Επιδημιολογική μελέτη των τραυμάτων του οφθαλμικού βολβού

Abstract

Aim: To study the epidemiology of eye injuries presenting to the Accident and Emergency (A and E) Ophthalmology Department of AHEPA University Hospital. Methods: It is a perspective study, including all patients with eye injuries, attending the A and E Ophthalmology Department of AHEPA Hospital during the period June 2003 – August 2006. They were two types: (a) severe injuries, requiring admission to hospital and (b) injuries not requiring admission to hospital. USEIR (United States Eye Injury Registry) was used for data collection. Sex, age, place of injury, anatomical site and type of trauma, date and cause of injury, time of hospitalization, operations performed and complications were estimated. The minimum follow-up information from presentation was 6 months. The final visual acuity was taken as the best corrected or pinhole visual acuity on most recent visit. The initial visual acuity was the acuity measured on presentation to hospital. Pictures were taken using Nikon Coolpix 4500. The injuries were classified at mechanical and chemical injuries. The mechanical injuries were further classified at open globe injuries (ruptures, penetrating injuries, perforating injuries and intraocular foreign bodies) and at closed globe injuries (contusions, lamellar lacerations and superficial foreign bodies). GraphPad InStat from Windows was used for statistical analysis of ocular injuries. Results: From June 2003 to August 2006, there were 46789 patients treated at A and E Ophthalmology Department of AHEPA Hospital. Out of these, 12149 patients (25,96%) had ocular globe trauma. From cases of ocular trauma, 149 patients (1,22%) required hospital admission. From all cases of eye injuries not requiring hospitalization, the commonest type were corneal foreign bodies. Less frequent were corneal erosions, burns and subconjunctival foreign bodies. The patients were mostly men and the mean age of patients was 37,7 ± 13,9 years. 95,5% of patients were not wearing protective glasses at working hours. As far as injuries hospitalized are concerned, the commonest type were open globe trauma, followed by closed globe trauma and burns. The commonest injuries were penetrating injuries, followed by contusions, intraocular foreign bodies, ruptures, lamellar lacerations and perforating injuries. The patients were mostly men and the mean age of patients was 43,16 ± 19,8 years. Increased incidence of eye injuries was noted at ages 17 to 65 years. People of low education class and foreigners were more prone to ocular trauma, whereas 95,5% of patients were not wearing protective glasses at working hours. The ocular globe injuries most frequently occurred at workplace, at home and at street. The most common causes of injuries were metallic foreign bodies, lime, wood splinters and nails. In 5% of eye injuries requiring hospitalization the cause was traffic accidents, in 5% falls and in 2% sport activities. Out of the injured eyes, 67,1% were surgically treated and the mean time of hospitalization was 5,9 ± 5,2 days. Final visual acuity was statistically significant better in closed globe injuries and in burns. Low initial visual acuity, prolapsed tissues and endophthalmitis were poor prognostic factors. Conclusions: Eye injuries are preventable cases with serious complications, affecting not only the person and his family, but the whole community, too. Taking into account the fact that these injuries affect more often young people and children, we can realize the importance of this problem. The reduced incidence of these injuries and the improved quality of treatment are encouraging facts. However, the overall incidence of eye injuries remains high and, as prevention is the ‘’gold rule’’ in the reduction of these injuries, better prevention strategies have to be established. These strategies can be established only after a meticulous study of epidemiology.Aim: To study the epidemiology of eye injuries presenting to the Accident and Emergency (A and E) Ophthalmology Department of AHEPA University Hospital. Methods: It is a perspective study, including all patients with eye injuries, attending the A and E Ophthalmology Department of AHEPA Hospital during the period June 2003 – August 