Τα οιστρογόνα στη μείωση της επαναστένωσης μετά από τοποθέτηση ενδοστεφανιαίων προθέσεων σε χοίρους

Abstract

Coronary angioplasty has been established as an efficacious and safe method for alleviating myocardial ischemia associated with coronary artery disease. However, the long-term success of this therapeutic method is limited by restenosis. Coronary stenting has been used in clinical practice in order to solve this problem. The placement of coronary stents decreases restenosis, creates large lumens and prevents negative vessel remodelling. Although cardiovascular diseases constitute the main cause of illness and mortality for both sexes, they are unusual in premenopausal women, while their frequency increases considerably after menopause. This difference has been attributed to estrogen deficiency that follows menopause, however the biological causes for the sex-based difference in frequency of cardiovascular diseases is more complex. Therefore, it would be interesting to determine whether administration of estrogens is associated with decreased neointimal hyperplasia after stenting in an experimental animal model. Aim of thesis The objectives of the present thesis are: 1) to study the effect of gender on restenosis after implantation of stainless steel stents in pigs and 2) to determine the effects of systemic estrogen administration on coronary vessels restenosis, after stenting in pigs. Materials and Methods In order to answer the first question, 42 adult pigs (20 male and 22 female) were used. These animals were stented with stainless steel stents (Antares, Inflow Dynamics, Germany) in one or more coronary vessels. At the 28th day after stent implantation the animals were sacrificed and histomorphometric analysis of coronary arteries was performed (20 vessels from males and 19 vessels from the female group). For the investigation of the second question, 38 female pigs (7 months old) where oophorectomized. At the 3rd day after oophorectomy, the animals were randomized in two groups: a) in control group, which was constituted from 19 animals that received normal saline intramuscularly and b) in the second group with 19 animals that received intramuscularly 20 mg of estradiol valerate modified release (Progynon Depot 10, Schering AG, Germany). At the 10th day after oophorectomy, 1 or 2 stainless steel stents were implanted in each animal (Antares, Inflow Dynamics, Germany) and at the 17th day, normal saline or 10 mg of estradiol valerate modified release, were administered intramuscularly in the two groups. At the 28th day after stenting, pigs were sacrificed and histomorphometric analysis of coronary arteries was performed (28 vessels from each group). Results As far as the study of gender effect on restenosis is concerned, in the group of male animals neointimal proliferation area was 1,36±0,32 mm 2, while in the female group was 1,52±0,95 mm 2 (p = 0,49). Area stenosis was 40±13% and 38±25% in the two groups, respectively (p = 0,75). Re-endohelialization was 1,05±0,15 and 1,94±0,97 in the two groups, respectively (p = 0,0002). The inflammation and injury score was similar between the two groups. As far as the effect of intramuscular administration of estrogen on restenosis in pigs is concerned, in the estrogen group neointimal proliferation area was 1,37±0,46 mm 2, while in the control group was 2,24±1,13 mm 2 (p = 0,0004). Area stenosis was 35±13% and 49±15% respectively (p = 0,0003). Re-endohelialization was 2,78±0,32 and 2,26±0,55 in the two groups, respectively (p = 0,00007). The inflammation and injury score was similar between the two groups. ...................................................................................................

