Ακοή στα νεογνά: έλεγχος της αποτελεσματικότητας προγράμματος πρώιμης ανίχνευσης βαρηκοΐας νεογνών

Abstract

The introduction of newborn hearing screening programs (NHSP) has drastically contributed to the early diagnosis of hearing loss (HL) in children, with the prospect of children developing speech as early as possible. This retrospective study aims to present and discuss the preliminary results of the NHSP at the University Hospital of Patras, Greece, highlighting the strengths and weaknesses of the program. The evaluation of the implementation of NHSP is important to confirm the effectiveness of the process and elaborate system failures. The study describes the results of previous data collected from the NHSP in the Rio hospital of Patra and analyzed the conditions of the sample collected. The random sample involved newborns born between November 2018 - December 2020 at the University Hospital in Patra, Greece, which was assessed using transient evoked otoacoustic emissions (TEOAEs). Testing was performed twice per week on Thursday and Friday with a random sample, specifically examining the babies in the hospital these days. From the 2014 newborns assessed, 1491 were healthy neonates, while the other 523 required hospitalization in the neonatal unit. In total, there were 2014 live births; 1491 healthy neonates were screened with TEOAEs. Of them, 44 did not pass the first test. After retesting one month later, 31 passed the test, while the other 13 were referred to a hearing center for further audiological testing with auditory brainstem response (ABR) tests. Two infants never showed up for the follow-up appointment. Of the remaining 11, six infants had normal hearing, three had otitis media with effusion or other conductive HL. The last two infants had HL. Specifically, one had bilateral sensorineural HL greater than 40db, and one had unilateral sensorineural HL greater than 40db. Risk factors were identified in 523 newborns admitted to the unit. The most common risk factors identified were the use of ototoxic drugs, low Apgar scores, and prematurity. Of all the newborns, 491 passed the test the first time, and the rest 32 infants came back 1-2 months after leaving the neonatal unit. All the babies who had failed in the first screening test appeared for the follow-up appointment for the second screening test. Of these, 24 babies passed the test, but eight did not. Of these, four were diagnosed with media otitis with effusion or other conductive HL. Sensorineural HL was identified in the last four babies using ABR tests. In detail, two had unilateral sensorineural HL greater than 40db, while two had bilateral sensorineural HL greater than 40db. In conclusion, we found that for the NHS programs to be effective, they must be implemented long-term and have monetary support. Early diagnosis and cochlear implantation are the keys to excellent outcomes. Cooperation between different specialties and a patient-centered approach will help physicians holistically face neonatal HL. Building trust between the parents and doctor is essential for the program's success and reducing the lost-to-follow-up rate. To run a successful program, trained staff, equipment, and financial support are required. However, the gold standards for the success of the program are proper implementation of the program, close follow-up, strict adherence to the guidelines in the neonatal intensive care unit (NICU), and the early detection and diagnosis of HL.

