Ο ρόλος του VEGF και του πολυμορφισμού Α61G στο γονίδιο του EGF ως προς τη μεταβολή των επιπέδων του στο αίμα και τον κίνδυνο για ανάπτυξη λειομυωμάτων

Abstract

Uterine leiomyomas are the most common tumors of women, representing a major public health problem. Despite their prevalence, little attention has been directed toward the cause and pathogenesis of fibroids. Although the cause or causes of uterine leiomyomas are still unknown, the scientific literature now contains a sizeable body of information pertaining to growth factors, produced locally by smooth muscle cells and fibroblasts. One of them, VEGF or Vascular Endothelial Growth Factor, stimulates angiogenesis and is the most potent agent known to be implicated in capillary permeability. On the other hand, Epidermal Growth Factor (EGF) performs a key role in promoting cell survival and is also an important factor for proliferation and differentiation of epithelial cells.Aim: The aim of the present study was to detect EGF &VEGF plasma levels in patients with uterine leiomyomas and to investigate the role of A61G EGF gene polymorphism in the etiology and pathogenesis of uterine leiomyomas.Methods: EGF & VEGF levels were measured by ELISA in the plasma of 213 patients with surgically confirmed uterine leiomyomas and 207 controls. Parameters such as demographic data, menstrual characteristics and clinical profile were, also, collected from each woman included in this study. DNA was extracted from whole blood cells using QIAamp DNA mini kit of Qiagen.Results: In our study, we demonstrate that EGF (median 42,6 vs 23,3 ,p<0,001) &VEGF (median 231,8 vs 130,4 pg/ml, t-test 0,004) plasma level is higher in patients with uterine leiomyomas compare to controls. In addition, all the patients had the A61G EGF gene polymorphism ( p<0,001).Conclusions: Our data suggests that EGF, VEGF and A61G EGF gene polymorphism seems to play a key role in the pathogenesis and development of uterine leiomyomas.

Εισαγωγή: Παρά το γεγονός ότι τα ινομυώματα αποτελούν το συχνότερο καλοήθες νεόπλασμα των γυναικών, η αιτιοπαθογένεια τους παραμένει αδιευκρίνιστη. Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξή τους φαίνεται ότι παίζουν αυξητικοί παράγοντες που εκκρίνονται τοπικά από τα λεία μυϊκά κύτταρα και τους ινοβλάστες. Ένας από αυτούς, ο VEGF (vascular endothelial growth factor), προάγει την αγγειογένεση, αποτελώντας τον ισχυρότερο παράγοντα αύξησης της τριχοειδικής διαπερατότητας. Από την πλευρά του, ο επιδερμικός παράγοντα ανάπτυξης (EGF) είναι ο βασικός παράγοντας επιβίωσης των κυττάρων, οδηγώντας στον πολλαπλασιασμό, την επιβίωση, μετανάστευση και διαφοροποίηση τους. Σκοπός: Σκοπός της εν λόγω μελέτης είναι ο προσδιορισμός του ρόλου του VEGF και του πολυμορφισμού Α61G στο γονίδιο του EGF ως προς τη μεταβολή των επιπέδων του στο αίμα και τον κίνδυνο για ανάπτυξη λειομυωμάτων. Υλικό-Μέθοδος: Στη μελέτη συμμετείχαν 213 γυναίκες με λειομυώματα και 207 control από τις Κλινικές και τα Εξωτερικά Ιατρεία της Ά Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ .Το πρωτόκολλο περιελάμβανε αιμοληψία (20ml) και συμπλήρωση ερωτηματολογίου. Ακολουθούσε φυγοκέντρηση 10ml αίματος και μέτρηση των επιπέδων του EGF & VEGF με τη μέθοδο της ELISA. Στα υπόλοιπα 10ml πραγματοποιήθηκε απομόνωση του DNA, PCR, πέψη με συγκεκριμένη ενδονουκλεάση και , τελικά, ηλεκτροφόρηση σε πήκτωμα αγαρόζης. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της μελέτης μας καταδεικνύουν ισχυρή και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων του VEGF στο πλάσμα και της ύπαρξη ινομυωμάτων. Η μελέτη μας καταγράφει αυξημένα επίπεδα του VEGF στο πλάσμα ασθενών με ινομυώματα (μέση τιμή 231,8 vs 130,4 pg/ml, t-test 0,004), παρουσιάζοντας ισχυρή ένδειξη της συμμετοχής αυτού του αυξητικού παράγοντα στην παθογένεση των ινομυωμάτων. Επιπλέον, οι τιμές του EGF διέφεραν σημαντικά μεταξύ των δύο ομάδων. Συγκεκριμένα, οι ασθενείς είχαν σημαντικά υψηλότερες τιμές συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου( μέση τιμή 42,6 vs 23,3 ,p<0,001), αποδεικνύοντας και την δική του θεμελιώδη συμμετοχή.Στο γονιδιακό σκέλος , τώρα, υπάρχει στατιστικά σημαντική διαφορά στην παρουσία του A61G πολυμορφισμού μεταξύ της ομάδας των ασθενών κ της ομάδας ελέγχου. Συγκεκριμένα, όλοι (100%) οι ασθενείς που μετρήθηκαν ήταν φορείς μετάλλαξης στο γονίδιο του EGF ενώ όλοι οι controls δεν ήταν φορείς ( p<0,001).Συμπέρασμα: Τα αποτελέσματα μας αποδεικνύουν ισχυρή και στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ των επιπέδων των EGF & VEGF στο πλάσμα και της ύπαρξη ινομυωμάτων. Επιπλέον, ο πολυμορφισμός A61G είναι ο μοναδικός που έχει περιγραφεί στο γονίδιο του EGF και η μελέτη μας είναι η πρώτη, μέχρι τώρα, που αποδεικνύει την ύπαρξη του πολυμορφισμού αυτού σε ασθενείς με ινομυώματα, ανοίγοντας νέα μονοπάτια ως προς τον προγνωστικό ρόλο αλλά και τις θεραπευτικές προσεγγίσεις.