Η αξιολόγηση του διδακτικού έργου των εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην Ήπειρο (1940-1980)

Abstract

We attempted with this thesis to study not only the process of the appreciation on teaching work but also the same the educators for almost four decades based on the Public Record Office, as the Reports of the Educators Ability on duty <R.E.A>, which the qualified judges had worded period by period (School Inspectors, General Inspectors, Headmasters etc.). Our target is to spotlight the institution of appreciation on teaching work with all its positive and negative points, to outline the judges profile and role during 1940 - 1980 and to be led in discoveries for the advisability of the process or not and of course the avoidance of basic potential disadvantages in case of its restoration in our educational system. The text of the introductory reports was examined in a) its entirety b) the matter and the records of the research which defined their category in thematic unities, which where aroused by them. When all the phrases, which included information relative with the searching questions, were recorded per thematic unit, then they were categorized and became the object of the analysis and version. The word was used as the essential point of recording. The information that arose from the classification and the analysis of the facts a) can be confirmed direct b) can be parallel and contribute to the credibility and the objectivity of the research. On the descriptive field the presentation of the records included pictures, which give quantitative information. After close study of the introductory reports of the qualified vehicles and the whole process of appreciation we were led to the following conclusions. The most of R.E.A. were written for male educators. During the four decades (40 - 80) the most R.E.A. were written in period 67 - 74. From all the qualified vehicles of the appreciation 90,5 % were men and 9,5 % were women. The appreciation was being focused not only to the teaching work but also to the other fields (scientific formation, administrative ability, conscientiousness, action behavior in and out of duty). The institution of appreciation didn't run in an organized and methodical way most of the times. Sometimes, it ran in a fragmentary way and splintery, as there were educators, to whom between their appreciation, there was an interval from 7 to 16 years. It was proved that the long duty is not condition for the educators teaching improvement. The sharp antithetical judgments among the judges make us think regard to the credibility and the reliability of the appreciation. The absence of communication between the educators and the judges, the lack of the feedback in their work and the judges prejudice against them, who are under appreciation because of their ideological convictions, ran in an inhibitive way at the expense of the institution of appreciation, which the educators never confront positively.

Με την διατριβή αυτή επιχειρήσαμε να μελετήσουμε τη διαδικασία της αξιολόγησης του διδακτικού έργου αλλά και των ίδιων των εκπαιδευτικών για τέσσερις δεκαετίες περίπου, βασιζόμενοι σε αρχειακό υλικό, όπως οι Εκθέσεις Υπηρεσιακής Ικανότητας <Ε.Υ.Ι> των εκπαιδευτικών, τις οποίες είχαν συντάξει οι καθ' ύλην αρμόδιοι αξιολογητές ανά περίοδο (Επιθεωρητές, Γενικοί Επιθεωρητές, Δ/ντές σχολείων κλπ.). Στόχος μας είναι να φωτίσουμε το θεσμό της αξιολόγησης του διδακτικού έργου με όλα τα θετικά και αρνητικά του σημεία, να σκιαγραφήσουμε το προφίλ των αξιολογητών και το ρόλο τους κατά τη χρονική περίοδο 1940 - 1980, και να οδηγηθούμε σε διαπιστώσεις για τη σκοπιμότητα ή μη αυτής της διαδικασίας και την αποφυγή ενδεχόμενων βασικών μειονεκτημάτων σε περίπτωση επαναφοράς της στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.Το κείμενο των εισηγητικών εκθέσεων εξετάστηκε α) στην ολότητά του β) το υλικό και τα στοιχεία της έρευνας προσδιόρισαν την κατηγοριοποίησή τους σε θεματικές ενότητες , οι οποίες προέκυπταν απ' αυτά. Αφού καταγράφηκαν ανά θεματική ενότητα όλες οι φράσεις, οι οποίες περιείχαν πληροφορίες σχετικές με τα ερευνητικά ερωτήματα, κατατάχτηκαν σε κατηγορίες και έγιναν αντικείμενο ανάλυσης και ερμηνείας.Ως βασική μονάδα καταγραφής χρησιμοποιήθηκε η λέξη. Οι πληροφορίες που προέκυψαν από την ταξινόμηση και ανάλυση των δεδομένων α) μπορούν να επαληθευτούν άμεσα β) παραλληλιζόμενες μεταξύ τους συμβάλλουν στην αξιοπιστία και αντικειμενικότητα της έρευνας. Στο περιγραφικό επίπεδο η παρουσίαση των στοιχείων περιλαμβάνει πίνακες, οι οποίοι δίνουν ποσοτικές πληροφορίες.Μετά από εξονυχιστική μελέτη των εισηγητικών εκθέσεων των καθ' ύλην αρμοδίων φορέων και της όλης διαδικασίας της αξιολόγησης, οδηγηθήκαμε στα ακόλουθα συμπεράσματα. Οι περισσότερες Ε.Υ.Ι. συντάχθηκαν για άντρες εκπαιδευτικούς. Στη διάρκεια των τεσσάρων δεκαετιών (40-80) οι περισσότερες Ε.Υ.Ι. συντάχθηκαν στη χρονική περίοδο 67 - 74. Από τους φορείς αξιολόγησης το 90,5 % ήταν άντρες, το 9,5 % γυναίκες. Η αξιολόγηση επικεντρωνόταν όχι μόνο στο διδακτικό έργο αλλά και σε άλλους τομείς (επιστημονική συγκρότηση, διοικητική ικανότητα, ευσυνειδησία, δράση - συμπεριφορά εντός - εκτός της υπηρεσίας). Ο θεσμός της αξιολόγησης δεν λειτούργησε πάντα οργανωμένα και συστηματικά, ενίοτε λειτούργησε αποσπασματικά και κατακερματισμένα αφού υπήρξαν καθηγητές στους οποίους μεταξύ των αξιολογήσεών τους παρεμβαλλόταν διάστημα από 7 έως 16 χρόνια. Η πολύχρονη υπηρεσία απεδείχθη ότι δεν αποτελεί προϋπόθεση βελτίωσης της διδακτικής απόδοσης των εκπαιδευτικών. Οι έντονες αντιθετικές κρίσεις μεταξύ των αξιολογητών μας προβληματίζουν σχετικά με την αξιοπιστία και εγκυρότητα της αξιολόγησης.Η απουσία επικοινωνίας μεταξύ εκπαιδευτικών και αξιολογητών, η έλλειψη ανατροφοδότησης στο έργο τους αλλά και η προκατάληψη των αξιολογητών έναντι των αξιολογουμένων λόγω των ιδεολογικών τους πεποιθήσεων λειτούργησαν ανασταλτικά σε βάρος του θεσμού της αξιολόγησης, τον οποίο ποτέ οι εκπαιδευτικοί δεν αντιμετώπισαν θετικά.