Μελέτη της επίδρασης της διαδερμικής - ενδοφλέβιας κλονιδίνης στον οξύ μετεγχειρητικό πόνο σε επεμβάσεις ολικής υστερεκτομής

Abstract

The objective of this study was to evaluate whether clonidine administered intravenously or/and transdermally could affect the analgesic effect and the analgesic requirements in patients after abdominal hysterectomy.Methods: Fifty five patients ASA I and Π, scheduled for abdominal hysterectomy radomly received the afternoon before surgery a 10,5 cm2 trasdermal patch of clonidine covered with an overlay plus clonidine iv 1 pg/kg before the induction of anesthesia (CL group), IV clonidine 1 pg/kg alone (PL-CL group) and equal volume of normal saline plus an overlay alone (PL group). Intraoperatively we asseessed systolic (SAP), diastolic blood pressure (DAP), heart rate (HR) and pressure of CO2 in the end-tidal micture (PetCC^). Pain was assessed by VAS and VRS scale at rest and after movement 2, 4, 6, 8, 24, 48 and 72 hours postoperatively. The first 8 hours patient controlled analgesia with fentanyl was used and the first postoperative night morphine 0,15 mg/kg and paracetamol 600 mg were given im to all patients. Therafter, 75 mg of propoxyphene and 600 mg of paracetamol were given im on patient’s demand for the next two days. All these analgesic requirements were recorded. One month after surgery all patients were interviewed for pain and analgesic requirements at home.Results: SAP was significantly higher in the PL group after intubation, 3 and 10 min thereafter (P=0,003, P=0,003 and P=0,030 respectively) than in the CL group. SAP was also significantly higher in the PL group after intubation, 3, 10 and 20 min thereafter (P=0,023, P=0,020, P=0,019 and P=0,006 respectively) than in the PL-CL group. DAP was significantly higher in the PL group immediately and 10 min after intubation (P=0,013, and P=0,010 respectively) than in the CL group. DAP was also higher in the PL group, 20 min after intubation (P=0,016) than in the PL-CL group. Postoperative pain VAS scale at rest and after movement did not differ among groups at any time. VRS scale at rest 24 hours after surgery, was significantly lower in the CL than the other groups (P=0,016). Postoperative fentanyl consumption during the 8 hours period after surgery, did not differ among groups, neither total propoxyphene or total paracetamol consumption 72 hours after surgery. One month after surgery the number of patients with postsurgical pain, requiring analgesics at home, or pain intensity did not differ significantly.

