Isolation and identification of metabolites from marine-derived actinobacteria

Abstract

Intensive studies of mainly soil-derived bacteria and fungi have shown that microorganisms are a rich source of structurally unique and pharmaceutically important bioactive substances. Many secondary microbial metabolites show antibacterial, antifungal, antiviral, antitumor, antiprotozoal, hypocholesterolemic and other activities. They are commonly used in medicine, veterinary practice, agriculture and industry and they even serve as template for the synthesis of synthetic and semi-synthetic drugs. The vast diversity of marine microorganisms represents a unique and virtually unexplored source of new bioactive molecules. Among the phyla of marine microorganisms, actinobacteria have shown to be the most prolific concerning the biosynthesis of novel bioactive metabolites. The members of this group are also common soil inhabitant with an unprecedented ability to produce clinically useful antibiotics. Since marine environmental conditions are extremely different from the terrestrial ones, it is expected that marine actinomycetes would produce different and in many cases structurally unprecedented bioactive compounds. Within the framework of the present PhD thesis, a number of marine-derived bacterial strains deposited at the strain collection/microbank of the Section of Pharmacognosy and Chemistry of Natural Products, Department of Pharmacy, National and Kapodistrian University of Athens, were cultivated in small-scale liquid cultures and the obtained organic extracts were screened for their chemical profiles using high pressure liquid chromatography (HPLC). Among them, strain BI0048, isolated from the inner tissues of the red alga Laurencia glandulifera, exhibited an interesting chemical profile and was thus selected for further chemical investigation. The algicolous endophytic strain, which was identified as Streptomyces ambofaciens, was cultured in large-scale in flasks containing a seawater-based liquid medium that were incubated at 37 °C for 8 days while shaking at 130 rpm in an orbit shaker. At the end of the fermentation period, Amberlite XAD-7HP resin was added to each flask to adsorb extracellular metabolites. The culture and resin were shaken overnight at low speed. The resin and cell mass were collected by filtration through cheesecloth and washed with deionized water to remove salts. Subsequently, the resin, cell mass and cheesecloth were extracted with acetone. Filtration of the extract and removal of the solvent under vacuum at 40 °C afforded a solid residue that was subjected to a multi-step fractionation scheme using normal and reversed-phase vacuum column chromatography, gravity column chromatography and HPLC to allow for the isolation of a number of metabolites. The structural characterization of the isolated metabolites was based on thorough analyses of their spectroscopic data, employing mainly nuclear magnetic resonance (NMR) spectroscopy and mass (MS) spectrometry, as well as infrared (IR) and ultraviolet-visible (UV-Vis) spectroscopy, and comparison of their spectroscopic and physical characteristics with those of relevant compounds previously reported in the literature.In total, 23 metabolites were isolated and identified from the organic extract of the actinobacterial strain BI0048, including ten polyketides (1-10), four simple aromatic compounds (11-14), seven diketopiperazines (15-21), one nucleoside (22) and compound 23 bearing a methacrylate residue. In particular, the isolated polyketides were identified as enterocin (1), also known as vulgamycin, 5-deoxy-enterocin (2), wailupemycin D (3), wailupemycin E (4), zoumbericin A (5), zoumbericin B (6), germicidin A (7), germicidin B (8), germicidin K (9) and germicidin L (10). Among them, 4 metabolites (5, 6, 9 and 10) are new natural products. All the isolated polyketides feature an α-pyrone moiety, which constitutes an essential pharmacophore in many naturally occurring and synthetic bioactive compounds. Natural products featuring a α-pyrone ring are often involved in defense processes, while frequently they possess antibacterial, antifungal, antiviral, cytotoxic, phytotoxic and neurotoxic properties. Furthermore, four simple aromatic compounds were isolated and identified as benzoic acid (11), hydrocinnamic acid (12), (E)-cinnamic acid (13) and tyrosol (14), also known as p-hydroxy-phenethyl alcohol. The isolated diketopiperazines were identified as cis-cyclo(L-Pro-L-Ala) (15), cis-cyclo(L-Pro-L-Val) (16), cis-cyclo(L-Pro-L-Leu) (17), cis-cyclo(L-Pro-L-Ile) (18), cis-cyclo(L-Pro-L-Phe) (19), trans-cyclo(L-Pro-L-Phe) (20) and cis-cyclo(L-Pro-L-Tyr) (21). Additionally, one nucleoside was isolated and identified as adenosine (22), as well as compound 23 bearing a rare methacrylate residue. Compounds 1–10 were evaluated for their antibacterial activities against the epidemic methicillin-resistant strain EMRSA-15 and the multidrug-resistant effluxing strain SA1199B of Staphylococcus aureus, as well as the Escherichia coli strain NCTC-10418. Furthermore, the cytotoxic activities of 1–10 were tested against the MCF7 (breast adenocarcinoma) and A549 (lung carcinoma) human cancer cell lines. However, metabolites 1–10 were proven inactive in both bioactivity assays.

