Η απάτη στο πολιτικό δικαστήριο κατά το Ελληνικό δίκαιο

Abstract

Fraud in civil court has three participants; the plaintiff, the defendant (parties), and the judge, who delivers the wrong decision based on the lies by one party. This wrong decision (judicial error) can lead to property disposition by the judge. The parties according to Greek Civil Process Law (art. 116) have the duty of truth in civil court. To be punished according to Greek Penal Law (fraud, art. 386) the party should base his allegation on deceptive evidence. In case that the judge doesn't accept this allegation a fraud attempt is committed (art. 42 of Greek Penal Law). Fraud is also possible by omission and in temporary measures proceedings. Fraud in civil court is analyzed in all types of proceedings of Greek Civil Process Law.

Η απάτη επί δικαστηρίου αποτελεί τριγωνική απάτη με εξαπατώμενο και διαθέτοντα τον δικαστή , με βάση την εξουσία του από το νόμο να επιλύει ιδιωτικού δικαίου διαφορές. Η τιμώρηση του δράστη είναι αναγκαία εν όψει του απρόσφορου των κυρώσεων του ΚΠολΔ. Γεγονός αποτελεί ο ουσιώδης αμφισβητούμενος πραγματικός ισχυρισμός, ως προϋπόθεση του εφαρμοστέου κανόνα δικαίου. Αυτός πρέπει να στηρίζεται σε ψευδές αποδεικτικό μέσο, διαφορετικά δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα αυτό λόγω έλλειψης συνάφειας κινδύνου. Μπορεί να στοιχειοθετηθεί και δια παραλείψεως , με βάση το καθήκον αλήθειας –πληρότητας, στην περίπτωση απόκρυψης καταχρηστικής (και όχι γνήσιας- δικαιοανασταλτικής) ένστασης κατά το άρθρο 116 ΚΠολΔ, ενώ δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με συμπερασματικά συναγόμενη δήλωση ούτε με απόκρυψη. Η πλάνη του δικαστή είναι δυνατή στην κατάρτιση της ελάσσονος προτάσεως του δικανικού συλλογισμού, καθώς και στην πιθανολόγηση και την εφαρμογή του αντικειμενικού βάρους απόδειξης, με βάση το αξίωμα, όποιος αμφιβάλλει πλανάται. Δεν υπάρχει πλάνη του δικαστή στην περίπτωση δέσμιας κατά νόμο κρίσης. Η εκτελεστή δικαστική απόφαση αποτελεί περιουσιακή διάθεση προς βλάβη του αντιδίκου που διαπιστώνεται λογιστικά. Οι αναγνωριστικές και οι διαπλαστικές δικαστικές αποφάσεις πρέπει να είναι τελεσίδικες. Δεν τελείται το έγκλημα αυτό, όταν ο διάδικος, για να στηρίξει βάσιμη αξίωση του, χρησιμοποιεί ψευδή αποδεικτικά μέσα. Απάτη επί δικαστηρίου σε απόπειρα υπάρχει όταν ο δικαστής δεν πειστεί από τον ψευδή ισχυρισμό και τα αποδεικτικά μέσα και εκδώσει αντίθετη απόφαση. Σε όποια διαδικασία του ΚΠολΔ εφαρμόζεται η αρχή της προφορικής συζήτησης αρχή εκτέλεσης υπάρχει από την προφορική ανάπτυξη των προφορικών ισχυρισμών με την προσκομιδή των ψευδών αποδεικτικών μέσων, ενώ στην αρχή της έγγραφης συζήτησης υπάρχει από την εκφώνηση των ονομάτων των διαδίκων. Απρόσφορη απόπειρα υπάρχει όταν το προσαγόμενο αποδεικτικό μέσο είναι άκυρο ή απρόσφορο. Υπαναχώρηση από πεπερασμένη απόπειρα είναι δυνατή μόνο με ενέργεια, όχι με τη μη εκτέλεση της απόφασης. Συναυτουργία στο έγκλημα αυτό υπάρχει στην περίπτωση απλής ή αναγκαστικής ομοδικίας όχι στην κύρια ή πρόσθετη παρέμβαση. Άμεσος συνεργός είναι ψευδομάρτυρας και ο δικηγόρος του εξαπατήσαντος εφόσον έχει διπλό δόλο. Αληθινή συρροή (κατά κανόνα) του εγκλήματος αυτού με τα εγκλήματα περί την ορθή απονομή της δικαιοσύνης και τα υπομνήματα . Στις εικονικές (συμπαικτικές) δίκες και στη διαταγή πληρωμής (εκτός από την παροχή διευκρινήσεων κατ΄ άρθρο 627 ΚΠολΔ) δεν στοιχειοθετείται το έγκλημα αυτό λόγω δέσμιας δικαστικής κρίσης. Στη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων απαιτείται η υποβολή ψευδούς ισχυρισμού και η στήριξη του με ψευδή αποδεικτικά μέσα. Στη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας τελείται μόνο όταν αφορά άμεσα στην περιουσία του διαδίκου. Στη διαιτησία είναι δυνατή η τέλεση του με εξαπάτηση του διαιτητή.

Der verfügende Richter steht aufgrund seiner rechtlichen Befugnis über das Vermögen beider Parteien zu verfügen (Der Prozessbetrug als Dreiecksbetrug). Die Partei verwirklicht den Tatbestand des Betrugs (in Versuch oder Vollendete) in allen Verfahrensarten durch eine mit Beweismitteln unterstützende Parteibehauptung (nicht schlichte Parteibehaurtung), die bestritten und substantiiert ist. Durch Konkludentes Verhalten ist Prozessbetrug nicht möglich. Eine Täuschung durch Unterlassen ist möglich durch die Wahrheits – und Vollstandigkeitspflicht nach Αrt. 116 Griech. ZPO (Garantenpflicht) im Fall der Einwendungen (nicht in Rechtshemmende Einreden) . Der Irrtum des Richters ist unproblematisch, wenn sich seine Entscheidung auf den Wahrheitsgehalt des Vorbrigens gründet. Der Irrtum des Richters ist gegeben bei Beweislastentscheidung und im Arrest –und einstweiligen Verfügungsverfahren. Es gibt Kein Irrtum, wenn der Richter automatisch (ohne Wahl) seine Entscheidung trifft (z.b Im Fall des Mahnverfahrens oder des Geständnisses). Der Prozessbetrug ist vollendet und der Vermögensschaden der unterlegenen Partei tritt ein bei Leistungsurteilen mit der Vollstreckbarkeit der Entscheidung, bei Feststellungs- und Gestaltungsurteilen mit Rechtskraft des Urteils. Der Selbsthilfebetrug (wenn die Parteibehauptung wahr ist) ist nicht rechtswidrig. Der Versuch des Prozessbetrugs beginnt grundsätzlich mit dem unwahren (und mit Beweismitteln unterstützende) Vorbrigen der Partei in der mündlichen Verhandlung und ist er gegeben, wenn der Richter davon nicht überzeugt ist, und trifft er gegenteilige Entscheidung. Weitere Darstellung des Prozessbetrugs bei allen Verfahrensarten des Griech. ZPO .