Audience development in public cultural centers: a qualitative study in Helsingborg and Elsinore

Abstract

Audience development in cultural arts organizations is the institutional practice of increasing audiences, deepening relationships with the audiences and diversifying the audience base (EAC/08/2015 Tender specifications). As a critical function of the strategic management in arts organizations (Varbanova, 2012) audience development thus contributes, to the cultural policy goal of providing access to the high arts for all and the cultural policy goal of providing opportunities for the self-expression of the community (Bjørnsen, 2014). However, public local cultural centers, as the community centers that offer different art forms and opportunities for social interaction (Shaw et al., 2006), are absent from the audience development literature and as such, one of the main ambitions of this doctoral thesis is to explore the critical function of management for this type of cultural organizations. The purpose of this qualitative study is to understand the perception of directors of cultural centers and their practice of audience development, and more, the management implications of a city’s political visions on audience development and whatthe directors perceive it would take to improve the practice of audience development all the while taking into consideration the current challenges in practicing audience development. In order to answer the research questions, this study uses a qualitative approach to compare two case studies (Yin,2009), namely the Dunkers Kulturhus in Helsingborg, Sweden, and the Culture Yard in Elsinore, Denmark. According to the semi-interviews with their directors and the documents related to the political vision of the respective cities and the management of the two cultural centers, the findings show that directors perceive audience development to play a major role in their organizations although they understand audience development in a more holistic way than the literature suggests. Moreover, the political visions in the cities of Helsingborg and Elsinore clearly impact strategic management in both organizations and their directors navigate between the political and the art market by considering the legitimacy criteria of both markets when planning for audience development (Lindqvist, 2007). Finally, the success of any audience development plan depends on the ability to keep the relationship with their audience in the core of everything these cultural centers do.

Η ανάπτυξη του κοινού στους πολιτιστικούς οργανισμούς τεχνών είναι η θεσμική πρακτική της αύξησης κοινού, της εμβάθυνσης των σχέσεων με το κοινό και της διαφοροποίησης της βάσης του κοινού (EAC/08/2015 Προδιαγραφές προκήρυξης Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Ως μια κρίσιμη λειτουργία της στρατηγικής της διοίκησης των πολιτιστικών οργανισμών (Varbanova, 2012), η ανάπτυξη κοινούσυμβάλλει στην επίτευξη, αφενός, του στόχου της πολιτικής εκείνης, η οποία αναφέρεται στονπολιτισμό και αφορά στην παροχή πρόσβασης στην υψηλή τέχνη για όλους και, αφετέρου, του στόχου της αναφερόμενης -και πάλι- στον πολιτισμό πολιτικής, ο οποίος αφορά στην παροχή ευκαιριών για αυτοέκφραση της κοινότητας (Bjørnsen, 2014). Ωστόσο, τα δημόσια τοπικά κέντρα πολιτισμού, υπό την ιδιότητα των κέντρων της κοινότητας που παρέχουν πρόσβαση σε διάφορες μορφές τέχνης και ευκαιρίες για κοινωνική αλληλεπίδραση (Shaw et al., 2006), απουσιάζουν από την, σχετική με την ανάπτυξη κοινού, βιβλιογραφία και, ως εκ τούτου, μία από τις βασικές φιλοδοξίες αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι να διερευνήσει τον κρίσιμο ρόλο της διοίκησης στην λειτουργία αυτών ακριβώς των πολιτιστικών οργανισμών. Σκοπός αυτής της ποιοτικής μελέτης είναι η κατανόηση του τρόπου εκείνου, με τον οποίο, τα διευθυντικά στελέχη των πολιτιστικών κέντρων αντιλαμβάνονται την έννοια της ανάπτυξης κοινού, αλλά και των εφαρμοζόμενων από τουςίδιους πρακτικών. Ακόμη παραπέρα δε, η κατανόηση των επιπτώσεων που έχει το πολιτικό όραμα της εκάστοτε πόλης στην ανάπτυξη του κοινού και των αντιλήψεων των διευθυντών για τη βελτίωση της πρακτικής της ανάπτυξης κοινού, λαμβάνοντας συγχρόνως υπόψη τις τρέχουσες προκλήσεις που παρουσιάζονται κατά την εφαρμογή της. Προκειμένου να καταστεί ευχερές να απαντηθούν τα ερωτήματα που αναφύονται από την έρευνα, η μελέτη αυτή χρησιμοποιεί μια ποιοτική προσέγγιση για να συγκρίνει δύο περιπτωσιολογικές μελέτες εργασίας (Yin, 2009): Το μουσείο και κέντρο τέχνης Dunkers Kulturhus στο Χέλσινγκμποργκ της Σουηδίας και το κέντρο πολιτισμού Culture Yard στην Ελσινόρη της Δανίας. Σύμφωνα με τις ημιδομημένες συνεντεύξεις των διευθυντών των ανωτέρω ιδρυμάτων, με τα έγγραφα που σχετίζονται με το πολιτικό όραμα των πόλεων που φιλοξενούν τα κέντρα αυτά αλλά και με τη διαχείριση των δύο πολιτιστικών κέντρων, τα ευρήματα δείχνουν πως οι διοικητές αντιλαμβάνονται πως η ανάπτυξη κοινού διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στους οργανισμούς που διοικούν, παρόλο που, εκλαμβάνουν την ανάπτυξη κοινού με έναν πιο ολιστικό τρόπο από αυτόν που προτείνει η βιβλιογραφία. Επιπλέον, το πολιτικό όραμα των πόλεων Χέλσινγκμποργκ και Ελσινόρη έχει σαφή αντίκτυπο στη στρατηγική διαχείριση των δύο οργανισμών, με αποτέλεσμα οι διευθυντές τους να ασκούν διοίκηση εντός των δύο πεδίων της πολιτικής και της αγοράς έργων τέχνης, έχοντας υπόψη τα κριτήρια αξιοπιστίας και ορθότητας των δύο αυτών πεδίων, κάθε φορά που σχεδιάζουν την ανάπτυξη του κοινού των πολιτιστικών τους κέντρων (Lindqvist, 2007). Τέλος, η δυνητική επιτυχία κάθε σχεδίου ανάπτυξης του κοινού των ανωτέρω κέντρων, εξαρτάται από το κατά πόσον έχουν την ικανότητα να διατηρήσουν την σχέση με το κοινό τους στον πυρήνα όλων των δραστηριοτήτων τους.