Ο ρόλος των βαρέων μετάλλων στην ανάπτυξη καλοηθών και κακοηθών νόσων του ουροποιητικού

Abstract

AbstractBackground: Controversy exists whether orally ingested hexavalent chromium (CrVI) bares carcinogenic role.Objective: To examine a relation between exposure to CrVI through drinking water and the development of urologic malignant and non-malignant diseases.Materials and Methods: In Oinofyta region evidence of high CrVI concentrations in drinking water occurs. Personal interviews in 33.9% of permanent residents were conducted during 2010 – 2011. The relationship between length of residency and development of urologic entities (malignant, non-malignant) was tested using t-test and Mann-Whitney test. Trend test examined the cases of urologic diseases using the date of diagnosis as end point. Logistic regression analysis was applied to eliminate the role of potential confounders. Results: 1811 Oinofyta adult residents, mean age of 48,6 years, were interviewed. Mean number of years living in Oinofyta was higher in patients than in non – patients for all studied diseases, except prostate cancer. For BPH and urogenital infection the relationship was statistically significant (p<0,05). Morbidity for all health issues was steadily increasing over time for the period 1984-2010. The trend was statistically significant for all studied urinary diseases (p< 0.001), except renal cancer. The effect of residency duration in Oinofyta after 1984 until the diagnosis date, showed Odds Ratios higher than unity for most of urologic diseases studied, while reached statistically significance for Lower Urinary Tract Symptoms (Luts) in males and urogenital infections for more than 15 years of residency. Conclusions: A rising trend was identified for malignant and non-malignant urologic diseases’ morbidity in a population with long term exposure to hexavalent chromium via oral route. Duration of exposure to CrVI measured by length of residency could constitute risk factor for many urologic diseases.

Εισαγωγή: Η σχέση μεταξύ της έκθεσης σε εξασθενές χρώμιο μέσω της αναπνευστικής οδού και της καρκινογένεσης έχει μέχρι σήμερα μελετηθεί επαρκώς. Αντίθετα, δεν είναι πλήρως τεκμηριωμένη η από του στόματος έκθεση σε εξασθενές χρώμιο με την ανάπτυξη κακοήθων νοσημάτων και ιδιαίτερα του ουροποιητικού.Σκοπός: Η υπόθεση που εξετάστηκε είναι ότι η έκθεση σε εξασθενές χρώμιο που προσδιορίζεται από τη διάρκεια διαμονής στην περιοχή των Οινοφύτων συμβάλει στην ανάπτυξη καλοήθων και κακοήθων νόσων του ουροπιητικού.Υλικό και Μέθοδος: Για περίπου 20 χρόνια τα επίπεδα εξασθενούς χρωμίου του πόσιμου νερού στην περιοχή των Οινοφύτων ήταν ιδιαίτερα υψηλά. Αξιοποιήθηκαν στοιχεία από προσωπικές συνεντεύξεις στους μόνιμους κατοίκους της περιοχής που διενεργήθηκαν κατά το χρονικό διάστημα Φεβρουάριος 2010-Μάρτιος 2011. Με την εφαρμογή του t-test και του Mann-Whitney test ελέγχθηκε η σχέση μεταξύ της διάρκειας διαμονής στα Οινόφυτα και της ανάπτυξης ουρολογικών νοσημάτων. Επιπλεόν, διερυνήθηκε η τάση αύξησης ή μείωσης των ουρολογικών νοσημάτων από το 1984 έως την ημερομηνία της διάγνωσης (trend-test analysis). Με την εφαρμογή της μεθόδου λογιστικής παλινδρόμησης διερευνήθηκε ο πιθανός ρόλος των συγχυτικών παραγόντων.Αποτελέσματα: Συμμετείχαν 1811 ενήλικες μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής των Οινοφύτων. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 48,6 έτη. Η μέση διάρκεια διαμονής στα Οινόφυτα βρέθηκε υψηλότερη στους ασθενείς σε σχέση με τους υγιείς για όλα τα νοσήματα του ουροποιητικού που μελετήθηκαν, εκτός του καρκίνου του προστάτη. Για την καλοήθη υπερπλασία του προστάτη και τις επίμονες ουρολοιμώξεις η σχέση ήταν στατιστικά σημαντική (p<0,05). Ο αριθμός των περιπτώσεων παρουσίαζε σταθερή αύξηση με την πάροδο των ετών για το χρονικό διάστημα 1984-2010. Η σχέση βρέθηκε στατιστικά σημαντική για όλα τα ουρολογικά νοσήματα (p< 0.001), εκτός του καρκίνου του νεφρού. Η μελέτη της επίδρασης της διάρκειας διαμονής στην περιοχή από το 1984 έως τη διάγνωση έδειξε σχετικούς κινδύνους άνω της μονάδας για όλα τα νοσήματα που μελετήθηκαν, ενώ η σχέση ήταν στατιστικά σημαντική για τα συμπτώματα του κατώτερου ουροποιητικού στους άρρενες και τις επίμονες ουρολοιμώξεις για χρονικό διάστημα διαμονής στην περιοχή άνω των 15 ετών.Συμπεράσματα: Μία τάση αύξησης της νοσηρότητας διαπιστώθηκε τόσο για τα καλοήθη όσο και για τα κακοήθη νοσήματα του ουροπιητικού στον πληθυσμό των Οινοφύτων με μεγάλο χρονικό διάστημα έκθεσης σε εξασθενές χρώμιο μέσω του πόσιμου νερού. Η διάρκεια της έκθεσης σε εξασθενές χρώμιο, όπως μετρήθηκε από τη διάρκεια διαμονής στην περιοχή, θα μπορούσε να αποτελέσει παράγοντα κινδύνου για πολλά νοσήματα του ουροποιητικού.