2006. They were two types: (a) severe injuries, requiring admission to hospital and (b) injuries not requiring admission to hospital. USEIR (United States Eye Injury Registry) was used for data collection. Sex, age, place of injury, anatomical site and type of trauma, date and cause of injury, time of hospitalization, operations performed and complications were estimated. The minimum follow-up information from presentation was 6 months. The final visual acuity was taken as the best corrected or pinhole visual acuity on most recent visit. The initial visual acuity was the acuity measured on presentation to hospital. Pictures were taken using Nikon Coolpix 4500. The injuries were classified at mechanical and chemical injuries. The mechanical injuries were further classified at open globe injuries (ruptures, penetrating injuries, perforating injuries and intraocular foreign bodies) and at closed globe injuries (contusions, lamellar lacerations and superficial foreign bodies). GraphPad InStat from Windows was used for statistical analysis of ocular injuries. Results: From June 2003 to August 2006, there were 46789 patients treated at A and E Ophthalmology Department of AHEPA Hospital. Out of these, 12149 patients (25,96%) had ocular globe trauma. From cases of ocular trauma, 149 patients (1,22%) required hospital admission. From all cases of eye injuries not requiring hospitalization, the commonest type were corneal foreign bodies. Less frequent were corneal erosions, burns and subconjunctival foreign bodies. The patients were mostly men and the mean age of patients was 37,7 ± 13,9 years. 95,5% of patients were not wearing protective glasses at working hours. As far as injuries hospitalized are concerned, the commonest type were open globe trauma, followed by closed globe trauma and burns. The commonest injuries were penetrating injuries, followed by contusions, intraocular foreign bodies, ruptures, lamellar lacerations and perforating injuries. The patients were mostly men and the mean age of patients was 43,16 ± 19,8 years. Increased incidence of eye injuries was noted at ages 17 to 65 years. People of low education class and foreigners were more prone to ocular trauma, whereas 95,5% of patients were not wearing protective glasses at working hours. The ocular globe injuries most frequently occurred at workplace, at home and at street. The most common causes of injuries were metallic foreign bodies, lime, wood splinters and nails. In 5% of eye injuries requiring hospitalization the cause was traffic accidents, in 5% falls and in 2% sport activities. Out of the injured eyes, 67,1% were surgically treated and the mean time of hospitalization was 5,9 ± 5,2 days. Final visual acuity was statistically significant better in closed globe injuries and in burns. Low initial visual acuity, prolapsed tissues and endophthalmitis were poor prognostic factors. Conclusions: Eye injuries are preventable cases with serious complications, affecting not only the person and his family, but the whole community, too. Taking into account the fact that these injuries affect more often young people and children, we can realize the importance of this problem. The reduced incidence of these injuries and the improved quality of treatment are encouraging facts. However, the overall incidence of eye injuries remains high and, as prevention is the ‘’gold rule’’ in the reduction of these injuries, better prevention strategies have to be established. These strategies can be established only after a meticulous study of epidemiology.

Σκοπός: η επιδημιολογική μελέτη όλων των τραυμάτων του βολβού που προσήλθαν στα επείγοντα εξωτερικά ιατρεία της οφθαλμολογικής κλινικής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ. Μέθοδος: πρόκειται για μια προοπτική μελέτη, η οποία περιλαμβάνει όλους τους ασθενείς με τραύμα βολβού, οι οποίοι προσήλθαν στο τμήμα επειγόντων οφθαλμολογικών περιστατικών του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ κατά τη χρονική περίοδο Ιούνιος 2003 – Αύγουστος 2006. Τα τραύματα διαιρέθηκαν σε δύο κατηγορίες: (α) τραύματα βολβού που έχρηζαν ενδονοσοκομειακής νοσηλείας και (β) τραύματα βολβού που δεν έχρηζαν νοσηλείας. Πραγματοποιήθηκε πλήρης καταγραφή των τραυμάτων του βολβού με βάση το USEIR (United States Eye