Η συγγενής βαρηκοΐα αποτελεί τη συχνότερη συγγενή πάθηση. Τα νεογνά τα οποία έχουν νοσηλευτεί στη μονάδα εντατικής νεογνικής νοσηλείας διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο. Η απώλεια ακοής στη νεογνική ηλικία είναι σοβαρή πάθηση διότι αυτή τη περίοδο αναπτύσσεται ο λόγος και αποκτιέται η γλωσσική ικανότητα. Η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση είναι ζωτικής σημασίας. Η μελέτη περιγράφει τα αποτελέσματα από τον έλεγχο της λειτουργικότητας του προγράμματος «καθολικού νεογνικού ελέγχου ακοής» (ΚΝΕΑ) με τη βοήθεια των ωτοακουστικών εκπομπών. Αναλύονται τα δεδομένα που συλλέχθηκαν από το νοσοκομείο του Ρίου της Πάτρας και οι συνθήκες του δείγματος αυτού. Είναι ένα τυχαίο δείγμα που αφορούσε νεογνά που γεννήθηκαν μεταξύ Νοεμβρίου 2018 - Δεκεμβρίου 2020 στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Πάτρας, το οποίο αξιολογήθηκε με χρήση παροδικών προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών (ΤΕΟΑΕ). Ο έλεγχος των νεογνών γινόταν δύο φορές την εβδομάδα την Πέμπτη και την Παρασκευή. Τα νεογνά που αξιολογήθηκαν είναι 2014, τα 1491 ήταν υγιή νεογνά, ενώ τα 523 χρειάστηκαν νοσηλεία στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών (ΜΕΝΝ). Συνολικά, μελετήθηκαν 2014 νεογνά. Τα 1491 υγιή νεογνά εξετάστηκαν με ΤΕΟΑΕ. Από αυτά, τα 44 δεν πέρασαν το πρώτο τεστ. Μετά από επανέλεγχο, ένα μήνα αργότερα τα 31 πέρασαν το τεστ, ενώ τα άλλα 13 παραπέμφθηκαν σε κέντρο ακοής για περαιτέρω ακοολογικό έλεγχο με τεστ ακουστικής απόκρισης εγκεφαλικού στελέχους (ABR). Δύο βρέφη δεν εμφανίστηκαν ποτέ στο ραντεβού παρακολούθησης. Από τα υπόλοιπα 11, τα 6 νεογνά είχαν φυσιολογική ακοή, 3 είχαν μέση ωτίτιδα με συλλογή υγρού ή άλλο αγώγιμο απώλεια ακοής. Τα 210τελευταία νεογνά είχαν απώλεια ακόης. Συγκεκριμένα ένα είχε αμφωτερόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα μεγαλύτερη από 40db και ένα είχε μονόπλευρη νευροαισθητήρια βαρηκοΐα μεγαλύτερη από 40db.Οι παράγοντες κινδύνου εντοπίστηκαν σε 523 νεογνά που εισήχθησαν στη μονάδα νεογνών. Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου που εντοπίστηκαν ήταν η χρήση ωτοτοξικών φαρμάκων, οι χαμηλές βαθμολογίες Apgar score και η προωρότητα. Από όλα τα νεογνά, τα 491 πέρασαν το τεστ την πρώτη φορά και τα υπόλοιπα 32 βρέφη επέστρεψαν μετά από 1-2 μήνες της αποχώρησή τους από τη μονάδα νεογνών. Όλα τα μωρά που είχαν αποτύχει στο πρώτο τεστ προ συμπτωματικού ελέγχου εμφανίστηκαν στο ραντεβού παρακολούθησης για το δεύτερο ακοολογικό τεστ. Από αυτά, 24 μωρά πέρασαν το τεστ των ωτoακουστικών εκπομπων, ενώ τα 8 όχι. Από αυτούς τα 4 διαγνώστηκαν με μέση ωτίτιδα με συλλογή υγρού ή άλλη αγώγιμη απώλεια ακοής.Νευροαισθητήρια απώλεια ακοής αναγνωρίστηκε σε 4 νεογνά χρησιμοποιώντας τεστ ABR. Αναλυτικά, 2 είχαν μονόπλευρη νευροαισθητήρια απώλεια ακοής μεγαλύτερη από 40db, ενώ δύο είχαν αμφοτερόπλευρη νευροαισθητήρια απώλεια ακοής μεγαλύτερη από 40db. Συμπερασματικά, διαπιστώσαμε ότι για να είναι αποτελεσματικά τα προγράμματα του ΚΝΕΑ, πρέπει να εφαρμόζονται μακροπρόθεσμα και να υπάρχει οικονομική υποστήριξη. Η έγκαιρη διάγνωση θα οδηγήσει άλλοτε σε τοποθέτηση ακουστικών βαρηκοΐας και άλλοτε στην κοχλιακή εμφύτευση.Η συνεργασία μεταξύ διαφορετικών ειδικοτήτων(νεογνολόγων, παιδιάτρων, ωτορινολαρυγγολόγων) και η προσέγγιση με επίκεντρο τον ασθενή θα βοηθήσει τους γιατρούς να αντιμετωπίσουν ολιστικά τη νεογνική απώλεια ακοής. Η οικοδόμηση εμπιστοσύνης μεταξύ των γονέων και του ιατρού είναι απαραίτητη για την επιτυχία του προγράμματος, με αποτέλεσμα τη μείωση του ποσοστού απώλειας νεογνών στο στάδιο της παρακολούθησης.Για την εκτέλεση ενός επιτυχημένου προγράμματος, απαιτείται εκπαιδευμένο προσωπικό, σωστός εξοπλισμός και οικονομική υποστήριξη.Τέλος, για την εκτέλεση ενός επιτυχημένου προγράμματος πρέπει να υφίστανται η σωστή εφαρμογή του, η στενή παρακολούθηση των νεογνών και η αυστηρή τήρηση των οδηγιών στη μονάδα εντατικής νοσηλείας νεογνών (NICU).