Dividend policy

Abstract

Since Lintner (1956), dividend policy has remained a central topic in corporate finance, with a large body of literature examining its determinants and implications. This dissertation contributes to that literature by exploring how dividend policy is influenced by the information content of credit rating changes, corporate financing decisions, and regulatory environment. Focusing on both regulated and non-regulated firms in the US and Europe, the dissertation is structured into three interconnected chapters, each addressing a distinct aspect of dividend behavior. Chapter Two investigates the impact of credit rating change announcements on dividend policy. While prior studies have explored how firms react to credit rating events, the specific impact of news disclosed in credit rating change announcements on dividend policy remains largely unexplored. Using a sample of consistently dividend-paying firms from 1995 to 2019, this doctoral dissertation classifies rating downgrades as “bad,” “good,” or “systemic,” and examines their effects alongside upgrades associated with strong performance. The findings reveal that firms smooth dividends more following “good” downgrades, and less after “bad” or “systemic” downgrades and upgrades. Dividend forecast errors further support these results, being positively associated with all rating changes except “good” downgrades. Chapter Three shifts focus to the role of financing decisions in shaping dividend smoothing behavior. This doctoral dissertation empirically investigates whether and to what extent firms follow a dividend smoothing behaviour in corporate financing events using a sample of US firms over the period 1960 – 2020. Specifically, it identifies four types of corporate financing activities, namely, equity and debt issues under financing deficits, and equity repurchases and debt redemptions under financing surpluses. The evidence shows that firms smooth dividends more during debt issuance and equity repurchases, and less during equity issuance and debt reductions. Dividend forecast error analysis reinforces this asymmetry, offering new insights into how financing strategies interact with payout policies. Chapter Four explores dividend policy in the context of regulatory environments, focusing on utility and financial firms across the UK, France, Germany, and Italy between 2010 and 2020. Drawing on the notion that regulatory oversight reduces information asymmetry, this chapter analyzes how sector-specific regulatory factors influence dividend decisions. The analysis distinguishes between utilities—typically characterized by agency conflicts and regulatory pressure for stable payouts—and financial institutions, which have faced evolving regulatory constraints since the financial crisis. The results reveal notable differences in dividend smoothing and payout levels between the two sectors, highlighting how regulation, industry dynamics, and legal frameworks jointly shape dividend behavior in Europe. This doctoral dissertation contributes to the corporate finance literature by offering new perspectives on shaping dividend policy.

