Ο αθλητισμός στο Ελληνικό Σύνταγμα: το περιεχόμενο του δικαιώματος και οι περιορισμοί του

Abstract

Aim of the thesis was the study of the concept of “sport” as well as of the terms “protection” and “supreme supervision” by the State according to article 16 par. 9 of the Greek Constitution. The thesis’ purpose was also to detect the content of the right to “sport” and of the State’s obligation to protect and exercise supreme supervision over sport, subsidize sport organizations and associations and exercise control over them. Special attention was given on the distinction of the term “sport” from similar concepts such as sports, physical activity and physical education. It was necessary to spot the sources of danger affecting the right to “sport”, to analyze the nature of the right to “sport’ and to identify its holders and recipients. We also looked into the field of social action that is recognized as sport because it is within this framework that state protection and supervision are to be exercised. Furthermore, the relation between state’s obligation to protect “sport” with the nature and content of the right was also surveyed. Another topic discussed in the thesis was the matter of the state’s obligation to subsidize sport unions and associations in relation with the state’s obligation and competence to control the function of such structures. On the same time, we tried to define the social circumstances consistent with the benefit of sport because these are the ones to be attempted by the state in order for the social right to sport to be protected. The subjects of the autonomy of sport structures, the motivation for success, the participation of athletes, trainers and fans in the function of sport structures and decision making were addressed. Moreover, the legal nature and the role of sport unions as well as their relation to the state and the international sport federations was sought and identified. Finally, a specific subject that was addressed was the free choice of the structure to which the athlete and the trainer may offer the sport services.

Σκοπός της διατριβής ήταν η μελέτη της έννοιας «αθλητισμός» και των όρων προστασία και ανώτατη εποπτεία του κράτους, που εμφανίζονται στην παράγραφο 9 του άρθρου 16 του ελληνικού Συντάγματος, αλλά και η ανίχνευση του περιεχομένου του δικαιώματος στον αθλητισμό και της υποχρέωσης του κράτους να προστατεύει τον αθλητισμό, να ασκεί ανώτατη εποπτεία σε αυτόν και να επιχορηγεί αθλητικές ενώσεις και σωματεία ασκώντας έλεγχο σε αυτά. Δόθηκε ιδιαίτερη βαρύτητα στην διάκριση του αθλητισμού από παρεμφερείς έννοιες όπως η άθληση, η σωματική δραστηριότητα και η φυσική αγωγή. Αναγκαία εντοπίσθηκαν οι πηγές διακινδύνευσης του αθλητικού δικαιώματος, αναλύθηκε η φύση του και εντοπίσθηκαν οι φορείς και οι αποδέκτες του. Ακόμη αναζητήθηκε το πεδίο κοινωνικής δράσης που αναγνωρίζεται ως αθλητισμός επειδή στο πλαίσιο του οφείλει να εκδηλώνεται η κρατική προστασία και εποπτεία. Αναζητήθηκε η σχέση της υποχρέωσης του κράτους να προστατεύει τον αθλητισμό με την φύση και το περιεχόμενο του αθλητικού δικαιώματος. Δόθηκε ιδιαίτερη σημασία στην ερμηνεία του όρου ανώτατη κρατική εποπτεία ώστε να είναι δυνατή η οριοθέτηση της αντίστοιχης υποχρέωσης και αρμοδιότητας του κράτους. Επίσης μελετήθηκε το ζήτημα της υποχρέωσης του κράτους να επιχορηγεί τις αθλητικές ενώσεις και τα σωματεία σε συνδυασμό με την υποχρέωση και αρμοδιότητα του κράτους να ελέγχει την λειτουργία των δομών αυτών. Παράλληλα επιχειρήθηκε ο προσδιορισμός των κοινωνικών συνθηκών που συνάδουν με το συμφέρον του αθλητισμού επειδή αυτές πρέπει να επιδιώκει το κράτος στην κατεύθυνση της πραγμάτωσης του κοινωνικού δικαιώματος στον αθλητισμό. Αναλύθηκαν τα ζητήματα της αυτονομίας των αθλητικών δομών, των κινήτρων για αθλητικές διακρίσεις, της συμμετοχής των αθλητών, των προπονητών αλλά και των φιλάθλων στην λειτουργία των αθλητικών φορέων και στη λήψη αποφάσεων. Ακόμη αναζητήθηκε και προσδιορίσθηκε η νομική φύση και ο ρόλος των αθλητικών ενώσεων αλλά και η σχέση τους με το κράτος και τις διεθνείς ομοσπονδίες αθλημάτων. Τέλος ερευνήθηκε ως ειδικό ζήτημα και η ελεύθερη επιλογή του φορέα, στον οποίο θα προσφέρει ο αθλητής και ο προπονητής τις αθλητικές τους υπηρεσίες.