Μελέτη των ογκοκατασταλτικών γονιδίων p53 και IRF-1 στα β-λεμφοπαράγωγα σύνδρομα

Abstract

The tumor suppressors p53 and IRF-1 have been shown to have cooperative effect for tumor suppression through the activation of a common target gene - p21WAF1/CIP1. Considering the multi-hit model for tumorigenesis we were particularly interested to determine if combined loss-of-function mutations in the p53 and IRF-1 alleles would affect tumor development in any way. The aim of this study was to detect p53 and IRF-1 mutations in B-cell lymphomas in order to elucidate their cooperative role to the pathogenesis of B-cell malignancies. In this study we utilized a recently developed method that enables the rapid and reliable detection of mutations at the genomic DNA level, namely, the Non-Isotopic RNase Cleavage Assay (NIRCA). Using NIRCA, we were able to analyze p53 (exons 5-9) and IRF-1 (exons 2-8) tumor suppressor genes in 24 patients with B-CLL and 16 with B-NHL at diagnosis. Inactivating p53 point mutations were detected in 3 patients with B-CLL and 2 with B - NHL (12.5%) and our results were confirmed by PCR direct sequencing. These patients presented a more aggressive course of the disease with poor outcome. Interestingly, no mutations of the IRF-1 gene were detected. Our results confirm the relatively low incidence of p53 mutations in lymphomas of B-cell origin. Furthermore we have no evidence to support the notion that IRF-1 constitutes a genetic event involving in B-cell malignancies through a recessive mechanism (multi-hit model) of inactivation of tumor suppressor activity. Many labs in everyday clinical practice can use this PCR/NIRCA based protocol in order to evaluate the diagnostic and prognostic value of p53 and IRF-1 mutations in human cancer.

Τα ογκοκατασταλτικά γονίδια p53 και IRF-1 παρουσιάζουν συνεργική ογκοκατασταλτική λειτουργία με σκοπό την ρύθμιση του κυτταρικού κύκλου και τον έλεγχο της απόπτωσης μέσο ενεργοποίησης του p21WAF/CIP1. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η καρκινογένεση είναι μια πολυσταδιακή διαδικασία, θεωρήσαμε ενδιαφέρον να μελετήσουμε την πιθανή παράλληλη απώλεια δράσης τους στην εξέλιξη ασθενών με νεοπλασίες Β-κυτταρικής αρχής. Στόχος της παρούσας εργασίας ήταν η ανίχνευση μεταλλάξεων στο p53 και IRF-1 σε ασθενείς με Β-λεμφοπαραγωγά σύνδρομα με σκοπό την εξακρίβωση του ρόλου τους στην παθογένεια της νόσου. Στην παρούσα μελέτη εφαρμόσαμε τη μέθοδο NIRCA που επιτρέπει την ταχεία και αξιόπιστη ανίχνευση μεταλλάξεων σε γενομικό (DNA) επίπεδο. Με τη μέθοδο αυτή αναλύσαμε το p53 (εξόνια 5-9) και τον IRF-1 (εξόνια 2-8) σε 24 ασθενείς με Β-CLL και 16 με Β-NHL. Μεταλλάξεις στο p53 διαπιστώθηκαν σε 3 ασθενείς με B-CLL και σε 2 με B-NHL (12.5%) και τα αποτελέσματα μας επιβεβαιωθήκανε με ανάλυση αλληλουχίας βάσεων. Η παρουσία μεταλλάξεων του p53 στους ασθενείς αυτούς συσχετίστηκε με πτωχή ανταπόκριση στη χημειοθεραπεία και μικρή επιβίωση. Αντίθετα, δεν διαπιστώθηκαν μεταλλάξεις στον IRF-1. Τα αποτελέσματα μας επιβεβαιώνουν την σχετικά χαμηλή επίπτωση μεταλλάξεων του p53 σε λεμφώματα Β-κυτταρικής αρχής. Επιπλέον δεν διαπιστώθηκαν μεταλλάξεις στον IRF-1, γεγονός που υποδηλώνει ότι πιθανώς δεν συμμετέχει στην πολυσταδιακή διαδικασία εξέλιξης των Β-νεοπλασιών του αίματος. Επιπρόσθετα, η μέθοδος που εφαρμόσαμε μπορεί να χρησιμοποιηθεί από πολλά εργαστήρια στην καθημερινή κλινική πράξη με σκοπό την αξιολόγηση της διαγνωστικής και προγνωστικής σημασίας των μεταλλάξεων στο p53 και στον IRF-1 στον καρκίνο.