Εναλλακτικοί τρόποι σύνθεσης-κρουστά-συνέργεια τεχνών: ανανέωση της καλλιτεχνικής και μουσικο-εκπαιδευτικής διαδικασίας μέσω της συνέργειας των τεχνών, με βασικό εργαλείο την διευρυμένη χρήση των κρουστών οργάνων

Abstract

The Aim: The main characteristics of the 21st century (no meaning has been definitised or even if it once had been so, it did not stay definitised) together with R. Irwin’s definition of Art (a non-stop examination of our perceptual vigilance and a constant expansion of our consciousness in relation to our surrounding world) clarified the aim of this research a renewal of the artistic and the music-educational procedure on a basis of continuous Updating. Consequently, the process followed aimed to the expansion of the boundaries of perception to the widening that is, of the basis of the sensory data. This is possible with the co-operation of the senses, the essence of the co-operation of arts. Behind all these lies the phenomenon of synaesthesia, a cerebral activity during which several correlations of sensory data result a strange mix of the perception of the senses - I smell colours, I hear colours, I see sounds. Synaesthesia’s function is additive meaning that the perception of a stimulus is heightened activating one or more different senses without the possibility of replacing them. While scientists distinguish different kinds of synaesthesia, the present research focuses on that kind which is a product of a transfer and a result of correlation and analogies. Methodology: The six structures of multimedia performances, products of transfer of correlation and analogies, constitute the ingredients of the methodology and the transubstantiation of the three following intentions: 1. Enrichment of the sound-colour palette with the wide use of percussion instruments. 2. The creation of a script (scenario) which leads - together with the director’s touch and the co-operation of other arts - to a special form of performance. 3. The creation of conditions in which the students act while taking into consideration their own views on reality as well giving a new dimension to their artistic expression and a substantial contribution to knowledge. The Multimedia Performances: 1) «To Foniko tou Chronou» («The Murder of Time»). The first and longest multimedia project. The founding of the multimedia performances that follow. It corresponds and addresses the first two intentions. 2) «Ichni» («Traces»). A chamber multimedia performance. It sets the foundings for the «Improvisation as an opportunity for endoscopy». Connection to the third intention. With the deliberate use of the game theory, the theory of the combinatory unified performance, the motto «widen your perception with any means you have in order to have the reality you dream». And the «discrete guidance» of the teacher, the students create the performances. 3) «Bach to reality» 4) «Τι Στο …» («What the ») and finally they graduate from the university so that they can support through their art the all educational levels with, 5) Poetry and Music in Schools. 6) « J. S. Bach paints W. Kandinsky». A concert of correspondences - a different approach to the solo recital. Conclusions: 1) New roles for the composer and the teacher. 2) Incorporation of the music theatre to the traditional concert procedure. 3) Improvisation as an opportunity for endoscopy. 4) Art in all levels of education. Any lesson can be conducted through the artistic perspective. 5) Development of abilities related to knowledge learning and social involvement. 6) Expansion of learning aims (science, literature, painting, poetry, etc.). 7) Cultivation of opinions and values.