Συστηματικές μελέτες που έχουν εστιάσει κατά κύριο λόγο σε βακτήρια που προέρχονται από το έδαφος έχουν καταδείξει τους μικροοργανισμούς σαν μία από τις πλουσιότερες πηγές βιοδραστικών μεταβολιτών με ιδιαίτερα δομικά χαρακτηριστικά και σημαντική φαρμακολογική δράση. Πολλοί μεταβολίτες μικροβιακής προέλευσης έχουν επιδείξει σημαντικά επίπεδα δραστικότητας σε ένα ευρύ φάσμα βιολογικών δοκιμασιών, μεταξύ των οποίων είναι η αντιβακτηριακή, αντιμυκητιακή, αντιιική και αντικαρκινική δράση. Χρησιμοποιούνται ευρέως σαν θεραπευτικοί παράγοντες στην ιατρική, κτηνιατρική, σαν αγροχημικά και πολύ συχνά αποτελούν μόρια-οδηγούς για την σύνθεση ή ημισύνθεση ανάλογων χημικών μορίων. Οι θαλάσσιας προέλευσης μικροοργανισμοί αντιπροσωπεύουν μια ιδιαίτερη και παράλληλα ελάχιστα μελετημένη πηγή βιοδραστικών μεταβολιτών. Μεταξύ των θαλάσσιας προέλευσης μικροοργανισμών, τα ακτινοβακτήρια εμφανίζονται ως τα πλέον παραγωγικά όσο αφορά την βιοσύνθεση βιοδραστικών μεταβολιτών με πρωτότυπες χημικές δομές. Στελέχη αυτής της ταξινομικής ομάδας συχνά απαντώνται και στο έδαφος και έχουν παρουσιάσει εξαιρετική ικανότητα παραγωγής κλινικά σημαντικών αντιβιοτικών ουσιών. Καθώς το θαλάσσιο περιβάλλον είναι σημαντικά διαφοροποιημένο από το χερσαίο είναι αναμενόμενο τα θαλάσσιας προέλευσης ακτινοβακτήρια να παράγουν βιοδραστικά μόρια με ιδιαίτερες χημικές δομές. Στα πλαίσια της παρούσας Διδακτορικής Διατριβής, ένας αριθμός από βακτηριακά στελέχη θαλάσσιας προέλευσης, από την τράπεζα στελεχών του Τομέα Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων, του Τμήματος Φαρμακευτικής, του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών καλλιεργήθηκε σε μικρής κλίμακας υγρές καλλιέργειες και τα οργανικά εκχυλίσματα που προέκυψαν αξιολογήθηκαν ως προς το χημικό τους προφίλ με υγρή χρωματογραφία υψηλής πίεσης (HPLC). Μεταξύ αυτών, το στέλεχος BI0048, το οποίο είχε απομονωθεί ως ενδοφυτικό βακτήριο από το ροδοφύκος Laurencia glandulifera, εμφάνισε το πλέον ενδιαφέρον χημικό προφίλ και επιλέχθηκε για περαιτέρω μελέτη. Το ενδοφυτικό αυτό στέλεχος, το οποίο ταυτοποιήθηκε ως Streptomyces ambofaciens, καλλιεργήθηκε σε μεγάλη κλίμακα σε κωνικές φιάλες με θρεπτικό μέσο βασισμένο σε θαλασσινό νερό. Οι καλλιέργειες επωάσθηκαν στους 37 °C για 8 ημέρες με τις κωνικές φιάλες σε σταθερή ανάδευση 130 rpm επί κινούμενης τράπεζας. Μετά το πέρας της καλλιέργειας, προστέθηκε σε κάθε κωνική φιάλη ρητίνη Amberlite XAD-7HP ώστε να προσροφήσει τους εξωκυτταρικούς μεταβολίτες και ακολούθως το θρεπτικό μέσο και η ρητίνη παρέμειναν υπό ανακίνηση σε χαμηλή ταχύτητα για 12 ώρες. Η ρητίνη και τα κύτταρα διηθήθηκαν από ηθμό πολλαπλών στρωμάτων γάζας και το ίζημα εκπλύθηκε με απιονισμένο νερό για την απομάκρυνση των αλάτων. Στην συνέχεια, η ρητίνη και η κυτταρική βιομάζα εκχυλίσθηκαν εξαντλητικά με ακετόνη. Η διήθηση του εκχυλίσματος και στην συνέχεια η εξάτμιση των διαλυτών υπό κενό σε θερμοκρασία μικρότερη των 40 °C απέδωσε στερεό υπόλειμμα το οποίο υποβλήθηκε σε πολλαπλούς