Από τη μελέτη του Lintner (1956), η μερισματική πολιτική παραμένει ένα κεντρικό θέμα στο πεδίο της εταιρικής χρηματοοικονομικής, με εκτενή βιβλιογραφία να εξετάζει τους προσδιοριστικούς της παράγοντες και τις επιπτώσεις της. Η παρούσα διδακτορική διατριβή συμβάλλει σε αυτή τη βιβλιογραφία και τη διευρύνει, διερευνώντας τα αίτια επιρροής της μερισματική πολιτική από τις αλλαγές στην πιστοληπτική αξιολόγηση, τις χρηματοδοτικές αποφάσεις και το ρυθμιστικό περιβάλλον. Εστιάζοντας τόσο σε ρυθμιζόμενες όσο και μη ρυθμιζόμενες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, η διδακτορική διατριβή οργανώνεται σε τρία διασυνδεδεμένα κεφάλαια, καθένα από τα οποία εξετάζει μια ξεχωριστή διάσταση της μερισματικής συμπεριφοράς των εταιρειών. Στο δεύτερο κεφάλαιο, μελετάται η επίδραση των ανακοινώσεων αλλαγής πιστοληπτικής αξιολόγησης στη μερισματική πολιτική. Παρότι προηγούμενες μελέτες έχουν εστιάσει στις αντιδράσεις των επιχειρήσεων σε γεγονότα πιστοληπτικής αξιολόγησης, η ειδική επίδραση των πληροφοριών που περιλαμβάνονται σε τέτοιες ανακοινώσεις στη μερισματική πολιτική παραμένει σε μεγάλο βαθμό ανεξερεύνητη. Χρησιμοποιώντας δείγμα επιχειρήσεων που διανέμουν συστηματικά μερίσματα για την περίοδο 1995–2019, η παρούσα διατριβή ταξινομεί τις υποβαθμίσεις αξιολόγησης σε «αρνητικές», «θετικές» και «συστημικές» και εξετάζει τις επιπτώσεις τους, μαζί με αναβαθμίσεις που συνδέονται με ισχυρή οικονομική απόδοση. Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις ακολουθούν μεγαλύτερη εξομάλυνση μερισμάτων μετά από «θετικές» υποβαθμίσεις, αλλά μικρότερη εξομάλυνση μερισμάτων μετά από «αρνητικές» υποβαθμίσεις, «συστημικές» υποβαθμίσεις και αναβαθμίσεις. Τα σφάλματα πρόβλεψης μερισμάτων υποστηρίζουν περαιτέρω τα αποτελέσματα, καθώς εμφανίζουν θετική συσχέτιση με όλες τις αλλαγές αξιολόγησης, εκτός από τις «θετικές» υποβαθμίσεις. Το τρίτο κεφάλαιο εξετάζει το ρόλο των χρηματοοικονομικών αποφάσεων στη διαμόρφωση της συμπεριφοράς εξομάλυνσης μερισμάτων. Η διατριβή διερευνά εμπειρικά κατά πόσο και σε ποιο βαθμό οι επιχειρήσεις ακολουθούν στρατηγική εξομάλυνσης μερισμάτων κατά τη διάρκεια χρηματοδοτικών αποφάσεων, χρησιμοποιώντας δείγμα αμερικανικών επιχειρήσεων για την περίοδο 1960–2020. Συγκεκριμένα, εντοπίζονται τέσσερις τύποι χρηματοδοτικών ενεργειών: έκδοση μετοχών και δανεισμός υπό χρηματοδοτικά ελλείμματα, καθώς και επαναγορά μετοχών και αποπληρωμή χρέους υπό χρηματοδοτικά πλεονάσματα. Τα ευρήματα δείχνουν ότι οι επιχειρήσεις εξομαλύνουν περισσότερο τα μερίσματα κατά την έκδοση χρέους και την επαναγορά μετοχών, και λιγότερο κατά την έκδοση μετοχών και την απομείωση χρέους. Η ανάλυση σφαλμάτων πρόβλεψης μερισμάτων ενισχύει αυτή την ασυμμετρία, προσφέροντας νέες πτυχές για την αλληλεπίδραση χρηματοδοτικών στρατηγικών και πολιτικής μερισμάτων.Το τέταρτο κεφάλαιο διερευνά τη μερισματική πολιτική στο πλαίσιο των ρυθμιστικών καθεστώτων, εστιάζοντας σε επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα σε Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Γερμανία και Ιταλία κατά την περίοδο 2010–2020. Βασιζόμενο στην υπόθεση ότι η ρυθμιστική εποπτεία μειώνει την ασυμμετρία πληροφόρησης, το κεφάλαιο αυτό εξετάζει πώς οι ρυθμιστικοί παράγοντες που σχετίζονται με τον κλάδο επηρεάζουν τις αποφάσεις περί μερισμάτων. Η ανάλυση διαχωρίζει τις επιχειρήσεις σε κοινής ωφέλειας, οι οποίες αντιμετωπίζουν συγκρούσεις συμφερόντων και πίεση για σταθερές αποδόσεις, και σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία υπόκεινται σε αυστηρότερο ρυθμιστικό έλεγχο μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τα αποτελέσματα αποκαλύπτουν αξιοσημείωτες διαφορές στην εξομάλυνση και στα επίπεδα διανομής μερισμάτων μεταξύ των δύο κλάδων, καταδεικνύοντας πώς το ρυθμιστικό πλαίσιο, τα χαρακτηριστικά του κλάδου και τα νομικά συστήματα διαμορφώνουν από κοινού τη μερισματική πολιτική στην Ευρώπη.Συνολικά, η παρούσα διατριβή συμβάλλει στη βιβλιογραφία της εταιρικής χρηματοοικονομικής προσφέροντας νέες προοπτικές στη διαμόρφωση της μερισματικής πολιτικής.