Στόχος: Τα κύρια χαρακτηριστικά του 21ου αιώνα (κανένα νόημα δεν έχει οριστικοποιηθεί ή κι αν κάποτε είχε δεν παρέμεινε οριστικοποιημένο) μαζί με τον ορισμό της τέχνης από τον R, Irwin (μια ακατάπαυστη εξέταση της αντιληπτικής μας εγρήγορσης και μια συνεχή διεύρυνση της συνείδησής μας σχετικά με τον κόσμο που μας περιβάλλει) ξεκαθάρισαν τον στόχο της διατριβής. Ανανέωση της καλλιτεχνικής και μουσικοεκπαιδευτικής διαδικασίας σε μια βάση συνεχούς επικαιροποίησης. Έτσι η πρακτική που ακολουθήθηκε είχε στόχο την επέκταση των ορίων της αντίληψης, διεύρυνση δηλαδή της βάσης των αισθητηριακών δεδομένων. Αυτό είναι δυνατό με την συνεργασία των αισθήσεων, την ουσία της συνέργειας των τεχνών. Πίσω από όλα αυτά βρίσκεται το φαινόμενο της συναισθησίας. Εγκεφαλική δραστηριότητα κατά την οποία προκύπτουν διάφοροι συσχετισμοί αισθητηριακών δεδομένων, παράξενη ανάμειξη της αντίληψης των αισθήσεων, μυρίζω σχήματα, ακούω χρώματα, βλέπω ήχους. Η ιδιότητά της είναι προσθετική, εντείνεται δηλαδή η αντίληψη του ερεθίσματος ενεργοποιώντας μία ή περισσότερες διαφορετικές αισθήσεις χωρίς το ενδεχόμενο αντικατάστασή τους. Καθώς οι επιστήμονες ξεχωρίζουν την συναισθησία σε διάφορα είδη η έρευνα εστιάζει σ’ εκείνο το είδος που είναι προϊόν μεταφοράς και αποτέλεσμα συσχετισμού και αναλογίων. Μεθοδολογία: Οι έξι κατασκευές πολυθεαμάτων, προϊόντα μεταφοράς συσχετισμού και αναλογίων αποτελούν τα συστατικά της μεθοδολογίας και την μετουσίωση των τριών παρακάτω προθέσεων: 1η. Εμπλουτισμός της ηχοχρωματικής παλέτας με την ευρεία χρήση των κρουστών οργάνων. 2η. Κατασκευή σεναρίου το οποίο με σκηνοθετική παρέμβαση και τη συνέργεια άλλων τεχνών σχηματίζει εκάστοτε μια ιδιαίτερη μορφή παράστασης. 3η. Δημιουργία προϋποθέσεων ώστε οι σπουδαστές να δρουν και μέσα από την δίκη τους άποψη για την πραγματικότητα, θέτοντας μια διαφορετική διάσταση στην καλλιτεχνική έκφραση που να οδηγεί την τέχνη τους και σε μια ουσιαστική συνεισφορά στη γνώση. Τα πολυθεάματα: 1) «Το Φονικό του Χρόνου». Το πρώτο και μεγαλύτερο πολυθέαμα, Μήτρα των πολυθεαμάτων που ακολουθούν. Πραγματοποιεί τις δυο πρώτες προθέσεις. 2) «Ίχνη» Πολυθέαμα δωματίου. Θέτει τις βάσεις για τον «Αυτοσχεδιασμό ως ευκαιρία ενδοσκόπησης». Σύνδεση με την τρίτη πρόθεση. Με συνειδητή χρήση των θεωριών του παιχνιδιού της συνδυαστικής ενοποιημένης παράστασης το σύνθημα «Διεύρυνε την αντίληψή σου με ό,τι μέσο διαθέτεις για να έχεις την πραγματικότητα που ονειρεύεσαι» και την «διακριτική καθοδήγηση» του δάσκαλου οι σπουδαστές δημιουργούν τις παραστάσεις. 3} «Bach to reality». 4) «Τι Στο … » και τέλος, εξέρχονται του πανεπιστήμιου ώστε να στηρίξουν με την τέχνη τους όλο το φάσμα της Εκπαίδευσης με, 5) Ποίηση και μουσική στο σχολείο. 6) «0 J. S. Bach ζωγραφίζει W. Kandmsky». Συναυλία αντιστοιχιών, μια διαφορετική προσέγγιση του ατομικού ρεσιτάλ. Αποτελέσματα: 1) Ανανέωση στον ρόλου του συνθέτη και του δασκάλου. 2) Ενσωμάτωση του μουσικού θεάτρου στον παραδοσιακό χώρο των συναυλιών. 3) Αυτοσχεδιασμός ως ευκαιρία ενδοσκόπησης. 4) Η τέχνη σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Οποιοδήποτε μάθημα γίνεται μέσα και από την οπτική της τέχνης. 5) Ανάπτυξη ικανοτήτων για τη γνώση, τη μάθηση και την κοινωνική συμμέτοχη. 6) Διεύρυνση μαθησιακών στόχων (επιστήμη, λογοτεχνία, ζωγραφική, ποίηση, κτλ.) 7) Καλλιέργεια στάσεων και αξιών.