Η επίδραση του τρόπου διαχείρισης στη δομή και στις μηχανικές ιδιότητες εδαφών τεσσάρων περιοχών της Β. Ελλάδας

Abstract

This Ph.D. thesis attempts to study the influence of the management system on the physical and mechanical properties of soil from four regions in north Greece. The results showed that in most cases, the physical and mechanical properties which were studies showed statistically significant differences between different management systems. Specifically, it was found that soils under long-term shallow tillage or no tillage, depicted less percentage of clay dispersion, smaller aggregate size and bulk density, greater aggregate stability and field capacity, as compared with soils on which conventional tillage was applied. In all kind of soils, the precompression stress increased during the increase of soil water suction, independently from the management system and the depth. The subsurface (25-30 cm) soil layer presented higher precompression stress in contrast to the surface (0-5 cm) soil layer, as long as in soils which accept conventional tillage system, as adjacent which accept long-term shallow tillage or no tillage. Soil which accept conventional tillage system, depicted in the subsurface (25-30 cm) soil layer greater precompression stress compared with adjacent which accept long-term shallow tillage or no tillage. In most of soils independently from management system and depth, was observed a tendency of decrease of compressibility with increase of soil water suction. The surface (0-5 cm) soil layer displayed higher compressibility in relation to the subsurface (25-30 cm) soil layer as well as in both soils which accepted long-term shallow tillage or no tillage, as in adjoining areas which accept conventional tillage systems. The soils which accepted long-term shallow tillage or no tillage, had greater compressibility in the subsurface (25-30 cm) soil layer, compared to neighboring which accept conventional tillage systems. In conclusion, generally, the soils displayed smaller bulk density and aggregate stability, higher percentage of organic matter and greater weighted mean side aggregates, presented a Iower precompression stress and a higher compressibility.

Στην διδακτορική αυτή διατριβή μελετήθηκε η επίδραση του συστήματος διαχείρισης στις φυσικές και μηχανικές ιδιότητες εδαφών τεσσάρων περιοχών της Β. Ελλάδας. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι φυσικές και μηχανικές ιδιότητες που μελετήθηκαν, παρουσίασαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των διαφορετικών συστημάτων διαχείρισης. Συγκεκριμένα, βρέθηκε ότι εδάφη τα οποία δέχονταν ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες ή παρέμειναν ακαλλιέργητα για μακρά χρονική περίοδο, παρουσίασαν μικρότερο ποσοστό αργίλου σε διαμερισμό, μικρότερη φαινομενική πυκνότητα, μικρότερο σταθμικό μέσο όρο μεγέθους συσσωματωμάτων, μεγαλύτερη σταθερότητα συσσωματωμάτων και μεγαλύτερη υδατοχωρητικότητα. Η τάση προσυμπίεσης αυξανόταν με την αύξηση της μύζησης του εδαφικού νερού σε όλα τα εδάφη, ανεξάρτητα από το σύστημα διαχείρισης και το βάθος . Το υποεπιφανειακό (25-30 cm) εδαφικό στρώμα εμφάνισε μεγαλύτερη τάση προσυμπίεσης σε σχέση με το επιφανειακό (0-5 cm), τόσο στα εδάφη τα οποία δέχονταν έντονες καλλιεργητικές επεμβάσεις όσο και σε παρακείμενα τα οποία δέχονταν ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες ή παρέμειναν ακαλλιέργητα για μακρά χρονική περίοδο. Όμως, τα εδάφη τα οποία δέχονταν έντονες καλλιεργητικές επεμβάσεις, παρουσίασαν στο υποεπιφανειακό (25-30 cm) εδαφικό στρώμα μεγαλύτερη τάση προσυμπίεσης σε σχέση με γειτονικά που δέχονταν ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες ή παρέμειναν ακαλλιέργητα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στα περισσότερα εδάφη και ανεξάρτητα από το σύστημα διαχείρισης και το βάθος, παρατηρήθηκε μια τάση μείωσης της συμπιεστότητας με την αύξηση της μύζησης του εδαφικού νερού. Το επιφανειακό (0-5 cm) εδαφικό στρώμα εμφάνισε μεγαλύτερη συμπιεστότητα σε σχέση με το υποεπιφανειακό (25-30 cm), τόσο στα εδάφη τα οποία δέχονταν ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες ή παρέμειναν ακαλλιέργητα για μεγάλη χρονική περίοδο, όσο και σε παρακείμενα τα οποία δέχονταν έντονες καλλιεργητικές επεμβάσεις. Tα εδάφη τα οποία δέχονταν ελάχιστες καλλιεργητικές φροντίδες ή παρέμειναν ακαλλιέργητα για μεγάλο χρονικό διάστημα, παρουσίασαν μεγαλύτερη συμπιεστότητα στο υποεπιφανειακό (25-30 cm) εδαφικό στρώμα, σε σχέση με γειτονικά τα οποία δέχονταν έντονες καλλιεργητικές επεμβάσεις. Γενικά, τα εδάφη τα οποία παρουσίασαν μικρότερη φαινομενική πυκνότητα, μικρότερη σταθερότητα συσσωματωμάτων, μεγαλύτερο ποσοστό οργανικής ουσίας και μεγαλύτερο σταθμικό μέσο όρο μεγέθους συσσωματωμάτων, εμφάνισαν μικρότερη τάση προσυμπίεσης και μεγαλύτερη συμπιεστότητα.