Μακροπρόθεσμες επιπτώσεις των ειδικών αναπτυξιακών διαταραχών λόγου στην ψυχική υγεία ενηλίκων: διερεύνηση της συνέχειας της ψυχοπαθολογίας από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή

Abstract

INTRODUCTION. The issue of continuity and discontinuity of the various psychiatric disorders between childhood and adulthood constitutes an extremely interesting area.Discontinuities do exist, however findings also suggest considerable longitudinal links between childhood-adolescence and adulthood.AIM Present research aims to : 1. examine the long-term outcome of specific developmental disorders from childhood to adulthood. 2. examine the long-term outcome of specific developmental language disorders SDLD) with other psychiatric disorders from childhood to adulthood in correlation3. examine their morbidity The following hypotheses were made that: • individuals with SDLD during childhood will have fewer functional speech problems during adulthood •individuals with SDLD during childhood will have to some extent linguistic and communicational problem during adulthood affecting their social relations•children with SDLD will present a higher incidence of psychiatric disorders compared to the general population. METHOD 1. Sample The initial sample consists of 85 adults (aged 20-35 years old), whose evaluation had been performed by the multidisciplinary team of our Unit as children and had been diagnosed with a clinical psychiatric disorder in accordance with the ICD-9 excluding from this Group were the following diagnoses: mental retardation, stuttering, learning disorder, and pervasive developmental disorder, according to the diagnostic criteria of specific SDLD in ICD-10.These 85 persons were divided into the following 3 groups:1)25 persons primarily diagnosed with SDLD2)21 persons primarily diagnosed with externalizing disorders (Ext-D)3)39 persons primarily diagnosed with internalizing disorders (Int-D) MATERIAL •Patient's medical history•Clinical assessment and evaluation with the use of structured interviews: i. Psychiatric examination: •clinical psychiatric interview•Μini International Neuropsychiatric Interview (MINI) •STΑΙ: for the measurement of anxiety disorders •Rosenberg (1977): for the evaluation of self-esteemii. Speech pathologist's examination:Clinical evaluation iii. Psychological evaluation • WHOQOL-100 Quality of life evaluationRESULTS•Persons with a primary diagnosis of SDLD upon reevaluation seem to present with fewer functional speech problem, thus do not fulfill the disorder’s criteria in adulthood.•Persons with a primary diagnosis of Int-D in their majority retain this diagnosis in adulthood. Furthermore, they present with a higher level of anxiety state.•Persons with a primary diagnosis of Ext-D during childhood are now assessed as having had more frequent psychosocial and environmental problems at that time. In adulthood they present with a new diagnosis, most commonly that of anxiety disorder or substance abuse. CONCLUSION. Data suggesting the extend of continuities are important for both child psychiatry and psychiatry. Attention should be focused on early intervention.

