Essays on measuring systemic risk

Abstract

The present dissertation explores various approaches of measuring the systemic risk, identifying the systemic important banking institutions and exploring extreme equity price movements of euro area banking institutions. It consists three chapters focusing on U.S. and euro area banking institutions. Chapter 2 investigates the contribution and the exposure of banking institutions to systemic risk and compares the systemic measures named (i) Delta Conditional Value at Risk, (ii) Marginal Expected Shortfall and (iii) Systemic RISK. The results indicate that the euro area banking institutions impose the highest risk in financial system (contribution to systemic risk). In addition, they are the most vulnerable banking institution in case of a crisis. Moreover, the banking institutions with the highest expected losses in case of an extreme event are mainly US banking institutions. Chapter 3 examines the cross-Atlantic risk exposures by using Conditional Value at Risk measure to capture the evolution of tail risk dependence. Specifically, Chapter 3 investigates the systemic risk between the US and European Monetary Union banking institutions. The results highlight that the two largest German banking institutions are among the most vulnerable euro area banking institutions to risk exposures derived from US banking institutions which in turn are highly exposed to the three largest French banking institutions. Chapter 4 investigates the tail dependence structure of the twenty-four largest banking institutions in the euro area before and after the Lehman Brothers collapse. The results indicate that in the post-crisis sub-period the level of correlation of negative return exceedances increases substantially amongst banking institutions in the euro area core. However, among the countries which receive rescue packages, the largest banking institutions in Greece and Ireland decline the extreme correlation with almost all the rest of the largest banking institutions in the euro area.

Η παρούσα διατριβή ερευνά διάφορα μέτρα συστημικού κινδύνου, αναγνωρίζοντας – προσδιορίζοντάς τα συστημικά τραπεζικά ιδρύματα της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσής (Ευρωζώνης). Επίσης εξετάζει τις ακραίες κινήσεις της τιμής των μετοχών των τραπεζικών ιδρυμάτων της Ευρωζώνης. Η παρούσα αποτελείται από τρία κεφάλαια εστιάζοντας στα τραπεζικά ιδρύματα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωζώνης. Το Κεφάλαιο 2 συγκρίνει τα συστημικά μέτρα τα επονομαζόμενα (i) Delta Conditional Value at Risk, (ii) Marginal Expected Shortfall και (iii) Systemic RISK. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι τα τραπεζικά ιδρύματα της ζώνης του ευρώ συνεισφέρουν τον υψηλότερο κίνδυνο στο χρηματοπιστωτικό σύστημα (συμβολή στον συστημικό κίνδυνο). Επιπροσθέτως είναι και τα πιο ευάλωτα τραπεζικά ιδρύματα σε περίπτωση ύφεσης. Τα τραπεζικά ιδρύματα με τις υψηλότερες αναμενόμενες απώλειες σε περίπτωση ακραίων γεγονότων είναι κυρίως τα τραπεζικά ιδρύματα των ΗΠΑ. Το Κεφάλαιο 3 διερευνά τον συστημικό κίνδυνο που διαχέεται μεταξύ των τραπεζικών ιδρυμάτων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρωζώνης κάνοντας χρήση του μέτρου Conditional Value at Risk. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι δύο από τα μεγαλύτερα γερμανικά τραπεζικά ιδρύματα συγκαταλέγονται στα πιο ευάλωτα τραπεζικά ιδρύματα της ζώνης του ευρώ στον συστημικό κινδύνου που προέρχονται από τα αντίστοιχα αμερικανικά τραπεζικά ιδρύματα, επίσης παρατηρείτε υψηλός βαθμός έκθεσης των αμερικανικών τραπεζικών ιδρυμάτων στα τρία μεγαλύτερα γαλλικά τραπεζικά ιδρύματα. Το Κεφάλαιο 4 ερευνά τη δομή εξάρτησης των ουρών των είκοσι τεσσάρων μεγαλύτερων τραπεζών στη ζώνη του ευρώ πριν και μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. Τα αποτελέσματα καταδεικνύουν ότι στη μετά κρίση περίοδο το επίπεδο της ακραίας συσχέτισης αυξάνεται σημαντικά στα τραπεζικά ιδρύματα του πυρήνα του ευρώ. Επίσης, μεταξύ των χωρών που λαμβάνουν δέσμη μέτρων διάσωσης τα μεγαλύτερα τραπεζικά ιδρύματα σε Ελλάδα και Ιρλανδία παρατηρείτε ότι μείωσαν την ακραία συσχέτιση με τα αντίστοιχα τραπεζικά ιδρύματα της ζώνης του ευρώ.