Σκοπός της παρούσας συγκριτικής μελέτης ήταν η διερεύνηση της επίδρασης της κλονιδίνης χορηγούμενης ενδοφλεβίως ή/και διαδερμικώς, στο μετεγχειρητικό πόνο και τις αναλγητικές ανάγκες μετά από επεμβάσεις κοιλιακής ολικής υστερεκτομής.Υλικό-Μεθοδολογία: Πενήντα πέντε ασθενείς ASA I και Π προγραμματισμένες να υποβληθούν σε κοιλιακή ολική υστερεκτομή έλαβαν το προηγούμενο απόγευμα, η ομάδα CL διαδερμικό αυτοκόλλητο κλονιδίνης, επιφάνειας 10,5cm2 και κλονιδίνη ενδοφλέβια σε δόση 1 μμ/kg πριν την εισαγωγή στην αναισθησία, η ομάδα PL-CL την ίδια δόση κλονιδίνης ενδοφλέβια και αυτοκόλλητο placebo και η ομάδα PL φυσιολογικό ορό και αυτοκόλλητο placebo. Κατά τη διάρκεια της επέμβασης μελετήθηκαν η συστολική (ΣΑΠ) και η διαστολική αρτηριακή πίεση (ΔΑΠ), οι καρδιακές σφύξεις (ΚΣ) και το τελικοεκπνευστικό CO2 (PetCC^). Μετεγχειρητικά, έγινε καταγραφή του πόνου με τις κλίμακες VAS και VRS στην ηρεμία και στην κίνηση στις 2, 4, 6, 8, 24, 48, και 72 ώρες από το τέλος της επέμβασης. Σε όλες τις ασθενείς χορηγήθηκε τις πρώτες 8 ώρες από την επέμβαση, φεντανύλη με αντλία ελεγχόμενης κατ’ επίκληση χορήγησης και στη συνέχεια μορφίνη σε δόση 0,15 mg/kg και παρακεταμόλη 600 mg ενδομυϊκά εφ’ άπαξ. Εφ’ εξής χορηγούνταν 75 mg προποξυφένη και 600 mg παρακεταμόλη ενδομυϊκά επί πόνου για τα επόμενα δύο 24ωρα. Έγινε καταγραφή όλων των αναλγητικών αναγκών των ασθενών σε οπιοειδή και παρακεταμόλη το συγκεκριμένο διάστημα. Ένα μήνα μετεγχειρητικά, αξιολογήθηκε ο πόνος και η κατανάλωση αναλγητικών για το παραπάνω διάστημα.Αποτελέσματα: Η ΣΑΠ ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα PL αμέσως, 3 και 10 λεπτά μετά τη διασωλήνωση (Ρ=0,003, Ρ=0,003 και Ρ=0,030 αντίστοιχα) συγκριτικά με την ομάδα CL. Επίσης, ήταν υψηλότερη στην ομάδα PL αμέσως, 3, 10 και 20 λεπτά μετά τη διασωλήνωση (Ρ=0,023, Ρ=0,020, Ρ=0,019 και Ρ=0,006 αντίστοιχα) σε σχέση με την ομάδα PL-CL. Η ΔΑΠ ήταν σημαντικά υψηλότερη στην ομάδα PL αμέσως και 10 μετά τη διασωλήνωση (Ρ=0,013, και Ρ=0,010 αντίστοιχα) σε σχέση με την ομάδα CL. Επίσης, στην ομάδα PL ήταν σημαντικά υψηλότερη 20 λεπτά μετά τη διασωλήνωση, (Ρ=0,016) συγκριτικά με την ομάδα PL-CL. Η κλίμακα VAS σε ηρεμία και στην κίνηση σε οποιαδήποτε χρονική στιγμή δεν έδειξε διαφορές, ενώ η κλίμακα VRS σε ηρεμία 24 ώρες μετά την επέμβαση, έδειξε σημαντικά μειωμένη ένταση πόνου στην ομάδα CL (Ρ=0,016) συγκριτικά με τις άλλες δύο ομάδες. Η σύγκριση της κατανάλωσης αναλγητικών μετεγχειρητικά, δεν έδειξε σημαντικές διαφορές στη λήψη φεντανύλης τις πρώτες 8 ώρες, ούτε στη συνολική λήψη προπο- ξυφένης και παρακεταμόλης τις επόμενες 72 ώρες από την επέμβαση. Ένα μήνα μετά την επέμβαση, δεν υπήρχε διαφορά μεταξύ των ομάδων στο ποσοστό των ασθε-νών με μετεγχειρητικό πόνο, στην έντασή του και στην κατ’ οίκον λήψη αναλγη-τικών.Συμπεράσματα: Η χορήγηση κλονιδίνης ενδοφλέβια και διαδερμικά με το παραπάνω σχήμα δεν επηρεάζει σημαντικά τις ανάγκες σε αναλγητικούς παράγοντες το διάστημα των 72 ωρών μετά από επεμβάσεις κοιλιακής ολικής υστερεκτομής. Η συστολική και η διαστολική αρτηριακή πίεση ήταν σημαντικά ελαττωμένες στις ομάδες που έλαβαν κλονιδίνη τα πρώτα 20 λεπτά μετά τη διασωλήνωση, ενώ οι σφύξεις παρέμειναν αμετάβλητες.