Injury Registry) σύστημα συλλογής πληροφοριών. Καταγράφηκαν το φύλο, η ηλικία, ο τόπος τραυματισμού, οι προσβαλλόμενοι ιστοί και ο τύπος του τραύματος, η ημερομηνία και η αιτία του τραυματισμού, ο χρόνος νοσηλείας, ο αριθμός των επεμβάσεων και τυχόν επιπλοκές. Ως αρχική οπτική οξύτητα θεωρήθηκε η οπτική οξύτητα κατά την εισαγωγή και ως τελική οπτική οξύτητα η οπτική οξύτητα κατά τον πιο πρόσφατο επανέλεγχο (6 μήνες από τον τραυματισμό). Όλα τα τραύματα φωτογραφήθηκαν με μηχανή Nikon Coolpix 4500. Τα τραύματα του βολβού που νοσηλεύθηκαν διαχωρίστηκαν σε μηχανικά τραύματα και σε εγκαύματα. Τα μηχανικά τραύματα διαιρέθηκαν περαιτέρω σε ανοικτά τραύματα (ρήξεις, τραύματα διατιτραίνοντα, διαμπερή και ενδοβόλβια αλλότρια σώματα) και σε κλειστά τραύματα (θλαστικά, μερικού πάχους τραύματα και επιφανειακά αλλότρια σώματα). Για τη στατιστική μελέτη των τραυμάτων χρησιμοποιήθηκε το πακέτο GraphPad InStat, το οποίο παρέχεται από τα Windows. Αποτελέσματα: Κατά τη χρονική περίοδο Ιούνιος 2003 – Αύγουστος 2006, στο τμήμα επειγόντων περιστατικών της οφθαλμολογικής κλινικής του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ προσήλθαν συνολικά 46.789 άτομα. Από τα άτομα αυτά, τα 12.149 (ποσοστό 25,96%) εμφάνιζαν τραύμα βολβού. Από τα περιστατικά με τραύμα βολβού, 149 (ποσοστό 1,22%) έχρηζαν νοσηλείας. Όσον αφορά στα τραύματα βολβού που δεν έχρηζαν νοσηλείας, συνηθέστερα ήταν τα αλλότρια σώματα κερατοειδή και ακολουθούσαν με σημαντική διαφορά οι αποπτώσεις του επιθηλίου του κερατοειδή, τα εγκαύματα, τα υποταρσικά αλλότρια σώματα και η ηλεκτρική οφθαλμία. Οι άνδρες αποτελούσαν την πλειοψηφία, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 37,7 ± 13,9 έτη. Αξιοσημείωτο ήταν το εύρημα ότι ποσοστό 95,5% των ατόμων δε φορούσε προστατευτικά γυαλιά κατά τη διάρκεια εργασίας. Από τα τραύματα βολβού που νοσηλεύθηκαν, συνηθέστερα ήταν τα ανοικτά τραύματα και ακολουθούσαν τα κλειστά τραύματα και τα εγκαύματα. Κατά σειρά συχνότητας, σημειώθηκαν τα διατιτραίνοντα τραύματα, τα θλαστικά, τα τραύματα με ενδοβόλβιο αλλότριο σώμα, οι ρήξεις, τα τραύματα μερικού πάχους και τα διαμπερή. Οι άνδρες αποτελούσαν την πλειοψηφία, ενώ ο μέσος όρος ηλικίας των ασθενών ήταν 43,16 ± 19,8 έτη, με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης των τραυμάτων στις παραγωγικές ηλικίες. Συνηθέστερα ήταν τα τραύματα σε άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και σε αλλοδαπούς, ενώ σε ποσοστό 97% δεν είχε ληφθεί κανένα μέτρο προστασίας κατά τη διάρκεια εργασίας. Όσον αφορά στον τόπο τραυματισμού, τα περισσότερα τραύματα συνέβησαν στον εργασιακό χώρο και ακολουθούσαν τα τραύματα στην οικία και στο δρόμο. Τις συνηθέστερες πηγές τραυματισμού αποτελούσαν τα μεταλλικά ξένα σώματα, ο ασβέστης, κομμάτια ξύλου και καρφιά. Τα τροχαία ατυχήματα ευθύνονταν για το 5% του συνόλου των τραυμάτων που έχρηζαν νοσηλείας, οι πτώσεις για το 5% και τα αθλήματα για το 2%. Χειρουργικής αντιμετώπισης έχρηζε το 67,1% των τραυμάτων και ο μέσος όρος ημερών νοσηλείας ήταν 5,9 ± 5,2 ημέρες. Με στατιστικά σημαντική διαφορά, καλύτερη βρέθηκε η τελική οπτική οξύτητα στα κλειστά τραύματα βολβού και στα εγκαύματα, ενώ φτωχούς προγνωστικούς παράγοντες αποτελούσαν η χαμηλή αρχική οπτική οξύτητα, η πρόπτωση ιστού και η ενδοφθαλμίτιδα. Συμπεράσματα: Τα τραύματα του οφθαλμικού βολβού αποτελούν προβλέψιμα περιστατικά, με σημαντικές επιπτώσεις τόσο για το άτομο και την οικογένεια, όσο και για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Η σοβαρότητα του προβλήματος γίνεται ακόμα μεγαλύτερη ύστερα από τη διαπίστωση ότι τα τραύματα του βολβού είναι συχνότερα σε άτομα νεαρής ηλικίας, στην περίοδο της επαγγελματικής δραστηριότητας και προσφοράς τους προς το κοινωνικό σύνολο, παίρνοντας ιδιαίτερες διαστάσεις όταν αφορούν στην παιδική ηλικία. Θετικό, ωστόσο, είναι το γεγονός ότι παρατηρείται τόσο μία μείωση της συχνότητας αυτών των τραυμάτων σε σχέση με τις παλαιότερες δεκαετίες, όσο και καλύτερη αντιμετώπιση τους. Εντούτοις, το ποσοστό των τραυμάτων του οφθαλμικού βολβού παραμένει υψηλό και, καθώς η πρόληψη αποτελεί το ‘’χρυσό κλειδί’’ στη μείωση των τραυμάτων, κρίνεται απαραίτητη η θέσπιση και η τήρηση περαιτέρω προστατευτικών μέτρων. Τα μέτρα αυτά μπορούν να καθορισθούν μόνο ύστερα από ολοκληρωμένες μελέτες σχετικά με την επιδημιολογία των τραυμάτων του οφθαλμικού βολβού.