Προαγωγή της υγείας με διατροφική παρέμβαση και χορο/κινησιοθεραπεία σε ασθενείς με ψυχογενή νοσήματα

Abstract

According to recent health epidemics, mental disorders belong to the family of major health problems. Contemporary prevention strategies of mental health include adequate fitness programs and healthy diet interventions in behalf of boosting psychosomatic performance, emotional balance and organic eurhythmy, beneficial for mentally ill populations. In the present study has been examined the contribution of dance / movement therapy (DMT) in the emotional state of participants, considering as self-evident the beneficial physical effects of physical activity through dance. Furthermore, there has been examined the influence of a nutritional intervention (NI) that involved emotionally and practically the participants in the learning process. The survey involved 55 women, aged 20-50 years old, 21 psychiatric patients with mild anxiety or depressive disorders, and 33 healthy individuals. The intervention program lasted two months, twice a week for DMT sessions and once a week for NI. There have been used questionnaires assessing mood, and anxiety, confidence about nutrition and body image concerns, eating behavior questionnaires and nutrition diaries. There have been also calculated fitness markers (BMI, body fat, BHR, BBP), beta-endorphin and oxidative stress. The results showed that both programs have had positive effects on different behaviors and indicators. The DMT program has contributed significantly to mood and physical fitness improvements, while the NI contributed to nutritional profile improvement. Comparing differences across healthy and patient individuals along the two intervention programs, there have been observed greater health-improvement and task-commitment in NI healthy participants and in DMT patients as well. Possible reasoning of lower task-commitment and health-indicator improvements of NI-patients has been supposed a series of low self-regulation or low motivation problematics. In general, both interventions have contributed to emotional and behavioral changes in favor of the general health of patients. The findings of this study highlight the importance of NI and DMT applications for the treatment of people with emotional disorders. There is suggested a) further research in DMT & NI combinations and b) inclusion of such integrative treatments in the broader context of patient treatment, including all age-ranges and referring to individuals with learning and mental disabilities or physical disabilities with mental illness comorbidity.

Σύμφωνα με πρόσφατες επιδημιολογικές μελέτες, οι ψυχικές διαταραχές ανήκουν πλέον στην οικογένεια των μείζονων προβλημάτων υγείας. Σε σύγχρονα προγράμματα πρόληψης και προαγωγής της ψυχικής υγείας άρχισε να προωθείται πιο συστηματικά η εμπλοκή ψυχικά ασθενών πληθυσμών σε προγράμματα κατάλληλης άθλησης και υγιεινής διατροφής για ενίσχυση της ψυχοσωματικής απόδοσης και συναισθηματικής ισορροπίας, καθώς έχουν ευεργετικές επιδράσεις στην οργανική ευρυθμία. Στην παρούσα μελέτη εξετάσθηκε η συμβολή της χορο/κινησιοθεραπείας (ΧΚΘ) στη συναισθηματική κατάσταση των συμμετεχόντων θεωρώντας ως αυτονόητες τις ευεργετικές επιδράσεις της φυσικής δραστηριότητας μέσω χορού. Ταυτόχρονα εξετάσθηκε ο βαθμός επίδρασης ενός διατροφικού προγράμματος που εμπλέκει συναισθηματικά και λειτουργικά τους διδασκόμενους στη μαθησιακή διαδικασία. Στην έρευνα συμμετείχαν 55 γυναίκες, ηλικίας 20-50 ετών, 21 ψυχικά ασθενείς με ήπιας μορφής αγχώδεις ή καταθλιπτικές διαταραχές και 33 υγιείς. Το παρεμβατικό πρόγραμμα διήρκεσε δύο μήνες, δύο φορές την εβδομάδα για τη ΧΚΘ και μία φορά την εβδομάδα για τη διατροφική παρέμβαση (ΔΠ). Χρησιμοποιήθηκαν ερωτηματολόγια αξιολόγησης διάθεσης, & άγχους, αυτοπεποίθησης σε θέματα διατροφής και εικόνας σώματος, ερωτηματολόγια διατροφικής συμπεριφοράς και ημερολόγια διατροφής. Επίσης, μετρήθηκαν δείκτες φυσικής κατάστασης (ΔΜΣ, %Λίπους, ΚΣηρεμίας, ΚΠηρεμίας) καθώς και οι τιμές β-ενδορφίνης και οξειδωτικού στρες στο αίμα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και τα δύο προγράμματα είχαν θετικές επιδράσεις σε διαφορετικές συμπεριφορές και δείκτες. Η ΧΚΘ συνέβαλε σημαντικά στη βελτίωση της διάθεσης και των δεικτών φυσικής κατάστασης, ενώ η ΔΠ συνέβαλε στη βελτίωση του διατροφικού προφίλ. Επίσης, στο πρόγραμμα ΧΚΘ, οι ασθενείς συμμετέχοντες σημείωσαν μεγαλύτερες βελτιώσεις σε σχέση με τους υγιείς καθώς και μεγαλύτερη δέσμευση με τη δραστηριότητα. Το αντίθετο συνέβη με το πρόγραμμα ΔΠ. Πιθανοί μηχανισμοί που ευθύνονται για αυτά το αποτελέσματα αφορούν θέματα αυτορρύθμισης και παρακίνησης. Και οι δύο παρεμβάσεις συνέβαλαν σε διατροφικές και συναισθηματικές συμπεριφορικές αλλαγές υπέρ της γενικής υγείας των ασθενών. Τα πορίσματα της συγκεκριμένης μελέτης αναδεικνύουν τη σημασία εφαρμογής κατάλληλων προγραμμάτων διατροφικής αγωγής και ΧΚΘ για την πρόληψη και θεραπεία ατόμων με συναισθηματικές διαταραχές. Προτείνεται α) περαιτέρω μελέτη και πειραματισμός με τον συνδυασμό ΧΚΘ και ΔΠ και β) εφαρμογή αυτών των προγραμμάτων στο ευρύτερο θεραπευτικό πλαίσιο των ΑμεΑ, καθώς και ασθενών κάθε ηλικιακού φάσματος, που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, χρόνιες παθήσεις, ή μαθησιακές δυσκολίες.