Εισαγωγή. Η συνέχεια και ασυνέχεια των ψυχιατρικών διαταραχών από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή, έλκει το ενδιαφέρον των μελετητών. Ασφαλώς υπάρχουν ασυνέχειες, τα ευρήματα όμως δείχνουν και σημαντικές διασυνδέσεις ανάμεσα στις ψυχιατρικές διαταραχές των παιδιών-εφήβων και σε αυτές των ενηλίκων.Σκοπός Η παρούσα έρευνα σκοπεύει :1.στην διερεύνηση της εξέλιξης των ειδικών αναπτυξιακών διαταραχών λόγου από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή.2.στη συγκριτική διερεύνηση της εξέλιξης των ειδικών αναπτυξιακών διαταραχών λόγου (ΕΑΔ-Λ) με άλλες ψυχιατρικές διαταραχές από την παιδική ηλικία στην ενήλικη ζωή.3.στη διερεύνηση της συννοσηρότητάς τους.Υποθέσεις Υποθέτουμε ότι τα άτομα με ΕΑΔ –Λ κατά την παιδική ηλικία, θα έχουν μειωμένα λειτουργικά προβλήματα λόγου κατά την ενήλικη ζωή τους. Υποθέτουμε ότι τα άτομα με ΕΑΔ –Λ κατά την παιδική ηλικία, θα παρουσιάζουν ελλείμματα στις γλωσσικές και επικοινωνιακές τους δεξιότητες επηρεάζοντας τις κοινωνικές τους σχέσεις.Υποθέτουμε ότι κατά την ενήλικη ζωή, τα παιδιά με ΕΑΔ λόγου θα παρουσιάζουν μεγαλύτερη επίπτωση ψυχιατρικών διαταραχών από τον γενικό πληθυσμό. Μεθοδολογία. Δείγμα. Το αρχικό δείγμα αποτελείται από 85 άτομα(ηλικίας 20-35 ετών) των οποίων η αξιολόγηση έγινε από την διεπιστημονική ομάδα της Υπηρεσίας μας και έλαβαν διάγνωση κλινικής ψυχιατρικής διαταραχής σύμφωνα με το ICD-9. Εξαιρέθηκαν οι διαγνώσεις: νοητική υστέρηση, τραυλισμός, ΕΑΔ σχολικών ικανοτήτων και Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή, λόγω των διαγνωστικών κριτηρίων της ΕΑΔ λόγου κατά ΙCD-10. Επιπλέον, εξαιρέθηκαν οι περιπτώσεις όπου παρουσίαζαν συννοσηρότητα κατά την αρχική τους αξιολόγηση προκειμένου να διερευνηθεί η ανάπτυξη συννοσηρότητας στην ενήλικη ζωή. Τα άτομα του αρχικού δείγματος κατανεμήθηκαν στις ακόλουθες τρεις ομάδες:•25 άτομα με αρχική διάγνωση ΕΑΔ-Λ•21 άτομα με αρχική διάγνωση Εξωτερικευμένων Διαταραχών (Εξω-Δ)•39 άτομα με αρχική διάγνωση Εσωτερικευμένων Διαταραχών (Εσω-Δ). Υλικό Πηγές δεδομένων στην παρούσα μελέτη είναι:Το ιστορικό του ασθενούς Η κλινική εκτίμηση και αξιολόγηση με τη χρήση δομημένων συνεντεύξεων.1.Ψυχιατρική εξέταση:Βραχεία δομημένη ψυχιατρική συνέντευξη Μini International Neuropsychiatric Interview (MINI) STΑΙ: για την μέτρηση ΆγχουςRosenberg (1977): για την αξιολόγηση της αυτοεκτίμησης 2. Λογοπεδική εξέταση: Κλινική εκτίμηση. 3.Ψυχολογική εξέταση: Eκτίμηση ποιότητας ζωής : Ερωτηματολόγιο Quality Of Life 100 (QOL-100). AΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ. Τα άτομα με αρχική διάγνωση ΕΑΔ-Λ παρουσιάζουν στην επανεξέταση μειωμένα λειτουργικά προβλήματα στον λόγο, συνεπώς δεν πληρούνται τα κριτήρια της διαταραχής στην ενήλικη ζωή.Τα άτομα με αρχική διάγνωση Εσω-Δ στην πλειονότητά τους διατηρούν την διάγνωση στην ενήλικη ζωή. Επιπλέον, παρουσιάζουν υψηλά επίπεδα άγχους. Τα άτομα με αρχική διάγνωση Εξω-Δ παρουσιάζουν συχνότερα ψυχοκοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα στην παιδική ηλικία. Στην ενήλικη ζωή παρουσιάζουν νέα διάγνωση με συχνότερη αυτής της διαταραχής άγχους ή της χρήσης ουσιών. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. Πολλά ζητήματα μένουν ανοιχτά στην παραπέρα έρευνα, εντούτοις τα δεδομένα που ήδη υπάρχουν σχετικά με τις συνέχειες είναι σημαντικά και ενδιαφέρουν εξίσου την παιδοψυχιατρική και την ψυχιατρική. Έμφαση πρέπει να δοθεί στην έγκαιρη παρέμβαση.