Η αγγειοπλαστική των στεφανιαίων έχει καθιερωθεί πλέον ως μια αποτελεσματική και ασφαλής μέθοδος για την αντιμετώπιση της ισχαιμίας του μυοκαρδίου που οφείλεται σε αθηροσκλήρωση. Η μακροπρόθεσμη όμως επιτυχία αυτής της θεραπευτικής μεθόδου περιορίζεται από την επαναστένωση του διατεταμένου τμήματος. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού εφαρμόζεται η τεχνική της αγγειοπλαστικής με εμφύτευση στεφανιαίων ενδοπροθέσεων (stents). Η τοποθέτηση στεφανιαίας ενδοπρόθεσης μειώνει την επαναστένωση δημιουργώντας μεγάλους αυλούς και εμποδίζοντας την αρνητική αναδιαμόρφωση του αγγείου. Οι καρδιαγγειακές νόσοι αν και αποτελούν την κύρια αιτία νοσηρότητας και θνητότητας και για τα δύο φύλα, εμφανίζονται σπάνια σε προεμμηνοπαυσιακές γυναίκες, ενώ η συχνότητά τους αυξάνει σημαντικά μετά την εμμηνόπαυση. Η διαφορά αυτή έχει αποδοθεί στην απώλεια των οιστρογόνων που συνεπάγεται η παύση της εμμήνου ρήσεως, όμως οι βιολογικές αιτίες για τη φυλοεξαρτώμενη διαφορά συχνότητας των καρδιαγγειακών νοσημάτων είναι πιο σύνθετη. Θα είχε επομένως ενδιαφέρον να μελετηθεί αν η χορήγηση οιστρογόνων θα μπορούσε να μειώσει την υπερπλασία του έσω χιτώνα και την επαναστένωση σε χοίρους μετά από εμφύτευση ενδοστεφανιαίων προθέσεων. Στόχοι διατριβής Οι στόχοι της παρούσας διατριβής είναι: 1) η μελέτη της επίδρασης του φύλου στην επαναστένωση, μετά από εμφύτευση ατσάλινων μη επικαλυμμένων ενδοπροθέσεων και 2) η διερεύνηση του ρόλου της συστεμικής χορήγησης των οιστρογόνων στην επαναστένωση των στεφανιαιών αγγείων, μετά από τοποθέτηση ενδοστεφανιαιών προθέσεων σε χοίρους. Υλικό- Μέθοδος Για τη διερεύνηση του πρώτου ερωτήματος χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 42 ενήλικοι χοίροι (20 αρσενικοί και 22 θηλυκοί). Στα ζώα αυτά έγινε εμφύτευση ανοξείδωτων ενδοπροθέσεων (Antares, Inflow Dynamics, Germany) σε ένα ή περισσότερα στεφανιαία αγγεία. Την 28η μέρα μετά την τοποθέτηση στεφανιαίας ενδοπρόθεσης έγινε ευθανασία και ακολούθησε ιστομορφομετρική ανάλυση των στεφανιαίων αρτηριών (20 αγγεία από την ομάδα των αρσενικών και 19 αγγεία από την ομάδα των θηλυκών ζώων). Για τη διερεύνηση του δεύτερου ερωτήματος, χρησιμοποιήθηκαν τελικά 38 θηλυκοί χοίροι ηλικίας 7 μηνών που υπέστησαν ωοθηκεκτομή. Την 3η μέρα μετά την ωοθηκεκτομή τα ζώα τυχαιοποιήθηκαν σε δύο ομάδες : α) στην ομάδα ελέγχου που αποτέλεσαν 19 ζώα στα οποία χορηγήθηκε ενδομυϊκά φυσιολογικός ορός και β) σε άλλα 19 ζώα στα οποία χορηγήθηκε ενδομυϊκά 20 mg βαλεριανής 17-β οιστραδιόλης ελεγχόμενης αποδέσμευσης (Progynon Depot 10, Schering AG, Germany). Την 10η μέρα μετά την ωοθηκεκτομή τοποθετήθηκαν σε κάθε ζώο 1 ή 2 ατσάλινες ενδοπροθέσεις (Antares, Inflow Dynamics, Germany). Την 17η μέρα χορηγήθηκε ξανά στα ζώα φυσιολογικός ορός ή 10 mg βαλεριανής 17-β οιστραδιόλης ελεγχόμενης αποδέσμευσης. Την 28η μέρα μετά την τοποθέτηση στεφανιαίας ενδοπρόθεσης έγινε ευθανασία και ακολούθησε ιστομορφομετρική ανάλυση των στεφανιαίων αρτηριών (28 αγγείων από κάθε ομάδα). ...............................................