ/Επικοινωνίας και τις επιπτώσεις του στο κοινό, μέσω του κοινωνικο-ψυχολογικού πλαισίου της Θεωρίας Μειονοτικής Επιρροής. Η παρούσα διατριβή εξετάζει τις αντιλήψεις του κοινού σχετικά με τις διαδηλώσεις και την κάλυψή τους από τα ΜΜΕ καθώς και τη διαδρομή μέσω της οποίας το πρότυπο διαμαρτυρίας επηρεάζει αυτές τις αντιλήψεις. Επιπλέον, εξετάζεται η Θεωρία της Μειονοτικής Επιρροής, εστιάζοντας στον ορισμό των μειονοτήτων όχι με αριθμητικούς όρους αλλά με όρους πρόσβασης στην εξουσία, ως μη προνομιούχες ομάδες που φέρνουν καινοτόμες ιδέες, αμφισβητούν τις υπάρχουσες κοινωνικές διευθετήσεις και τον κυρίαρχο λόγο και προσπαθούν να διαδώσουν τις ιδέες τους και να κινητοποιήσουν το κοινό προς αυτές. Επιπροσθέτως, στην παρούσα διατριβή συζητείται η εννοιολόγηση του διττού περιεχομένου και λειτουργίας της εννοιολογικής κατασκευής της ιδεολογίας, εξετάζοντας τόσο την αφηρημένη φύση της ιδεολογίας μέσω της χρήσης του πλαισίου των Κοινωνικών Αναπαραστάσεων όσο και τον λειτουργικό χαρακτήρα της ιδεολογίας ως υποδομής, που κινητοποιεί ιεραρχικές διαδικασίες ατομικών κινήτρων, όπως αυτές περιγράφονται στη Θεωρία της Δικαιολόγησης του Συστήματος.Η εμπειρική έρευνα της παρούσας διατριβής πραγματοποιήθηκε σε τρεις διαφορετικές φάσεις από τον Νοέμβριο του 2019 έως τον Ιανουάριο του 2021 και σε αυτήν χρησιμοποιήθηκαν τόσο ποιοτικές μέθοδοι όσο και ποσοτικές-πειραματικές προσεγγίσεις ποσοτικής μεθοδολογίας για μια πολύπλευρη και σε βάθος εξέταση του τρόπου με τον οποίο το κοινό αντιλαμβάνεται την κάλυψη της δημόσιας διαμαρτυρίας και του μηχανισμού μέσω του οποίου το πρότυπο διαμαρτυρίας δημιουργεί έναν μηχανισμό αλληλένδετων επιδράσεων στις αντιλήψεις και τις στάσεις του κοινού απέναντι σε ζητήματα διαμαρτυρίας. Οι δύο πρώτες μελέτες είχαν ως στόχο να χαρτογραφήσουν τον λόγο του κοινού και τα κοινά νοήματα για τα θέματα των διαδηλώσεων και της κάλυψης τους από τα ΜΜΕ, χρησιμοποιώντας μια προσέγγιση ποιοτικής μεθοδολογίας. Ο στόχος της τρίτης μελέτης ήταν να εξετάσει πώς τα ρεπορτάζ, κυρίως των συστημικών ΜΜΕ, για τις διαδηλώσεις, τα οποία ακολουθούν το πλαίσιο του προτύπου διαμαρτυρίας, λειτουργούν ως μηχανισμός που εμποδίζει τη μειονοτική επιρροή, επηρεάζοντας τις αντιλήψεις του κοινού για μειονότητες/ομάδες διαμαρτυρίας και την κινητοποίηση σε συλλογικές δράσεις, υπό τη ρυθμιστική επίδραση της πολιτικής ιδεολογίας και της δικαιολόγησης του συστήματος Για τον σκοπό αυτό, σε αυτή τη μελέτη επιλέχθηκε ποσοτικός πειραματικός ερευνητικός σχεδιασμός.Τα ευρήματα των ανωτέρω μελετών καταδεικνύουν ότι οι νέοι/εες Έλληνες/ίδες αναπαριστούν τη δημόσια διαμαρτυρία ως ένα δίπολο, που αποτελείται από τις αντιθετικές αναπαραστάσεις της διαμαρτυρίας ως δημοκρατικού εργαλείου αφενός και ως χώρου κοινωνικής βίας και σύγκρουσης αφετέρου. Επιπλέον, ανακύπτουν αντικρουόμενες εικόνες για την κάλυψη διαμαρτυρίας από τα ΜΜΕ στον λόγο του συγκεκριμένου κοινού. Το κύριο σημείο διαφοροποίησης είναι η διάκριση μεταξύ παραδοσιακών/συστημικών ΜΜΕ, τα οποία θεωρούνται μέσα υποστήριξης και αιτιολόγησης του status quo μέσω της υιοθέτησης του προτύπου διαμαρτυρίας και των νέων/εναλλακτικών ΜΜΕ που γίνονται αντιληπτά ως χώροι αντίστασης και προώθησης της κοινωνικής αλλαγής. Τέλος, τα ευρήματα των μελετών της διατριβής υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η επίδραση του προτύπου διαμαρτυρίας έχει αρνητικό αντίκτυπο στις αντιλήψεις του κοινού σχετικά με τη συμπεριφορά και την προσέγγιση διαπραγμάτευση που ακολουθεί η ομάδας διαμαρτυρίας/μειονότητα, υπό την επίδραση των ρυθμιστικών παραγόντων των ατομικών διαφορών στην πολιτική ιδεολογία και των ατομικών κινήτρων δικαιολόγησης του συστήματος. .Η παρούσα διατριβή προσφέρει μια νέα οπτική της ιδεολογικής λειτουργίας της επίδρασης του προτύπου διαμαρτυρίας, καθώς προσπαθεί να ανιχνεύσει το κοινό έδαφος μεταξύ κοινωνικής και πολιτικής ψυχολογίας, και αποκαλύπτει όχι μόνο ότι η επίδραση του προτύπου διαμαρτυρίας είναι ιδεολογικά εξαρτώμενη, αλλά και ότι αυτή εξυπηρετεί τη λειτουργία της δικαιολόγησης των υπαρχουσών κοινωνικών διευθετήσεων, αποθαρρύνοντας την υποστήριξη και την κινητοποίηση των πολιτών προς αντισυμβατικές μορφές πολιτικής συμμετοχής, όπως η δημόσια διαμαρτυρία.