Νευροχημικά και απεικονιστικά χαρακτηριστικά ασθενών με επαυξημένα παρκινσονικά σύνδρομα

Abstract

Introduction: Differential diagnosis of Parkinson-plus syndromes is often difficult, particularly in atypical cases as well as early in the disease course. Established clinical diagnostic criteria lack sensitivity, and in the case of corticobasal degeneration (CBD) also specificity. Reliable biomarkers are needed to assist in a more accurate and earlier diagnosis of patients with Parkinsonism. Patients and Methods: Nineteen patients with progressive supranuclear palsy (PSP), 15 patients with multiple system atrophy (MSA) and 17 patients with CBD were included. For imaging data, 11 patients with Parkinson’s disease (PD) and 12 healthy controls were included. For biochemical CSF data, 17 PD and 18 healthy controls were included. All patients underwent thorough neurological examination and neuropsychological testing. Neurological history and disease course data were included. The following CSF biomarkers were measured: b-amyloid (Αβ42), total tau protein (τT), phosphorylated tau protein (τP-181) and a-synuclein (α-syn). A multitude of imaging indices, including simple MRI distances, surface measurements as well as specific imaging signs were recorded. Results: There is considerable clinical overlap among Parkinson-plus patients. The presence of stridor, RBD and cerebellar signs are specific for MSA. Likewise, stereoagnosia and sensory hemineglect are characteristic of CBD, and visual hypometria of PSP. The Goldenberg apraxia test reliably quantitates apraxia and is particularly useful in CBD diagnosis. The Magnetic Resonance Parkinsonism Index (MRPI), is a potent marker of PSP. The midbrain x superior cerebellar peduncle (SCP) width product also provides excellent specificity and sensitivity for the diagnosis of PSP. Five patients (29%) fullfiling probable CBD criteria harnored an Alzheimer’s disease (AD) biochemical profile. Elevated τΤ and decreased Αβ42 in CBD patients could be attributed to the admixture of AD patients with a corticobasal syndrome phenotype. An elevated τΤ /Αβ42 ratio can assist in the differentiation of MSA from PD. Conclusions: The implementation of simple MRI distances and surfaces measurements, as well as analysis of biochemical CSF profile can assist in the differential diagnosis of Parkinson-plus patients.

Εισαγωγή: Η διαφορική διαγνωστική ασθενών με επαυξημένο παρκινσονικό σύνδρομο είναι συχνά δυσχερής, ιδιώς σε άτυπες μορφές ή πρώιμα στην φυσική ιστορία τους. Τα υπάρχοντα κλινικά διαγνωστικά κριτήρια στερούνται ευαισθησίας, αλλά και ειδικότητας στην περίπτωση της φλοιοβασικής εκφύλισης. Καθίσταται συνεπώς αναγκαία η αναζήτηση αξιόπιστων βιοδεικτών, οι οποίοι θα βοηθήσουν στην πρωιμότερη και ακριβέστερη διάγνωση ασθενών με παρκινσονισμό. Ασθενείς και Μέθοδοι: Στην μελέτη συμμετείχαν 19 ασθενείς με προοδευτική υπερπυρηνική παράλυση (PSP: progressive supranuclear palsy), 15 ασθενείς με ατροφια πολλαπλών συστημάτων (MSA: multiple system atrophy) και 17 ασθενείς με φλοιοβαασική εκφύλιση (CBD: corticobasal degeneration). Ως ομάδα ελέγχου επιστρατεύθηκαν 11 ασθενείς με νόσο Parkinson και 12 υγιείς μάρτυρες για τα απεικονιστικά δεδομένα, καθώς και 17 ασθενείς με νόσο Parkinson και 18 υγιείς μάρτυρες για τα βιοχημικά δεδομένα του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ). Σε όλους τους ασθενείς καταγράφηκαν αναλυτικά δεδομένα του νευρολογικού ιστορικού, της αντικειμενικής νευρολογικής εξέτσης, της νευροψυχολογικής επίδοσης και της φυσικής ιστορίας. Στο δείγμα των ασθενών προσδιορίσθηκαν οι κάτωθι βιοχημικοί δείκτες στο ΕΝΥ: β-αμυλοειδές (Αβ42), ολική ταυ πρωτεΐνη (τT), φωσφορυλιωμένη ταυ πρωτεΐνη (τP-181) και α-συνουκλεΐνη (α-syn). Στο δείγμα προσδιορίσθηκαν πλήθος απεικονιστικών δεικτών, που αφορούσαν σε απλές αποστάσεις εγκεφαλικών δομών, επιφανειομετρικά δεδομένα, καθώς και αναζήτηση παρουσίας ή μη ειδικών απεικονιστικών σημείων. Αποτελέσματα: Υπάρχει σημαντική κλινική αλληλεπικάλυψη μεταξύ των επαυξημένων παρκινσονικών συνδρόμων. Ο εισπνευστικός συριγμός, η διαταραχή ύπνου τύπου RBD και η παρεγκεφαλιδική σημειολογία αποτελούν σχεδόν απόλυτα ειδικά στοιχεία για την MSA. Η διαταραχή της στερεογνωσίας και η παρουσία αισθητικής ημιαμέλειας είναι ειδικά για την CBD και η υπομετρία της συζυγούς βλεμματικής στροφής για την PSP. Η δοκιμασία απραξίας του Goldenberg ποσοτικοποιεί αξιόπιστα την απραξία, και είναι ιδιαιτέρως χρήσιμη για τη διάγνωση της CBD. O Magnetic Resonance Parkinsonism Index (MRPI), αποτελεί ιδιαίτερα αξιόπιστο δείκτη για τη διάγνωση της PSP. Το γινόμενο της μέγιστης απόστασης μεσεγκεφάλου x μέγιστο εύρος άνω παρεγκεφαλιδικού σκέλους δίνει αποτελέσματα παρεμφερή με τον MRPI στη διάγνωση της PSP. Πέντε ασθενείς (29%) με πιθανότατη φλοιοβασική εκφύλιση βάσει κριτηρίων έφεραν βιοχημικό αποτύπωμα νόσου Alzheimer. Η αρχικώς ανευρεθείσα υψηλή τΤ και χαμηλό Αβ42 σε ασθενείς με πιθανότατη φλοιοβασική εκφύλιση μπορεί να οφείλεται σε πρόσμειξη ασθενών με προφίλ AD, καθώς εξαίρεση των ασθενών αυτών αποκατέστησε τις διαφορές. Ο δείκτης τΤ /Αβ42 συνδράμει στη διαφορική διάγνωση της MSA από την PD. Συμπεράσματα: Η χρήση μετρήσεων απλών αποστάσεων και επιφανειών, καθώς και η ανάλυση του βιοχημικού προφίλ του εγκεφαλονωτιαίου υγρού μπορεί να συνδράμει στην ορθή διάγνωση ασθενών με επαυξημένο παρκινσονικό σύνδρομο.