χρωματογραφικούς διαχωρισμούς με κανονικής και αντίστροφης φάσης χρωματογραφία με υποβοήθηση κενού, χρωματογραφία στήλης βαρύτητας και HPLC που οδήγησαν στην απομόνωση ενός σημαντικού αριθμού μεταβολιτών σε καθαρή μορφή. Ο δομικός χαρακτηρισμός των απομονωμένων μεταβολιτών βασίσθηκε στην ανάλυση των φασματοσκοπικών τους δεδομένων που ελήφθησαν από Φασματοσκοπία Πυρηνικού Μαγνητικού Συντονισμού (NMR), Φασματομετρία Μάζας (MS), Φασματοσκοπία Υπερύθρου (IR) και Φασματοσκοπία Υπεριώδους-Ορατού (UV-Vis) και την σύγκριση τους με αντίστοιχα δεδομένα δημοσιευμένων μεταβολιτών που παρουσίαζαν δομικές ομοιότητες. Συνολικά από το οργανικό εκχύλισμα του ακτινοβακτηριακού στελέχους BI0048 απομονώθηκαν 23 μεταβολίτες, μεταξύ των οποίων 10 πολυκετίδια (1-10), τέσσερεις απλοί αρωματικοί μεταβολίτες (11-14), επτά δικετοπιπεραζίνες (15-21), ένας νουκλεοσίδης (22) και ένας μεταβολίτης (23) με μεθακρυλική ομάδα. Συγκεκριμένα, τα πολυκετίδια που απομονώθηκαν ταυτοποιήθηκαν ως η εντεροσίνη (1), η οποία επίσης έχει αναφερθεί και ως βουλγαμυκίνη, η 5-δεοξυ-εντεροσίνη (2), η γαϊλουπεμικίνη D (3), η γαϊλουπεμικίνη Ε (4), η ζουμπερικίνη A (5), η ζουμπερικίνη Β (6), η γερμισιδίνη A (7), η γερμισιδίνη Β (8), η γερμισιδίνη Κ (9) και η γερμισιδίνη L (10). Εξ αυτών, τέσσερεις μεταβολίτες είναι νέα φυσικά προϊόντα (5, 6, 9 και 10). Όλα τα πολυκετίδια που απομονώθηκαν έχουν στον σκελετό τους α-πυρανικό δακτύλιο που αποτελεί σημαντικό στοιχείο του φαρμακοφόρου τμήματος πολλών φυσικών και συνθετικών βιοδραστικών μορίων. Φυσικά προϊόντα που διαθέτουν α-πυρανικό δακτύλιο συχνά διαδραματίζουν ρόλους χημικής προστασίας για τους οργανισμούς που τους παράγουν, όπως επίσης πολύ συχνά εμφανίζουν αντιβακτηριακές, αντιμυκητιακές, αντιιικές, κυτταροτοξικές, φυτοτοξικές και νευροτοξικές ιδιότητες. Οι αρωματικοί μεταβολίτες που απομονώθηκανταυτοποιήθηκαν ως το βενζοϊκό οξύ (11), το υδροκινναμικό οξύ (12), το (E)-κινναμικό οξύ (13) και η τυροσόλη (14), η οποία επίσης ονομάζεται p-υδροξυ-φαινυλο-αιθανόλη. Οι δικετοπιπεραζίνες που απομονώθηκαν ταυτοποιήθηκαν ως η cis-cyclo(L-Pro-L-Ala) (15), η cis-cyclo(L-Pro-L-Val) (16), η cis-cyclo(L-Pro-L-Leu) (17), η cis-cyclo(L-Pro-L-Ile) (18), η cis-cyclo(L-Pro-L-Phe) (19), η trans-cyclo(L-Pro-L-Phe) (20) και η cis-cyclo(L-Pro-L-Tyr) (21). Επιπλέον, ο νουκλεοσίδης που απομονώθηκε ταυτοποιήθηκε ως η αδενοσίνη (22), ενώ ο μεταβολίτης 23 περιείχε μία μεθακρυλική ομάδα. Οι μεταβολίτες 1–10 αξιολογήθηκαν ως προς την αντιβακτηριακή τους δράση έναντι του επιδημικού, ανθεκτικού στην μεθυκιλλίνη, στελέχους EMRSA-15 και του πολυανθεκτικού στελέχους SA1199B του Staphylococcus aureus, καθώς επίσης και έναντι του στελέχους NCTC-10418 της Escherichia coli. Επίσης, η κυτταροτοξική δράση των μεταβολιτών 1–10 αξιολογήθηκε έναντι των ανθρώπινων καρκινικών κυτταρικών σειρών MCF7 (αδενοκαρκίνωμα στήθους) και A549 (καρκίνωμα πνεύμονα). Παρ’ όλα αυτά, οι μεταβολίτες 1–10 δεν επέδειξαν αξιοσημείωτη δραστικότητα σε καμία από τις δύο βιοδοκιμές.